Brussenweekend in Portugal
- 12 april 2024 · Geen reacties · Ideas & Inspiration Me & My World
Met het paasweekend heb ik met mijn brussen mooie herinneringen gemaakt in Portugal, Algarve. Een weekend van verbinding, genieten van de zee, mooie gesprekken, heel veel lol, lekker eten, en nog veel meer.
Vijf sterke mensen, eigenzinnig en eigenwijs. Vijf brussen. We hebben al vroeg geleerd dat t leven niet alleen maar leuk is. We zijn geschaafd: en door lief en leed zijn we zeker de afgelopen 10 jaar dichter naar elkaar gegroeid. Je kunt een nalatenschapspotje nog verdelen óf er iets waardevols mee doen. We kozen voor dat laatste: mooie herinneringen samen maken. (en even niet een begrafenis regelen - we hebben er vijf geregeld!)
We gingen naar t gebied waar vier van ons al geweest zijn en t gaaf vinden. Eentje overweegt zelfs om definitief die kant op te gaan, want: ‘zelfs de regen voelt hier anders’ hahahah! Ik heb ervaren dat t nog steeds nat is daar hoor! 🤪
Ik kan natuurlijk een heel verslag maken: de beelden spreken voor zich. Wat ik t mooiste vond? De verbinding: dat we als volwassenen met elkaar in gesprek konden gaan, en ook al waren we t niet altijd met elkaar eens, er wel respect was. De dynamiek: de soorten muziek die voorbij kwamen (allemaal muziekliefhebbers), de vele grappen en grollen en scheten en kleine en grote gesprekken. En dat we állemaal zichtbaar zo genoten van rotsen-strand-en-zee. Iedereen houdt hiervan en kon zich ‘laven aan het zout.’ Ik ben enorm dankbaar dat het zo goed ging: geen ruzie, geen gedoe, geen ongelukken, zelfs geen glas gesneuveld (en dat is voor ons een unicum!). Én ik ben gewoon retetrots op ons, dat we staan waar we nu staan.
Boodschappen doen met z'n vijven is al een belevenis: iedereen die weer wat anders lekker vindt en in het wagentje gooit.
Het regende en regende op de dag dat we aankwamen en de eerste nacht ook. Onder het ontbijt werd het opeens droog ... en .. de zon brak door! We lieten de ontbijtboel voor wat het was, sprongen de auto in en reden snel naar de zee (5 min rijden) En wat was dit moment alleen al goud: ik besefte toen al hoe bijzonder het is dat we hier met z'n vijven staan.
Ook al hebben we nog slaapkoppen, toch maar een selfie.
Algarve heeft heel veel stranden, heel divers ook. We hebben er heel wat bekeken ;-) En ook hier weer: zon en pittige -korte- buitjes.
Op zaterdagmiddag gingen we nog even Porto in. Niet dat we allemaal zo van winkelen houden, al hebben we allemaal wel iets leuks gekocht. Maar door de straatjes lopen is wel even mooi.
Had ik al gezegd hoe trots ik op ze ben? Moet je deze baard-apen zien zitten...
En al die muurschilderingen: i looooove it!
Genoeg fantastische fotografie-locaties daar! Ik wil daar wel een keer een paar loveshoots maken, lijkt me te gek! Wie gaat er mee?
Klimmen en klauteren, stenen gooien, voor je uit staren...
De jongste en de oudste.
'k Had net gedoucht, maar spontaan idee: ff naar zonsondergang kijken. Dus hup de auto in en iedereen struint weer lekker rond. Lekker windje stond er!
De vragenkaartjes van de EO en de ‘Where Should We Begin - A Game of Stories’ van @estherperelofficial hebben ons geïnspireerd om heel diverse dingen te delen met elkaar. Aanrader! (en nee, dit keer nam Ãk ze niet mee, maar twee anderen! ;-))
... we begonnen bij het indiase restaurant, en thuis gingen we dus verder met de kaarten van Esther Perel: en toen werd het 2.30 voor we naar bed gingen. Een gouden avond!
En oooh, wat heb ik genoten van alle bloemen!
En hoe vertel je van de knipogen tegen elkaar als je iets zag gebeuren tussen de anderen? Hoe kan ik laten horen hoe divers de muziek was die we draaiden in het huisje en de auto? (met dank aan mama die ons deze veelzijdigheid bijbracht) Kun je overbrengen hoe de Hoogendam-scheten kunnen stinken? Hoeveel hugs en stompen we elkaar gegeven hebben? Hoe we herinneringen aan onze ouders, tantes en oma opgehaald hebben?
Lekker mojito'tje op het strand. En ja... mijn broers hebben gesurfd en geboard, ik heb heerlijk gezwommen in de kkkkoude zee!
Het was spannend om dit met elkaar te doen: hoe zal het gaan (zonder partners en kinderen)? Als je me dit tien jaar geleden had gevraagd, weet ik niet of ik het aan zou durven zo met z'n vijven weg. Maar de 'stormen van het leven' hebben ons veel geleerd en ... ook dichter bij elkaar gebracht.
Ken je dat: die gezinsdynamiek met elke brus ‘z’n eigen plek of gedrag’?
De oudste, de gekste, de ondeugendste, de stilste, de verantwoordelijkste, sloomste en ga zo maar door.
Allemaal hebben we onze plek in gezin/familie met daarbij gedrag. De dynamiek ontstaat - door gebeurtenissen, door het leven, door heel veel.
Ik ben de oudste, maar ook de ‘zorger’, voel me verantwoordelijk voor allemaal en sta vaak in de ‘reddermodus’. Maar nu we allemaal volwassen zijn, hoeft dat niet meer - één van de conclusies die ik vorig jaar bij @achsavrouwen op deed.
Mooie vraag voor mezelf: 'wat gebeurt er als ik meer achterover leun, niet als eerste dingen oppak, niet gelijk alles wil regelen?'
De afgelopen maanden heb ik daar al flink mee geoefend en natuurlijk was t brussenweekend een hele mooie oefening.
En? Ik heb zó genoten! Ik stond niet als eerste op, maar toen ik uit bed kwam, werden er al pancakes gebakken. Ik kroop fijn achterin de auto en liet me rijden: meegenietend van de muziek die de twee op de voorstoelen uitzochten. (Oké, en ik wilde prima bobben als we uit eten gingen) En de broers die willen surfen? Regelen ze fijn zelf. Ideeen voor uit eten? Ik heb er niet één bedacht.
Hoe ik dat vond?! Fijn, heerlijk, relaxt, stil genietend van anderen die de kans krijgen om dingen te besluiten. Echt, voor allemaal een verbetering, schat ik zelf zo in.
Onvergetelijk weekend waar wij alle vijf intens genoten hebben van elkaar, zee, zon, golven en rotsen!!
(Vroeger reed mijn moeder heel vaak met een volle Volvo met kinderen en koelboxen voor broodjes, komkommers en wortels naar t strand: ze heeft zeker de liefde voor de zee aangewakkerd!)