Herdenkingsreis aan mama -Bretagne-

Bretagne - de plek waar mama altijd graag en veel met haar campertje kwam. Het was de omgeving waar ze van genoot, waar ze tot rust kwam. Inmiddels is het alweer zeven maanden geleden dat mama is overleden. Eind augustus hebben we als gezin een weekendreisje gemaakt 'in haar voetsporen'.

Een reis om te herdenken. Om na alle hectiek van de afgelopen maanden weer eens 'bij elkaar' te zijn. Hoe gaat het nu met iedereen? We hebben stenen verzameld die we op haar graf gaan leggen. We hebben het over haar en haar leven gehad, - maar niet alleen! - want we hebben ook onwijs veel lol gemaakt.

Nee, het kamperen hebben we niet van 'jongsaf' meegekregen. Maar omdat mama in haar camper kampeerde, regelden we een camping. Met haar camper, een extra tent, onze landrover met daktent. Dus petje af voor diegenen die nooit/weinig kamperen, om zonder mopperen naar de wc te lopen, op een luchtbed te slapen en nog meer van dat soort kampeerdingen.

Mosselen en oesters eten... Wat we wel allemaal hebben meegekregen is de liefde voor de zee en het strand. We zaten vlakbij het strand en hebben veel daar doorgebracht. Overdag - en midden in de nacht. 't Hele spul. Een bonte verzameling van lieve eigenzinnige exemplaren. In het pikkedonker op het strand. Op het stenenstrand waar mama ook is geweest. Juist daar hebben we haar laatste drie 'wensballonnen' opgelaten. (hadden we nog in haar huis gevonden) Ze vond dit altijd zo mooi en hebben dit regelmatig met haar gedaan. De laatste keer was op haar verjaardag, tien dagen voor ze stierf. Je kunt je voorstellen dat dit best een emotioneel - maar erg mooi - moment was. De volgende dag hebben we gestrandjuttert. Heerlijk klimmen, klauteren, mosselen plukken, fotograferen, spelen... Bijzonder was dat het water deze dag erg laag was - het laagste in 40 jaar ! - en daarom kon je nu zover 'in' de rotsen. De jongste en de oudste. ('En hij blijft m'n kleine lieve broertje.' ;-P)Zelf mosselen plukken om te eten en andere zee-diertjes bewonderen.Mama hield erg van stenen. In alle soorten en maten heeft ze ze in haar leven verzameld. En op het stenenstrandje waar we de nacht ervoor de ballonnen hadden opgelaten, hebben we nu stenen gezocht. 'Zoek de steen die jij het meest bij mama vindt passen.' Heel simpel, maar tegelijkertijd heel indrukwekkend voor ons allemaal.

Gaan we dus gebruiken voor op haar graf. Ook dat is toch nog een heel project wat een keer moet gebeuren. Setting rocks is an exercise in finding balance. De laatste avond hadden we een subliem plekje om dit weekend met elkaar af te sluiten en te bbq'en. (de avond ervoor waren we hier weggeregend, maar we hebben opnieuw een poging gewaagd) En mijn drie grote mannenbroeders werden weer even 'kleine broertjes' die de grootste lol hadden in stenen gooien ;-) Zo heerlijk! Een prachtige zonsondergang. Everyone with his own thoughts to remember. Het was kort. Het was bijzonder. Het was waardevol.