Heel officieel verhuizen we a.s. zaterdag. Maar eigenlijk wonen we al zo ongeveer op onze nieuwe plek. Beetje kamperen nog, maar 200% genieten!"En my voete wil weer dans, en my lippe wil weer sing Die vreugde wat jy gee, brei uit in ‘n kring ‘n Reis deur die verlede sal ook hartseer bring Maar my voete wil nou dans en my lippe wil nou sing."
Deze weken zijn een beetje 'anders'. We staan voor zeven uur klaar: dan staat er wel een loodgieter, timmerman, tegelzetter of stukadoor op de stoep: er wordt heel hard gewerkt om de badkamer een totale make-over te geven. Respect voor deze hardwerkende vakmannen! En dan gaat Sjoerd naar z'n werk en ik aan de gang met afplakband, verf en kwast, schuurmachine of ik ga dingen verhuizen (vooral de 'breekbare' en 'speciale' spullen). We werken tot 's avonds laat, en ploffen dan helemaal moe op het logeerbedmatras.Maar o wat genieten we. Van de bijzondere luchten, soms zelfs al heel vroeg 's morgens:...tien minuten na bovenstaande foto...En we genieten van onze buren [de schapen] en overburen: twee prachtige zwanen. Van de week liet ik Bijke (onze hond) uit in het donker, en in het schimmenlicht van een van de weinige lantaarnpalen, zwommen deze twee prachtige vogels heel rustig voorbij. Bijke en ik stonden van die bijzondere tafereel heel stilletjes te genieten. Tenminste, ík genoot er in elk geval van ;-) Hij vindt het in elk geval geweldig dat er regelmatig mensen komen kijken en de 'nifjes' genieten op hun beurt weer van het spelen hier: in en uit het hondenluik, helpen sjouwen...... en ja, deze dames zien het volgende 'nifjesfeest' helemaal zitten hier. ;-)
Van de week vloog het me even aan: mijn vader genoot altijd zo onwijs van zo'n klus-tijd-sfeer: hij is er helaas niet meer. Heel gek en jammer dat onze ouders dit niet meer meemaken. Reis door het verleden zal 'hartzeer' brengen, staat er in bovenstaand liedje, maar nu willen mijn voeten dansen en mijn lippen zingen. Van de mooie natuur, van het rijke gevoel, van lieve mensen om ons heen.
Letterlijk willen mijn voeten dansen en mijn lippen zingen. Ik huppel soms gewoon een rondje en zing en fluit honderduit. Spierpijn in m'n armen en benen, maakt me gewoon niks uit. We voelen ons hier heel fijn en eigenlijk al zo thuis. Wat een zegen!
P.S. Deze weken beantwoord ik wel mijn mail, maar dat is het qua werk ongeveer ;-)
Met het paasweekend heb ik met mijn brussen mooie herinneringen gemaakt in Portugal, Algarve. Een weekend van verbinding, genieten van de zee, mooie gesprekken,…
De wereld is in rep en roer, de ene na de andere ramp en oorlog... en als we dichterbij huis blijven: ook in Nederland is het verre van rustig. Wat kun…