Peter en Aafke -Beekbergen-

"Een noot, en nog één, ... harmonie en zo klinkt de melodie van ons leven."

Dit zijn de woorden op de trouwkaart van deze twee mensen. Een bijzondere dag. Waar liefde en muziek de boventoon voert.

Het bruidspaar is de middag voor de grote dag al vanuit het westen van het land naar de 'Beekbergse bossen' bij  hotel en kasteel Spelderholt gekomen om met een deel van de gasten te dineren en overnachten. Die avond worden ze nog opgeschrikt dat een van de daggasten in het ziekenhuis is opgenomen. Ik ontmoet hen 's morgens aan het eind van het ontbijt, waarna ze naar boven gaan om zich om te kleden.   Elkaar helpen met de puntjes op i... en dan is het even een zenuwachtig moment: wachten tot de gasten aan de overkant bij het kasteeltje staan.Een klein intiem gezelschap staat het bruidspaar op te wachten. Moment van ontroering...Wat een feestelijke entree! Geen muziekje via een USB'tje, maar life! Peter en Aafke hebben elkaar via de muziek leren kennen en muziek speelt een ongelofelijk belangrijke rol in hun leven. De liefde voor muziek heeft Peter ook aan zijn nageslacht doorgegeven. Prachtig hoe Peters dochter en kleinkinderen gewoon een huiskamerconcert geven!   Na mooie persoonlijke woorden naar elkaar en een duidelijk ja om deze belofte te verzegelen, zijn ze dan echt getrouwd.   Yente en Renze mogen de ringen geven en dan zegt Yente heel stoer nog een mooi gedichtje op.   En terwijl de ringen omgedaan en de handtekeningen gezet worden, is er weer heerlijke muziek! In diverse combinaties gaat het huiskamerconcert gewoon door. Kleindochter Lize leest een gedicht over haarzelf met opa en muziek. Mooi!Knuffels en felicitaties. En een groot HOERA!Als je op je rollator zit, met champagne in je ene en een petitfour in je andere hand... dan heb je maar één keus! De tweelingbroer van Peter had ook een magnifiek gedichtje:

Het leven is lang niet altijd leuk: nieuwsberichten en bange dromen en dan ook nog een keertje jeuk op een plekje waar je niet bij kunt komen. Je draait en zwaait en wringt en wiebelt, je ellebogen kraken ervan, maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bij komen kan Je draait je in kreuken en bochten en vouwen, het lijkt wel of er van binnen iets knapt. Vandaar dat zoveel mensen trouwen: dan is er tenminste iemand die krabt. En met zo'n kleine groep gasten is er voldoende tijd om van allemaal apart en wat andere combi's foto's te maken. Yente zet mij op de foto: klik!Genieten van een fijne lunch in hotel Spelderholt als afsluiting. Met nog meer lieve woorden en cadeautjes... en een dansje ;-) Als alle gasten weg zijn, lopen wij nog een rondje door het bos. Waar de zon inmiddels steeds beter te zien is en genoten wordt van het groen, de rust, muziek en de liefde. Peter en Aafke, ik wens jullie nog een prachtig melodieus leven toe!



Geïnspireerd geraakt door mijn blogpost? Deel hem via:

Facebook of Twitter


This thread has been closed from taking new comments.