Een jaar in de polder

Vandaag precies een jaar geleden verhuisden we naar de koude polder. Onze verhuizing werd gefilmd door NederlandVerhuist. En toen kon het genieten beginnen... al in de Kerstvakantie was 't gelijk echt winter. De Arkemheensepolder is een beschermd vogelweide gebied. Veel vogelaars en vogelfotografen zijn hier (bijna) dagelijks te vinden. En nee, ik heb niet dat geduld wat zij hebben, ben ik achter gekomen ;-) Nog in maart was het koud. Lekkerrrr koud zeg maar. Maar het snoeien van de knotwilgen en het sjouwen van hout maakt je warm. Dan wordt het voorjaar... en o, wat is dat prachtig! Zo veelbelovend kwamen de kleuren en bloemen tevoorschijn.Het 'glutto, glutto' wat je de hele dag hoort. Elke dag leren we meer over de vele soorten vogels hier.   We kregen zelf kippetjes en de nieuwsgierige schapen van de buren komen af en toe logeren op ons weiland. Het maken van flinke wandelingen wordt steeds meer gewoonte. Maar de uitzichten en de verandering van natuur en soort vogels worden alleen maar bijzonderder!Die luchten. Dat was wat ons als een van de eerste dingen opviel van deze plek: dat je zo ver kunt kijken. Zo weids. Zoveel lucht en adem. Dat is wat we in Afrikaanse Karoo ook zo heerlijk vinden....kilometers ver kunnen kijken en die luchten. Dit is onze plek in de Hollandse Karoo. En wat een luchten hebben we voorbij zien komen! Van onheilspellend tot weldadig! Het is keer op keer een bijzonder schilderij wat God in de lucht verft. Vind je deze luchten nu ook zo mooi? Heel regelmatig deel ik foto's op mijn instagram-account. Welcome to follow! We kregen naast onze hond Bijke ook een siameesje: Spoenkie. En onze voorburen niet veel later een pup.Gelukkig werden de dieren steeds meer 'vriendjes' en is Spoenkie in haar ogen net zo groot als de hond als het om stoeien gaat. Die twee kunnen zo lekker tekeer gaan.En dan is het zomer....   Voor het eerst in mijn leven heb ik bessensap en appelmoes gemaakt ;-)Het sprookje van de ooievaar bleek uit te komen. Precies in dit weekend raakten de 'buren van het voorhuis' zwanger ;-) (geen grapje!)Het maaien en hooien. Tot 's avonds laat soms bezig. Hard werken, maar zo 'puur'.De herfst kwam. Het werd donkerder en kouder. Maar de ochtenden zo verschrikkelijk mooi soms, zoals hier:Het wisselvallige herfstige weer mag dan niet altijd handig zijn, maar de uitzichten worden er alleen maar spannender van!Hoeveel kilometers hebben we wel niet met de hond gelopen het afgelopen jaar. En heel vaak is het 't zelfde stukje, en toch... verveelt het nooit.Of er nadelen zijn om zo in de vlakte te wonen? Jahoor. Het waait ALTIJD. Nou ja, bijna altijd. En het is altijd een paar graden kouder. Er wonen megaveel spinnen 's zomers op het erf. Je moet veel vaker de ramen wassen. En de mollen blijven ons uitdagen... En toch is het met de gewilde en ongewilde beestenbende ongeveer elke dag een 'verademing' om hier te mogen wonen. God daarvoor dank.     Deze laatste foto maakte ik een paar weken geleden. Ik zat in het atelier/kantoor te werken en zag de regenboog. Ik moest door het weiland rennen om 'm er helemaal op te krijgen. Het afgelopen jaar is op sommige vlakken anders gelopen dan verwacht, maar terugkijkend kan ik niet anders zeggen dat we [na een paar zeer pittige jaren] weer 'ademhalen', weer 'bouwen', weer 'voeten op de grond krijgen', weer 'vooruitkijken'. Heel heel erg blij mee.In 2018 zullen er weer een paar 'Open Atelierdagen' gehouden worden, welkom om lekker wat te drinken, te hobbyen en een wandeling te maken!