Desert in Dubai

Woestijn is zo iets moois. Daar waar 'niets' lijkt te zijn, kijk je je ogen uit naar de prachtigste details. Dus... als je dan in Dubai bent (voor een toffe bruiloft en afterweddingshoot), ga je ook even naar de woestijn-zandbak waar deze grote stad middenin ligt. Of... was het toch een slechte beslissing?De gids haalt ons op, banden gaan op standje 'zandzacht' en dan duurt het niet lang voor we van 'de grote weg' afgaan. Zandheuvel op, zandheuvel af. Waar mijn reisgenoot Dianne echt niet wist wat haar over kwam (ik zal het filmpje niet laten zien), genoot ik er eigenlijk wel van. Mooi man. Voor mij is de woestijn te mooi om alleen maar te scheuren, dus ik vraag of we af en toe kunnen uitstappen.

Moet je kijken... groeit daar zomaar in die grote zandbak.Deze bestuurder heeft een flinke inschattingsfout gemaakt en zit 'diep' ... au.    'Zie je nou wel, dat kan er dus gebeuren', aldus mijn reisgenoot. De gids legt uit waar je op moet letten, hoe hij rijdt enz. en dat dit gewoon echt 'dom' is van die andere chauffeur. Dus... durven we weer verder ;-)   Dat je hier niet als 'leek' moet gaan rijden, wordt opnieuw duidelijk. Vorige week gebeurde dit ongeluk.  Opeens zijn ze daar: m'n kamelenvriendjes... blijven intrigerende dieren vind ik. Stop! - foto's maken ;-)[Foto: Dianne van Vlastuin]   Cute toch? En dit... zooooooo mooi! Smile! [Foto: Dianne van Vlastuin] Na nog een paar kilometers, mooie bochten en heuvels verder...... worden we hier afgezet. En toen dacht ik: NEE, NEEEE, NEEEEEE! Waar zijn we aan begonnen!?Misschien dacht ik aan de woestijn in Afrika, of die keer in India wat zo mooi was, misschien had ik me teveel verkeken op internetfoto's van zo'n mooie bedoeïnen-tent waar je romantisch thee drinkt en waterpijp rookt...

Nee dit. Natuurlijk hadden we weg kunnen gaan, maar het was ons laatste avondje en onze chauffeur zou ons na het woestijn-experiment afzetten op de luchthaven. Dus. Ging mijn hoofd om.

En was ik even zo'n F-Tourist. En dan willen we ook alles.  Duizenden toeristen per dag op dit kleine stukje woestijn. :-( We besluiten om toch nog even een rondje te lopen en te genieten van het zand, de wind die speelt met zandkorrels en nog even weg bij al die anderen.[Foto: Dianne van Vlastuin][Foto: Dianne van Vlastuin] Maar hier ben je niet alleen...    Oke, dan ook nog maar een henna-tattoo, (leuk voor thuis) ... en dan begint het 'diner'. De chauffeur zei al: 'je zit hier goed. Als ze het omroepen, dan ren je met 100 km/u naar die hoek, dan ben je een van de eersten.' Wij keken eerst nog vragend, maar steeds meer begon die waarheid in m'n koppie te dalen. Dit is massa-toerisme, en dus ellebogen-werk. Zelfs voor je eten. Dus... voorgerecht staat klaar? Met onze camera's om onze nekken sjeesden we wel 120 km/u naar die doorgang en jahoor, voor de andere honderden mensen hadden we ons bordje opgeschept.. Terwijl je van je voorgerecht geniet, beginnen de eerste acts. BBQ in de woestijn. Klinkt best aardig toch? Nee, 140 km/u naar de deur rennen om salades, sauzen en verderop wat vlees van het vuur op je bord te krijgen. (overigens geen slecht eten) Al manoeuvrerend tussen de mensen door je plek weer vinden en dan kijk je elkaar aan:

Eet smakelijk! ;-)

Vermaak gaat door, met steeds spectaculairdere dansen. Het is tegen achten en die hele tent loopt snel leeg. Alle chauffeurs willen als één van de eersten weg zijn, huppekee. Wij hadden nog even voor we naar het vliegveld moesten en namen nog even rustig de tijd om die beroem-ruchte waterpijp te roken. Hahaha, hoesten en proesten.Ons Dubai-avontuur. Ik hou van de woestijn. Dit haat ik. Maar ben er zelf ingetrapt. Dus... Als je een f-tourist wil zijn, ga vooral op deze manier naar de Dubai-desert. :-)



Geïnspireerd geraakt door mijn blogpost? Deel hem via:

Facebook of Twitter


This thread has been closed from taking new comments.