Lessen van de herfst

De herfst. Ik heb er een beetje een haat-liefde-verhouding mee. Het eerste woord wat bij me opkomt is 'weemoedig', en dan in de zin van:"'t is weer voorbij die mooie zomer, die zomer die begon zo mooi en blij. Ik dacht dat er geen einde aan kon komen, maar voor je 't weet is heel die zomer alweer lang voorbij." Voorbij de lange zomeravonden, het zeilseizoen, de groententuin, bloeiende natuur, kamperen enz.En elke herfst moet ik toch ook even aan het lied over de herfst van Rob Favier denken

De herfst sprak tot mij en streek me door het haar; hij zei: "Het duurt maar even, 'k ben voor de winter klaar..." 't Zijn dingen in het leven die toch moeten gebeuren: het is misschien wel beter in de herfst niet te treuren.

Ik wandel door de bladeren, ze dansen in de lucht en plotseling besef ik: het is niet zonder vrucht, want dwars door de seizoenen heen loopt er een rode draad van leven, dood en omgekeerd, als alles bloeien gaat...

Refrein: De herfst, de herfst, ik draai me om, de zon schijnt, kijk niet achterom. De herfst, de herfst, zo is het goed, als ik weet dat een boom om te leven sterven moet.

De vogels maken zich gereed, soms voor een verre tocht en wie vertelt wat leven is, ik heb zo lang gezocht. Maar nu begrijp ik dat een mens pas deelt in het geheim wanneer hij steeds opnieuw zoals de bomen leert te zijn...

En wie zijn leven telkens weer om Jezus' wil verliest, die zal het leren vinden overal. Die wordt een boom die bloeien zal en vrucht geeft op z'n tijd, die leeft niet van een jaargetij, maar van de eeuwigheid!

De herfst, de herfst, ik draai me om, de zon schijnt, ik kijk niet achterom. Want dán pas is het leven goed als ik weet dat een mens voor God daaglijks sterven moet.

De herfst is ook een jaargetijde waar ik opeens weer voel dat we niet voor altijd bloeien! Dat er ook tijden zijn waarop je je bladeren laat gaan, laat rotten, doodgaan... om later weer opnieuw te bloeien. De cirkel van het leven dus in een paar seizoenen. het is niet zonder vrucht, want dwars door de seizoenen heen loopt er een rode draad van leven, dood en omgekeerd, als alles bloeien gaat... De herfst is voor mij een tijd van balans opmaken, terugkijken, loslaten,  evalueren. En met dat je dat doet, komen voorzichtig de nieuwe plannen voor een volgend bloeiend seizoen al om het hoekje kijken.

Gelukkig is er nu eerst een periode van rust. Van bijkomen. Van in een hoekje kruipen. Sociale contacten. Van retraite. Maar stiekem verklap ik al dat heel binnenkort de mooie plannen voor begin van 2019 op deze blog komen ... en ik kan zeggen: dat wordt echt gaaf, afwisselend en ik heb er al weer zin in. De foto's bij deze blog maakte ik gisteren met met telefoon: daar gaat ook een van de workshops begin 2019 over: 'Hoe maak je betere foto's met je mobiel'.

Keep updated! hou de blog/fb/instagram in de gaten.

P.S. Als je binnenkort weer eens een wandeling maakt, sta dan eens stil bij de prachtige krachtige bomen en denk aan het lied: "Maar nu begrijp ik dat een mens pas deelt in het geheim wanneer hij steeds opnieuw zoals de bomen leert te zijn..." Durf jij als een boom te zijn, geworteld, en meegaan met de seizoenen van het leven?