Olà Mozambique

Een groot geweer of een pistool, uniformen: we zijn bij de grens en dat betekent je onderdanigste meewerkende wil tonen. Wilt u dat ik de auto daar zet? Prima. Moeten we naar dat gebouw? Doen we dat. We gaan hokje in en uit (politie, uitchecken bij kruger, douane) en krijgen een flinke sticker als visum in ons paspoort na het neertellen van een flink bedrag. Poeh, € 50,- voor een visum hadden we niet zien aankomen. Maar hasta la vista, we zijn binnen! Nou ja, nog even de auto-check. Of we niks meesmokkelen wat niet mag. Of we wapens hebben. Auto wordt onderzocht, maar nee, de beste meneer kan niets vinden. Waarom we geen wapens hebben vraagt hij. Ehm, waarom zouden we? Dat is dan 20 (zuidafrikaanse) Rand zegt hij. We kijken hem vragend aan, al snel geeft hij duidelijkheid: for a cold drink. Sjoerd lacht en zegt: ‘je kunt een cola krijgen’. ‘Nou, doe dan maar een biertje’ zegt ie.

Bem-vindo in Mozambique!   We rijden het Krugerpark uit het volgende park in. (klik op link om veel foto's van wild te zien) Helaas is al het wild aan de kant van Mozambique gestroopt en zien we niet veel meer dan een enkele bok, en uiteindelijk wat koeien ;-) Die koeien geven wel aan dat er echt geen wild meer is, alles gestroopt. Zo ontzettend jammer! Na 45 kilometer zandweg komen we op onze kampplek bij Massingir-meer. De receptionist praat gelukkig een beetje engels en de lucht die achter de balie  vandaan komt, verraad dat zijn laatste douche niet vandaag of gisteren was. We zijn vandaag de enige bezoekers en de beste kampplek is volgens hem nummer 6. Maar we mogen uiteraard iets anders kiezen. Maar hij heeft gelijk: kampplek 6 is prachtig met een geweldig uitzicht over het meer, waar we helemaal rustig en alleen genieten van een prachtige middag en zonsondergang.

We hebben in de Lonely Planet gelezen dat het goed is om een ‘derde partij verzekering’ voor de auto af te sluiten en in de eerste dorpjes doen we verschillende pogingen in half engels, gebarentaal en portugees. Maar he, we zijn in afrika-afrika en we zien echt eerst alleen maar hutjes, dus dat wordt 'm niet. Bij het derde - wat grotere - dorp, begrijpt iemand wat we bedoelen. Hij wil ook de weg wel wijzen. Maar of we niet gelijk ‘data met simkaart’ willen kopen. Bingo, dat is wat we ook nog nodig hadden en van kopen tot installeren van de bundel, helpt hij Sjoerd. Grappig detail: je blijft bij dit alles gewoon in je auto zitten. - even een opmerking: 80% van deze blogfoto's zijn met m'n iphone gemaakt -De meneer van de verzekering is vrij op zaterdag, maar na een belletje komt hij eraan en maakt het voor ons in orde voor 200 Rand (14 euro ongeveer) Al die tijd wacht ik met gespitste ogen en oren in de auto op een benzinestation: Mozambique staat bekend om z’n diefstallen, dus scherp blijven. Als ik links van me kijk, komt er een ‘uniform met huge geweer’ langslopen. Niemand lijkt op te kijken en later snap ik het: hij is de beveiliging van het benzinestation en doet de sleutel open van de wc als er een 'Mzungu' (blanke) wil plassen.

Langs de kant van de weg zien we stalletjes met ananassen. We zijn nog op zoek naar wat vers fruit dus stoppen we bij het volgende stalletje. Een jochie springt op en met een verschrikte roep maakt hij z'n broer wakker die op de grond ligt te slapen. Het moet zoiets gegaan zijn: 'he wakker worden slaapkop, mzungu’s (blanken) komen kopen!' Hij blijkt de oudste te zijn van de drie broers. Quanta costa? Ik versta iets als vierhonderd en druip eigenlijk al een beetje af. Tot de oudste broer in z’n beste engels probeert duidelijk te maken dat het 4 ananassen voor 100 Meticals is. Omgerekend is dat ongeveer € 1,25. 4 ananassen is voor ons twee een beetje veel en ik wil er eigenlijk 2. Maar er is geen wisselgeld aanwezig, dus koop ik er toch maar 4. Elke dag ananas fratsen dus. Dat is zeker geen straf, want zo lekker en zoet krijg je ze bijna nergens!

Even by the way: je voelt je echt megamega rijk daar... ;-)Al rijdend is er zoveel te zien en we genieten om weer in afrika-afrika te zijn en rond te toeren. Soms glimlachend, soms hoofdschuddend slaan we alles vanuit onze Elefender gade. Want één ding is zeker: afrikanen zijn erg creatief. Om je nootjes te verkopen aan de kant van de weg, of om simpel je ingang van je erf te merken, bouw je gewoon een ‘zakjesboom’ - Een bruidspaar achter op een ‘bakkie’, bundels hout te koop, mangobomen zwaar van de mango's, zwaaiende - en soms om snoep-vragende - kinderen, en veel heel veel mensen die zitten. Ja gewoon bij hun huis zitten. Of aan de weg. Dat kunnen ze goed hier en ik droom een beetje door over de vraag: wat als we in Nederland iets meer zouden zitten. Gewoon onder een boom, de dag gadeslaan? Hoe zou dat eruit zien? En op sommige plekken veel rommel. Gescheiden afval ophalen of inzamelen doen ze hier niet. We kopen verse kreeft, vis en cashewnoten en fruit bij de locals. Weet je hoe lekker het is om net gevangen vis te eten? En hoe ‘hygge’ het is om je verse geroosterde cashewnoten te ‘pellen’ zoals pinda’s?

Het is inmiddels alweer 15 jaar geleden dat we in Mozambique waren. Het was een van onze laatste landen van onze 10-maanden Go4africa-trip. De sfeer in dit land vonden we niet fijn, de mensen niet echt vriendelijk en het enige diefstal-akkefietje hadden we hier. Maar nu valt het ons op: de mensen zijn een heel stuk vriendelijker dan ‘toen’. We blijven op onze hoede, maar we merken dat mensen aardig zijn, welwillend. En dat blijft eigenlijk de hele vakantie zo! De gevolgen van de burgeroorlog zijn nog steeds zichtbaar aan bijv. gebouwen.

Het bordje wijst vanaf de grote weg, nog 27 km en dan komen we bij camping Painbane aan. Het is 27 kilometer zandweg. Gas erop houden en gaan met die banaan… eh, Landrover.De laatste 10-15 kilometer ziet er zo uit ongeveer...

De dagen bij de zee zijn heerlijk: we komen op drie verschillende paradijsplekjes en voor het eerst sinds lange tijd, voel ik dat ik weer echt kan ontspannen. Een van de eerste keren in de zee, springen de tranen in m’n ogen omdat k besef hoe heerlijk dit is en hoe het me raakt dat ik me sinds lange tijd weer even ‘los en vrij’ voel. Bijna geen kip te bekennen op de tweede camping en de receptionist moet ergens vandaan getrommeld worden. We gaan even kijken hoe het eruit ziet en het bevalt ons wel hier ;-) en we besluiten te blijven. Dat wil zeggen: we huren voor de komende dagen een overkapping van 4x8 meter, inclusief een eenvoudige wc en douche en kitchenette, met uitzicht op zee. We slapen natuurlijk in de daktent, geen lekkerder plekje dan dat ;-) Uiteindelijk staan we een week op deze camping, helemaal alleen!Het snorkelen... te gek, te gaaf, te mooi. Wat is het genieten als het eb is en we tussen de rotsen van het rif zwemmen!   Vissersmannen komen bijna elke dag langs om te vragen of we vis of kreeft willen kopen, net gevangen. Voor nog geen € 3,- per kreeft of vis eten we 's avonds onze buiken propvol. En hier… komen we tot rust. We slapen als we moe zijn, worden wakker als zon ons de tent uitjaagt (en dat is meestal rond zessen) we lezen boek na boek, werken ideeën en plannen uit voor dit jaar, wandelen over het strand, praten, zweten continue straaltjes van de warmte, vissen bij laagwater vanaf het rif, dobberen in het warme (boven de 25 graden!) water tot we oude-oma-vingers krijgen, maken eten, smeren liters zonnebrand, spelen spelletjes en het belangrijkste: we vergeten de tijd. We leven met het ritme van dag en nacht, van eb en vloed. Ik kan weer oprecht diep ademhalen zonder stress te voelen. Dit… niet verwacht en toch gekregen. Rust tot in je ziel en botten.Soms zit ik ’s morgens om tien over zes al op het strand naar de golven te kijken. Soms ga ik s nachts m’n tent uit omdat ik zwem in het zweet en zin heb in frisse lucht en mn boek. Soms antwoord ik m’n app en mail. Soms doe ik gewoon helemaal niks. En dat lukt :-)

   Als we ook nog wat tijd willen doorbrengen met onze vrienden in zuidafrika wordt het op een gegeven moment tijd om toch te denken over vertrekken. De dag dat het giet van de regen, is dat moment... Maar eerst gaan we nog even langs bij Jozef. Jozef hielp ons op de camping: hij regelde af en toe het een en ander voor ons (bijv. vers brood) En op de dag dat we weggaan, brengen we nog even een bezoek aan hem, zijn zelfgebouwde hut en zijn dorpje. Het regent, maar dat maakt het bezoek niet minder leuk, kijk maar mee! Dit is het 'centrum met de markt'....Zijn buren met hun zelfgestookte brouwsel.En deze man durft wel een potje handjedrukken te doen met Sjoerd. Lachend kijk Jozef toe.   En dit vind ik echt een geweldige foto... nat van de regen en hikkend van het lachen.Adios Mozambicos, je was toppie!

Binnenkort de laatste blog, dan over Soweto. Een wijk in Johannesburg.