Jouw proces kunstig verbeeld

Marjolein Hund heeft naar woorden gezocht om dit proces en deze shoot te omschrijven. Op haar insta schreef ze het volgende:

"Kunstig mens… was de benaming van de fotobeleving die ik onderging bij @jonneke en @heidibikker_levenskunst. Er zijn maar weinig woorden te vinden over wat deze fotoshoot met mij gedaan heeft. 

Sinds 2010 heb ik één gezichtsverlamming… ook wel Bellspalsy genaamd, of ziekte van Bell. Eén van de vele mankementen van mijn lijf, zo noem ik het maar. Door mijn ‘gebroken’ gezicht, die samen gaat met een periode van diepe rouw, was op de foto gaan voor mij “lastig”. Ik herken mezelf niet op de foto. Niet zoals ik er altijd uit zag, niet zoals ik me voel en ben. En gezien het stuk rouw wat er achter schuilgaat, gaat dat soms dieper dan ik zelf soms erken. 

Toen de oproep van @heidibikker_levenskunst  en @jonneke voorbij kwam, maakte mijn hart een sprongetje. De mens weergeven zoals ze zijn, het kunstige mens in beeld. Ik heb het een tijd lang naast me neer gelegd maar het bleef in mijn gedachten. En opeens dacht ik, dit MOET ik doen.
En ja, het was goed. Ik zie de beelden als kunst. Heb de liefdevolle begeleiding van de Jonneke & Heidi omarmd. En waarvan ik dacht dat ik het eng zou vinden, bang om door emoties overmand te zou worden, heb ik deze dag enkel met vreugde beleefd. En mag ik mezelf zien, zoals ik ben, het kunstige bloemenmeisje Marjolein 🌺

Gun jezelf dit kado, kijk op de pagina’s van @jonneke en @heidibikker_levenskunst voor meer informatie. Elke shoot is uniek, zoals wij allen ook zijn. 

Mijn dank is groot 🌺🌿"

P.S. en ja: 4 maart 2024 gaan we weer drie mooie mensen fotograferen: ben jij er een van? (omdat er maar 3 plekken zijn, wacht niet te lang met opgeven, en als je vragen hebt: stel ze gerust!)

Last but not least wil ik graag de foto's van Veerle laten zien. En oh mensen, wat een lef en moed heeft zij gehad met deze shoot. Ik nam er m'n petje voor af!

Veerle is provocatief hoogbegaafdheidscoach en is innovatief, creatief, snel en eigenaardig. Ze wil luchtigheid in de wereld brengen die soms zo zwaar kan aanvoelen. Gekkigheid is daarbij een van de sleutelwoorden.

Het eerste wat me opvalt als ik Veerle voor het eerst ontmoet, zijn haar ogen en haar krullen: wat een krachtige uitstraling! We beginnen om dat vast te leggen. Terwijl ik speel met donker en lichtinval, gaan onze gesprekken over donker. Ze vindt zichzelf net een begrafenisondernemer op sommige foto’s. Het donker is lastig en ontwijkt ze het liefst. Maar al spelenderwijs maken we beelden waarbij we zo goed zien dat juist IN dat donker het LICHT zichtbaar wordt. Op deze manier fotograferen, is tegelijkertijd zo’n mooi proces!



En dan… dan gaat ze de uitdaging aan waar ze voor gekomen is. In alle kwetsbaarheid mag verf een grote rol spelen om kleurig te zijn. We kiezen daarbij voor een lichte muur, zodat het hele proces en kleuren extra goed te zien zijn. Mensen, wat een lef dit! Van de eerste koude stralen verf... tot een flinke scheut, tot druipende druppels en vegen die de eerste kleuren vervagen. Dit stuk van zichzelf wilde Veerle verbeelden en dat resulteerde in een grote ‘WAAAAUUUW’ van haar kant.

Welk beeld raakt jou?
Wat zou jij van jezelf weleens willen verbeelden?

Nogmaals: 4 maart is er plek voor 3 mensen. Drie verhalen. Drie kunstig gekleurde mensen: mail me als je meer info wil, of je je gelijk wil opgeven!

En deze fotobeleving gaat over jou, met materialen en proces wat bij jou past!