Tien levenslessen na 'n burnout

Ruim twee jaar geleden zat ik op de bank. Onze witte bank waar ik tot die tijd eigenlijk nooit zat. Met een kop thee. En heel veel tranen. Ze bleven maar komen, te pas en te onpas. Die tranen. Ze vulden m'n koppen thee af en toe bij. Oktober 2015 was een hele donkere maand. Ik kón niet meer. Ik kon níets meer. Ik weet nog heel goed dat ik daar dan zat en dacht: dit is het begin van een niet-leuke periode, maar ik zal hierdoor heen moeten en vast een heleboel (moeten) leren. Dus, laat maar komen dan. En het kwam. In grote golven. Veel slapen en tegelijkertijd ook slecht slapen. Oneindig moe zijn. Mega-vergeetachtig. Echt, tijdens m'n wekelijkse boodschappen meer dan 10 keer je wagentje kwijt zijn en bijna wanhopig de winkel uit willen rennen. Geluiden slecht verdragen. 'k Overzag de hele gewone activiteiten niet meer.

  Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder. Twee lange jaren met mega-veel gebeurtenissen. Sommige dingen zijn weer goed gekomen, op andere vlakken zal ik een beetje 'gehandicapt' blijven. Geeft niet. En ik heb geleerd. Met vallen en opstaan. In willekeurige volgorde:

  1. tijd en geld Dochter van een marktkoopman en een gedreven verkoopster - dan zit het in je bloed. Je best doen, hard werken voor je geld, de lat steeds een stukje hoger leggen. Inmiddels besef ik dat tijd een nog belangrijker factor is dan geld.
  2. het leven is eb en vloed Prediker 3 verwoord het al zo mooi: huilen en lachen, geboren worden en sterven, bouwen en breken, rouwen en juichen. En daartussenin ligt ons leven. Omarm de zon-, maar ook de schaduwkanten. Want ook in de schaduwkanten, juist ook de rauwheid van het leven, liggen bijzondere levensgeheimen. Durf ze te zien.
  3. HSP zijn: niet alleen weten, maar ook doen. Ik móest het onder ogen zien dat ik niet alleen wéét dat ik HSP (high-sensitive-person) ben, maar dat ik daardoor ook een aantal (andere) keuzes moet maken. Met m'n hoofd wist ik het, maar er consequenties aan verbinden deed ik nooit. Ik wilde niet anders zijn, niet opvallen, niet aanstellen. Inmiddels leer ik steeds beter m'n grenzen aan te geven, en kom ik niet meer naar elk feestje, en vermijd bepaalde situaties. Het levert me op dat ik minder uit evenwicht ben, en dat is veel waard.
  4. verwachtingen van mezelf en van anderen ... en daar hoort het woordje 'teleurstelling' misschien ook wel bij. Want (te) hoge verwachtingen kunnen niet altijd waargemaakt worden. Dus skippen die boel. Bewust even 'nee nu niet' zeggen.
  5. de inhoud van het woordje 'ZIJN' ben ik steeds beter gaan begrijpen We zullen hollen rennen vliegen vallen opstaan en weer doorgaan? Of mag je ook ZIJN, met álles wat er speelt - van binnen en van buiten?
  6. beslissingen maken met het oog op een 'eindig' leven is zo gek nog niet Nee, ik hou niet elke dag rekening met de dood. Toch speelt het in mijn beslissingen steeds vaker een rol: wat wil ik écht? Is dat bijv. een avond doorbrengen met mensen die ik maar half ken, of liever mijn familie waar ik veel van houd? Teruggaan naar de kern, geeft dat je anders kijkt naar bepaalde situaties: tijdsbesteding/gelduitgave/enz
  7. welke rol speelt werk in mijn leven en welke rol wil ik dat het speelt? Mijn werk is mijn passie, geeft voldoening, zelfvertrouwen en ga zo maar door. Ik wil heel graag werken, maar niet meer ten koste van mijn gezondheid en relaties.
  8. leven zonder nieuwsprikkels Het dagelijks nieuws en alle reclames (!) is voor een groot deel negatief en brengt ons veel angst. Ik luister nog graag naar grootnieuwsradio en luister max 1x per dag het nieuws, al skip ik het zelfs die ene keer nog regelmatig. 'k Kijk ongeveer geen tv meer, en dat is dikke prima.
  9. de natuur is een grote genezer De bloemen, het gras, de luchten (!), de bomen en de blaadjes, de wind. Diep, diep ademhalen en aandachtig leven. Onze katten, hond en kippetjes. Wat kan ik immens gelukkig worden hiervan. Buitenaf wonen is voor mij -voor ons- van ongelofelijk belang geweest in dit hele proces. En mensen die mij kennen van een paar jaar geleden zullen lachen als ik zeg dat ik veel buiten ben, onkruid uithaal, hout sjouw, stekjes kweek, zelf appelmoes en bessensap maak.
  10. God was er. Toen, en altijd. En steeds weer. Hij ís er. Altijd. Wat er ook gebeurd. Want dat is wat ik zo duidelijk heb ervaren, juist in de afgelopen jaren. Nee, snáppen doe ik mijn Heer niet altijd, maar dat hoeft ook niet. Ik weet dat Hij zo ongelofelijk groots en sterk is, en tegelijkertijd aanraakbaar. Hij is ongrijpbaar en tegelijkertijd de grootste Steun. Heb zo ontzettend veel geleerd van de 'directe nabijheid' van God, dat is werkelijk wonderlijk.

Misschien voel je dat op 'het randje' zit, misschien wil je een burn-out heel graag voorkomen: een burnout komt niet door hard werken. Durf naar de onderliggende oorzaak te kijken: https://www.365dagensuccesvol.nl/nl/nieuws/waar-is-jouw-burn-out-een-dekmantel-van/7751/



Geïnspireerd geraakt door mijn blogpost? Deel hem via:

Facebook of Twitter


This thread has been closed from taking new comments.