Als Jezus naast je zit...

Beetje gekke blogtitel, denk je misschien. Jezus is toch in de hemel en niet hier naast me?

Dat God alles kan zien, horen en weten wat je doet, zegt, denkt of waar je bent, boezemde me als kind al flink ontzag in. Het kon me destijds ook bang maken, want dan ziet Hij ook alle verkeerde dingen. Bij mijn oma hangt een gekalligrafeerd schilderij:

Maar nu even omgedraaid.

Stel dat Jezus nu naast je zit. Gewoon waar je nu bent. Of dat nu buiten is, gewoon op de bank, misschien wel op je werk.

Hoe zou Hij naar je kijken? Wat zie je in Zijn ogen? Zou je Hem misschien iets willen vragen, of willen zeggen?

Het kan voor een aantal lezers misschien een soort 'oneerbiedig en ongewoon' overkomen, want Jezus is toch in de hemel - daar heel ver weg?

In de afgelopen maanden ben ik een paar keer 'geconfronteerd' met deze gedachte: Als Jezus nu bij je zit... wat dan? En keer op keer raakte dit mij diep. Niet een God, een Jezus heel ver weg daar boven in de hemel, maar heel heel dichtbij. We belijden toch dat God ín ons, bij ons, onder ons is. Genoeg bijbelteksten en liederen die daar over gaan.

Al steeg ik op naar de hemel – daar bent U of legerde ik mij in het dodenrijk – U bent er. Al nam ik vleugels van de dageraad en ging ik wonen aan het uiterste der zee, ook daar zou uw hand mij leiden en zou mij vatten uw rechterhand.

Hoe vaak ervaar ik echt dat Gods rechterhand mij vasthoudt? Want ik beeld 't me niet zo vaak in dat Jezus echt heel dichtbij mij is, in dezelfde ruimte, naast me. Maar Hij was mens, weet je nog? Met emoties - dat ook. Dus stel je eens voor dat Hij echt even dichter bij je mag komen. Ergens in dezelfde ruimte, tegenover je aan tafel, achter dat andere bureau, misschien wel naast je op de bank...

* Hij kan naast je zitten, heel stil, zwijgend misschien. * Stel dat je een gesprek zou aangaan, welke vragen zou je stellen? Wat zou je willen weten? * Als Jezus door de rijen in de kerk zou gaan, hoe zou jouw kerkdienst dan zijn? (Matth 18:20) Zou Hij je een bemoedigende schouderklop geven, een spreekwoordelijke schop onder je kont, een mede-lijdende houding met je situatie, je zegenen? * Kan Hij vol blijdschap zijn, zich verheugen over jou, in vreugde over je jubelen? (Zefanja 3:17) * Hij was er namelijk al toen jij in je moeders buik was - als eerbiedwekkend weefsel - . Hij heeft je met zorg gemaakt. Hij kent je door en door, dus je hoeft niets te verbergen. Hij weet je zwakke plekken, daar waar je zo mee worstelt.

Over dat laatste wil ik wel een persoonlijk verhaal delen: ik zal best 'oke' zijn - want dat leren we toch? - maar ik blijf op mezelf toch steeds flink commentaar hebben: die neus, die brede voeten, dat dunne haar, die dikke kuiten, flinke billen... en dat is alleen nog maar uiterlijk, innerlijk kan ik ook nog wel een lijstje opnoemen. Je herkent het wellicht wel: die criticus die altijd van zich laat horen. In een 'oefening' die we deden op de studietweedaagse van Eva waar ik al eerder over schreef - stelden we ons voor aan het eind van ons leven. Met de ontmoeting met Jezus in het vooruitzicht. En namen we 'afscheid van ons lichaam';  in gedachten gingen we ons lichaam langs: voeten, benen, je buik, handen: met aandacht beseffen wat ze voor je betekent hebben. ... en toen brak ik... Want hoeveel commentaar heb ik niet gehad op die brede voeten waar geen normale schoenen voor te vinden zijn? Hoe vaak heb ik niet gemopperd op m'n net te dikke buik - en vergat de machtig ingenieuze processen die in diezelfde buik plaatsvinden, 24 uur per dag? Hoe vaak heb ik niet jaloers naar mooie paardestaarten of dikke vlechten gekeken en m'n eigen dunne haar verfoeid? Ben ik eigenlijk weleens ooit tevreden geweest met mijn lichaam?

Jezus 'in de ogen kijkend' voelde ik enorm veel schaamte. Om al dat gemopper, jaloersheid, negatief zelfbeeld. Had Hij me niet met zorg gemaakt, uniek, zoals er maar één Jonneke is of zal zijn? En ik maak er een negatief potje van...

Tegelijkertijd ervaarde ik heel veel liefde in Zijn ogen met een bemoediging: 'ga maar, wees wie ik je gemaakt heb.' Het is één van de momenten waarop een stuk van mijn zelfbeeld werd genezen. Genadig wonder.

Jezus is niet zomaar je vriendje, je maatje, met wie je een borrel drinkt. Hij is de almachtige, rechtvaardige, genadige God en 'overal tegenwoordig'. Lieve mensen, Hij heeft beloofd (!) dat Hij in ons wil wonen. (1 Kor 6:19)

Heb jij het lef om op deze manier naar God en jezelf te kijken?