Bijzonder afscheid van het afrikahuisje

Goud! Dit afrikahuis is goud waard! Eigenlijk maakt het me 'n beetje weemoedig ... Want ik denk dat ik 't afrikahuisje het moeilijkst vind om los te laten hier als we over een paar weken verhuizen. Dat komt door de vele verhalen die hier verteld en herinneringen die gemaakt zijn. En ook het plezier wat we beleefd hebben door het te bouwen, te pimpen, te genieten.Jong en oud, klein en groot. Man en vrouw. Eigenlijk werden alle grote mensen weer een beetje jong hier. Want bij het vuur komen de gesprekken vanzelf. Gaan je kleren naar vuur en 'buiten' ruiken en kun je marsmallows roosteren.Toen bekend werd dat we gingen verhuizen, werd regelmatig de vraag gesteld: 'hoe moet dat dan met het afrikahuisje?' Niet: 'waar gaan jullie heen, of jammer dat je weggaat, ofzo ... ;-)'We hebben allerlei grappige voorwerpen in de betonnenvloer gegoten.

'k Zal nooit dat jongetje van een jaar of 12-13 vergeten die vroeg: 'maar waarom hebben jullie dat gedaan?' 'Gewoon, omdat we dat leuk vinden', luidde het antwoord. 'Maar waarom dan?' 'Grote mensen vinden soms gekke dingen ook nog leuk.'Bijna elk voorwerp heeft een verhaal. Een herinnering waarom ie een plek gekregen heeft hier. Uit heel veel verschillende landen zijn souvenirs meegenomen. Voorwerpen met stuk voor stuk een eigen verhaal. In deze gitaar zijn verschillende jonge vogeltjes geboren!   Wat zijn hier veel verjaardagen, (tuin)feestjes en andere bijeenkomsten geweest.Een # (hashtag) op instagram bij een van de foto's die ik plaatste over een van de laatste keren bij het vuur in het huisje, is opgepikt door AVROTROS  van programma 'Nederland verhuist'. Vandaag worden er opnamen gemaakt als we de spullen van het afrikahuisje gaan inpakken. (wordt vervolgd) Want verder blijft ie staan en hopen we dat er heel veel mensen nog weer van gaan genieten.

En wij gaan op onze nieuwe plek vast weer iets soortgelijks maken!