Bord kak en knappe keuzes

Een ontmoeting met een oude bekende. Je kent het misschien wel. Lang niet gezien, en dan loop je elkaar weer tegen het lijf. Soms is het vluchtig, maar soms neem je de tijd om elkaar in de ogen te kijken.

En dan heb je het over de dingen die in je leven gebeurd zijn: mooie, maar ook lastige, verdrietige, moeilijke. En toen zei ik het: 'iedereen krijgt z’n ‘eigen bord kak’ en de vraag is wat je er mee doet.
' En die ‘kak’ is er in heel veel soorten, vormen en kleuren: iedereen krijgt z’n zorgen, vragen, pijn. We hadden het ook over keuzes. En man o man o man. Wat is het moeilijk om de juiste keuzes te maken, zeker met een bord kak voor je neus. Wat zijn namelijk de juiste keuzes: die waarbij je rekening houdt met je omgeving? Of die het beste bij jou passen? Of kies je wat het meeste geld/comfort/of wat dan ook opleveren?

Ik zou je willen vragen om nu eerst aandachtig het volgende filmpje te kijken: https://www.youtube.com/watch?v=5lH2jd679Qk Ja, zo’n proef kende ik ook al met apen.  Paslov, weet je wel. Je kunt lachen om het filmpje: ‘wat een domme oelewapper om zo schaapachtig te doen’, ‘kunnen ze niet zelf nadenken?’ …

Het filmpje raakte me. Want hoeveel dingen doen jij en ik niet omdat onze ouders, grootouders, vrienden, clubgenoten, kerkmensen dat ‘altijd al zo doen’? Het hoort blijkbaar. Dus doen we het zo. Want als we het anders doen, dan vinden de mensen uit je omgeving dat raar, en keuren soms niet alleen je gedrag, maar ook jou als persoon af. Dus, houd je je aan de regels. Ook al is dat om op te staan voor een stom belletje waarvan je de betekenis zelf niet snapt. 

Toch?

De invulling kun je zelf wel bedenken: invulling van verjaardagsavonden, de kledingkeuze bij bepaalde gelegenheden, op welke manier je je bruiloft organiseert, hoe je je vakantie doorbrengt, welke auto je koopt, nou, vul zelf maar in. Mensen, wat zitten we vaak vastgeroest in ‘wat hoort’!!

Een van die voorbeelden uit m’n eigen leven: op zondagmiddag gingen wij vroeger thuis wel wandelen of fietsen in de buurt. Heerlijk de natuur in. Toen Sjoerd (we waren net getrouwd) voorstelde om even te gaan zeilen, ging dat tegen mijn gevoel in. Dat hoort niet, kan niet, zou niet mogen op zondag. Zijn antwoord: 'als jij me kunt uitleggen wat het verschil is tussen wandelen, fietsen, rondje rijden of gaan zeilen, dan zal ik naar je luisteren'. Ik heb er veel en serieus over nagedacht, en ik kwam tot de volgende conclusie: 'zolang je niet iets voor hoeft te kopen of anderen voor je laten werken (ja, inderdaad die rustdag van de tien geboden) en je fijn van de natuur kunt genieten, was er - tot mijn eigen verbazing - geen verschil. 
Een vastgeroest idee werd losgeweekt…

Vrije keus? In hoeverre heb je een vrije keus? Welke waarden en belangen laat je een rol spelen in je keuzes? 
Weet je, het maakt mij in principe niet uit welke keuzes je maakt. Maar wat ik voor m’n gevoel echt veel te vaak zie en hoor en meemaak, is dat mensen in een soort ‘gevangenis’ zitten waardoor ze geen keuzes kunnen maken die ze echt vanuit hun hart kunnen of willen maken.

Een gevangenis vaak van wat men ‘dénkt’ dat hoort. Of dat iemand vroeger ooit heeft besloten dat dit of dat niet kan, zonder een echte (bijbelse) onderbouwing. En dat is jammer, want je komt het beste tot je recht, je kunt groeien en bloeien, als je met passie je dingen kunt doen. Nee, ik wil niet perse schoppen tegen de gevestigde orde ‘om het schoppen’. Nee, ik geef geen antwoorden hóe je dingen moet doen. Durf jij kritisch te zijn over de keuzes die je maakt? Durf je je leven eens op deze manier onder de loep te nemen? Of denk je na bij de volgende keer dat het belletje rinkelt over de zin en onzin van opstaan op dat moment?

Voor mij zijn een aantal zaken leidend in de keuzes die ik maak: God: Hij speelt de hoofdrol in mijn leven en ik zoek dan ook naar Zijn wil en wat Hij in de Bijbel tegen ons zegt. Over sommige dingen is de Bijbel duidelijk, over andere minder. Mezelf: ik heb heel lang mezelf op de laatste plaats gezet. Enerzijds natuurlijk nobel, nederig enz. Toch heb ik mezelf verwaarloosd en teerde mijn energie en enthousiasme weg. Tot ik niet meer kon. Ik heb opnieuw moeten kijken wat m’n talenten, waarden en motiverende omstandigheden zijn. En ja, dat betekent nu dat ik sommige ‘goede’ dingen niet doe, maar kies voor ‘de beste’. En dat beste is waar ik het meest van ‘bloei en groei’ om vervolgens weer tot zegen te kunnen zijn. Een wisselwerking dus.

Anderen: ja, ik heb ‘de ander’ hoog staan, in veel gevallen zelfs lief. Ik wil veel voor de ander doen, betekenen. En dat mag me best iets kosten: energie, tijd, geld. Maar als ik merk dat ik door gedrag van anderen echt ‘teleurgesteld, boos, angstig, verdrietig’ word, geef ik dat nu sneller aan. 'Ho, stop. Dit doet zeer, en op deze manier kan ik niet voor je betekenen wat ik graag zou willen.' En dat vergt voor mij nog best lef, toch merk ik dat ik daardoor wel meer tijd en aandacht kan geven waar de ander en ik echt blijer/beter/voldaner/enz. van worden.

Keuzes maken en grenzen aangeven blijft wellicht een levenslang proces en ik wens je daarbij alle wijsheid, lef en goeds toe!

In dit kader geven we in maart en april een paar toffe workshops: Meer info over deze en andere workshops vind je op deze pagina. Daar kun je je ook aanmelden. Van harte welkom!