Corona: positief bekeken

"De controle die ik altijd dacht te hebben (wel wist dat het een schijnveiligheid was) bleek niets. Steeds meer vertrouwen gekregen in deze tijd."

"Ja, het heeft mij een nieuwe baan opgeleverd! Ik liep al een hele tijd vast in m'n werk, maar was te eigenwijs om echt te stoppen. Tot ik niet meer kon en door corona werd het proces gestuwd. Ik heb geleerd om veel meer lette en te oefenen in dankbaarheid. Minder vechten, veel meer omarmen. Niet uitsluiten, maar insluiten. Geduld leren. Bevestigd worden in niet afhankelijk te hoeven zijn van een kerk: God is overal, als je het maar wil zien."

"De ruis van de wereld is verder weg en we gaan meer terug naar de basis. De eerste lockdown was echt een zegen voor ons gezin. Even niet druk van dagelijks leren en eisen van de maatschappij maar gewoon samen zijn. De kinderen maakten toen echt een sprong in hun ontwikkeling. De druk was even weg."

"Veel meer quality-time thuis. Creativiteit in de kerk en extra besef hoe belangrijk zingen is."

"Het liet me opnieuw inzien wat écht belangrijk is: gezin, familie en vrienden, gezondheid, geloof… en wat, als alles goed gaat, zo normaal lijkt!"

"(h)Echte vriendschappen verdiepten en oppervlakkige vriendschappen kwam een einde aan. En dat is goed! het doet ons goed, een kleine kring om je heen en God erboven."

"Nu je met zo weinig mensen mag afspreken, stel ik mezelf meer de vraag: krijg ik energie of slurpt het alleen energie. En daarnaast ben ik 10x zoveel bezig met stille tijd doordat alle nevenactiviteiten wegvallen."
 

Je zult vast wel het een en ander herkennen in bovenstaande opmerkingen. Het is goed om je deze vraag eens te stellen: wat heeft deze periode mij (ten goede) gebracht?
Waardering van 'de heel gewone dingen' staat denk ik voor veel mensen bijna bovenaan.
Dankbaarheid voor wat je hebt en kunt.
Sociale connectie betekent eerder mooie diepere van hart tot hart gesprekken dan een voetbalstadion vol met 'bekenden' met wie je een oppervlakkig praatje maakt.
Ik blijf het omdenken als een positief iets zien, al kost het soms bakken met energie.
Flexibiliteit, ik denk dat iedereen zal beamen dat ie dat meer heeft en toe in staat is dan ie had bedacht van te voren.
De 'inner circle' is zo belangrijk, hopelijk is dat voor jou ook een basis van veiligheid en liefde. (en ik besef tegelijkertijd dat dit voor veel meer mensen dan we denken NIET het geval is. Vanuit hier een hele dikke knuffel en lef gewenst om een stap te nemen als het nodig is!)
 

Nog een paar reacties via insta:
"Geleerd en gezien dat we veel met luxe bezig waren eigenlijk. Vakanties. Uit eten. Dat valt weg en als 't moet kun je prima zonder! Meer samen thuis en dat is eigenlijk ook heel fijn."

"Het heeft ons veel moois gebracht! Ondanks dat L muzikant is en alles is weggevallen waarvan we dachten dat het zo belangrijk was, ervaren we ook rust, echte gesprekken, mooie ontmoetingen en het thuis zijn! Even een praatje met de buurvrouw buiten in de tuin waar we normaal te gehaast voor waren. Een kaarsje in huis, zelf koken. De creativiteit die daaruit voortkomt. Geen feestje, al houden we daar echt van: maar buiten kampvuuravonden nu!"

Een van de mooie dingen die ik om me heen zie — en bij mezelf en bij anderen — is dat we teruggaan naar de kern.
Daar waar het leven écht om gaat, jouw roeping, jouw taak, jouw proces, maar daarover schrijf ik binnenkort meer!
Dat wordt namelijk weer een heel verhaal en past niet goed in één blog.

Je mag vast nadenken over de vraag: 'als ik als oud wijfie/mannetje in een schommelstoel m'n leven overdenk, welke dingen wil ik me dan herinneren? Die grote nieuwe auto? Of betekenisvolle ervaringen? Altijd met de nieuwste mode mee? Het harde werken? Tijd met m'n kinderen/kleinkinderen?' Hoe hoop je dan terug te kunnen kijken?
 

Deze blog zou niet compleet zijn voor mij als ik niet met een paar tips afsluit:

• Zie het als uitdaging om minimaal 1x per week iets positief voor een ander te doen, als je tijd/energie hebt mag dat vaker. Een kaartje, een belletje, een praatje met echte interesse van die mevrouw in de straat die alleen woont, een blijk van waardering. Echt, dit betekent voor veel mensen echt heeel heel veel! Klein gebaar, grote impact.
  
   
• De waardering voor je eigen leven zie je pas als je een top drie -of als je lef hebt een top tien- per dag te maken van de dingen die fijn/goed/leuk waren. Dat relativeert je somberheid en zorgen. (deze pas ik zelf toe ;-) om te zorgen dat ik niet verzand)
  
   
• Ik spreek veel ondernemers. Soms gaat t goed en een aantal werken zich een slag in de rondte om het allemaal tóch rond te krijgen voor hun bedrijf en hun werknemers met gezinnen. Ik ken ondernemers die tot laat 's avonds bezig zijn: het water staat hun tot de lippen, en anderen zien langzaam hun levenswerk als kaartenhuis in elkaar vallen. Een 'buffer hebben' blijkt ook een bodem te hebben.

* Vraag eens aan je baas of leidinggevende hoe het gaat. Ze hebben echt meer zorgen dan gewoonlijk, ze vertellen alleen niet zo snel van hun slapeloze nachten etc.
* Kijk eens of je iets van je collega/leidinggevende kunt overnemen: even een stapje harder lopen.
* Misschien een idee om een omgekeerd kerstcadeau te geven als bedankje voor hun inzet dit jaar om jou aan het werk te houden?
 

• Je gaat wellicht minder uit eten of op vakantie en je kunt misschien voor iets sparen wat anders een 'ver-van-je-bed-show' was. Onlangs sprak ik met iemand die door deze tijd besefte dat ze sneller konden sparen voor die auto. Denk eens aan mensen die wél geldzorgen hebben: breng hen eens een boodschappenpakket of iets anders wat ze goed kunnen gebruiken. Geld kan op andere manieren besteed worden, dat hebben veel mensen gemerkt.