Gaarkeuken in Johannesburg

Zuid-Afrika is práchtig, divers, genieten. Dit land heeft ook keer keerzijden. Een daarvan is de grote werkeloosheid en daardoor dak-en thuislozen. Afgelopen winter ging ik op een van de dagen ging ik mee met mijn vriendin naar de 'gaarkeuken van haar kerk'.Met focus op 'handen' probeer ik een deel van dit verhaal te vertellen. Er wordt gegeten en gedronken. Niet eens zoveel gezegd. Het heeft de afgelopen nacht onwijs geregend en ge-onweerd en als ik daar naar vraag kijken ze me meewarig of schouderophalend aan: 'mevrouw dat maken we wel vaker mee, dit is ons leven' lijken ze te zeggen.    Een team staat een paar keer per week klaar om eten te maken, te helpen, en daarna weer af te wassen.Dit is mijn vriendin Jolandie met nog een 'medewerker'. Een luisterend oor bieden, maar ook helpen waar dat enigszins mogelijk is. Zo kan het zijn dat er met hen naar een ziekenhuis gegaan wordt, of stappen gezet worden voor bijv. werk. Deze man vraagt of we een nieuwe broek hebben voor hem. Deze heeft hij een paar weken geleden van 'ons' gekregen, maar daar zijn de gaten al in gevallen. Het is zijn enige broek... De schaamte waarmee deze man dit vroeg, raakte mijn hart.Een keer per maand krijgen deze dak- en thuislozen een voedselpakket. Maag weer even gevuld en dan gaan ze weer... de grote stad in. Overleven.