Ze laat hem met trots zien: haar paspoort. Bevestiging van haar bestaan. Na jaren en jaren vluchteling te zijn geweest, is dit een groots bezit. We zitten in Burundi in een klein huisje te luisteren naar de verhalen. Zonder paspoort ben je tegenwoordig niemand. Het is een sleutel voor bestaansrecht. Stefan Zweig zei het eens zo: “Vroeger had de mens slechts een lichaam en ziel. Tegenwoordig heeft hij ook nog een paspoort nodig, anders word hij niet als mens behandeld.”
Als je een grens overgaat, heb je ‘m nodig. Van het ene naar het andere land. Heb je ‘m niet, ben je illegaal. Onwettig en geen bestaansrecht waard.
Vandaag wil ik met jullie nadenken over jouw paspoort. Wat staat erop? Hoe geldig is ie? Op je paspoort staan je namen. Adres, uitgiftedatum en geldigheidsduur. Een nummer en je foto.
Wie jij bent, is belangrijk. Wie jij ten diepste bent, gaat verder dan alleen je NAW-gegevens en uiterlijke kenmerken.
Wie jij bent, heeft alles te maken met je verleden, je huidige omstandigheden, je toekomst, je visie, je kernwaarden. Weet jij wie je bent? Als je dit soort dingen op een paspoort zou moeten zetten, wat zou erop staan?
Tegenwoordig heb je nog een extra, digitaal, paspoort nodig om sommige gebouwen in te komen. We kunnen ons heel veel dingen afvragen over het nieuwste soort pixelige paspoort. Een heel begrijpelijk kort voorbeeld vind ik deze: neem 1000 mensen en reken dan even mee…. En trek dan jouw conclusie.
Een andere vraag is de tijdelijkheid van jouw groene vinkje. Of zijn we inmiddels in de vicieuze cirkel beland waarvan velen dit niet verwacht hadden? Dat we er met twee weken, twee maanden, twee prikken echt zouden zijn? En dat niet het geval blijkt te zijn. Tijdelijk is een rekbaar begrip ;-)
Wat als het bezit van dit nieuwe paspoort je (vage, onbekende, vele of weinig) gezondheidsklachten oplevert? Teveel mensen kampen met de lelijke gevolgen.
Wat als dat paspoort niet meer op papier, zelfs niet meer op je telefoon staat, maar in je lijf zit? Heel handig om je hand langs een scanner te halen natuurlijk, betalen wordt appeltje eitje, maar hoever mogen/willen we gaan? Komt dat 'niet kunnen kopen en verkopen zonder merkteken' nu wel heel dichtbij? Of vind je het heel vervelend als ik door zulke dingen te schrijven, jouw bel kapotprik?
De huidige tijd vraagt veel van ons. Het vraagt keuzes waar we zelf niet om gevraagd hebben. Het vraagt visie hoe we omgaan met dwang en drang. Het geef rouw om wat was en niet meer terug zal komen. Mirjam van de Vegt heeft dit erg mooi verwoord over 'De Klaagvrouw en wat ons verbindt' (klik op link) Het vraagt moed om een minderheid te zijn.
Voor mij persoonlijk hebben keuzes alles te maken met wie je ten diepste bent. Want als je niet graag anders wil of buiten de boot valt, maak je sneller een keuze waar je niet opvalt. Durf je anders te zijn, omdat God jou en mij apart heeft gezet? Ik moet de laatste tijd vaak aan mensen uit de Bijbel denken:
Noach preekte 120 jaar over een vloed die zou komen en bouwde, ver bij water vandaan, een boot. Hij had moed om te luisteren naar God en stug door te bouwen.
De moeder van Mozes, Jochebed, had het lef om haar kind te verbergen in een biezen mandje, tegen de orders van de overheid in. Haar geloof werd gezien en door God beloond.
Esther, de mooie jonge koningin, durfde het hol van de leeuw in te gaan om voor haar volk op te komen met de woorden: ‘kom ik om, dan kom ik om’.
Daniel bleef bidden tot Zijn God en vasten, tegen de uitgevaardigde regels en wetten van de koning in. Hij weigerde te knielen voor de afgod. Het wonder van ‘in de oven gegooid worden en beveiligd worden door de Geest’ volgde.
Hoop heeft twee prachtige dochters: woede en moed. Woede over hoe de dingen zijn en de moed om te durven geloven dat ze niet zullen blijven zoals ze zijn. Augustinus
Lieve mensen, lieve medechristenen, hoeveel lef en moed heb jij? Heb jij genoeg kracht, genade en liefde om een Noach, een Jochebed, een Esther, een Daniel te zijn? Of vind je het eigenlijk wel prima in je (christelijke) bubbel, met je leventje waar alles wel doorkabbelt ondanks wat er in de wereld speelt?
Durven jij en ik uit onze bubbel van comfort te stappen en op te staan, te getuigen van de hoop die in ons is? Durven we nu te gaan doen wat we altijd hebben gezegd hebben dat we geloven? Geloven we vandaag de dag nog in de God van wonderen? Is Hij ons enige vertrouwen en houvast? Al is de hele wereld tegen je en God is voor je, dan is het goed!
Voelen we überhaupt nog woede over het onrecht wat voor jong en oud in grote golven over de hele wereld gaat? Of laat zelfs dat ons lauw?
Hebben we ons genoeg geoefend om staande te blijven als het moeilijk wordt? (Wat hebben we jammergenoeg weinig lering gehad in kerken over ‘sterk zijn in verdrukking en vervolging’!!) Voor onszelf maar zeker naar onze kinderen toe ligt hier een grote, hele grote taak. Hebben we geleerd hoe we als hoge bomen veel wind vangen of anders gezegd; hebben we tactieken onder de knie om rotte eieren die naar ons gegooid worden, op te vangen? En geloof me, die rotte eieren zijn rot, ze stinken en doen zeer.
Het is tijd om extra te investeren en voor te bereiden. Ik wil daar een paar dingen over zeggen.
Een ieder dan, die Mij belijden zal voor de mensen, hem zal ook Ik belijden voor mijn Vader, die in de hemelen is; maar al wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal ook Ik verloochenen voor mijn Vader, die in de hemelen is. Matteüs 10:32-33 NBG51
Een mooi lied hierover kun je luisteren:
Ben je bereid om je kruis te dragen en bereid om Mijn weg te gaan? Ben je bereid om je leven te geven en om in Mijn dienst te staan? En wil je zijn wie Ik wil die ik zijn zult wil je doen wat Ik wil dat je doet? Wil je gaan waar Ik wil dat je heen gaat ook al weet je niet waar naar toe?
Ik hoop oprecht dat je voelt en aanvaardt dat ik dit niet schrijf om rebels te zijn. Misschien had ik het ook liever niet geschreven, maar ik word gedreven om het wel te doen. Ik schrijf het uit oprechte zorg en liefde voor jou, mijn medemens.
Het is niet makkelijk om te zien dat we middenin een psychologische-cyber-en-wereldwijde oorlog zitten. Het is ontnuchterend. Geloof me dat het niet makkelijk is om deze blog de wereld in te sturen, en geloof me ook dat het zwáárder voor me zou zijn om mijn mond te houden.
Het gaat niet over kleurverschilletje, het gaat over leven en dood. En ik wens en gun jou alle liefde, alle waarheid, alle genade, alle vrede toe.
Ik denk er serieus over na om avonden over onderwerpen als deze te organiseren in de winterperiode. Zou je daar belangstelling voor hebben? Stuur me dan een mailtje waarover je meer zou willen weten/leren en waarom.
Al een paar keer heb ik laten doorschemeren, dat ik in Zuid-Afrika een mooi project heb gemaakt. Vandaag laat ik hiervan iets zien op de blog!Deze twee…
Op de dag dat de meteorologische lente begonnen is, was het ook een heerlijke lente-liefdes-dag: Stefan en Manon zijn getrouwd! Het was voor mij een fijne…
Bertine
Geplaatst: 2021-10-09 13:17:59
Mooi en moedig geschreven ????
Thea Hofstede
Geplaatst: 2021-10-09 13:45:46
Ja graag organiseren. We hebben elkaar zo hard nodig en kunnen leren van elkaar. Ik raak soms de weg kwijt in alle informatie en tegelijk denk ik, rustig, God zorgt hoe dan ook!
Janna Tromp
Geplaatst: 2021-10-09 14:18:27
Wat zou dat mooi zijn zulke avonden, we hebben elkaar hard nodig.
We zijn er inderdaad nog lang niet, zie dit ook als vervolging op heel de menselijk heid, denk ook zeker dst boek openbaring hier spreekt ook van dat merkteken het beest dst opkomt, soms huiver je en aan de andere kant hebben we een God die ons bijstaat en daar mogen we al ons vertrouwen op stellen. Hij zal niet loslaten wat Hij begon laten we met gevouwen handen door het leven gaan onze blik naar boven daar is onze verwachting en ons wacht eens die grote dag verlost van alles hier op aarde en om onze HEERE en Heiland eeuwig te mogen groot maken bij al die andere zaalgen die ons voor gegaan zijn
Christa de Reuver
Geplaatst: 2021-10-11 20:48:54
Hi Jonneke,
Ik kreeg de link naar jouw blog etc doorgestuurd van mijn vriendin en collega in het ziekenhuis in Gouda.
Graag zou ik komen naar een avond om te horen hoe anderen hiermee omgaan in afhankelijkheid van onze Vader die alles in zijn hand heeft.
Een zustergroet van Christa de Reuver
Ietje
Geplaatst: 2021-10-11 22:49:50
Ja ik ben erbij!!