Het is nog maar 5.45 uur maar mijn nieuwe wandelschoenen kraken op de rode grond: ik loop alleen, de zon is net boven de horizon, mijn slaapogen gaan met elke stap een beetje verder open, een frisse ochtendbries maakt het aangenaam in deze ‘halfwoestijn’.
Ik zie springbokken, ze schrikken van me en rennen weg.
De holen, de stenen, de sporen van bokken en andere dieren.
Dan komt het woord ‘bokketjie’ in me op en al gauw zing ik: soos bokketjies vir die water soek, soos bokketjies vir die water soek, soek soek ek die Here my God.
Alleen lopen heeft iets mystieks; jij, de omgeving en de cadans van de voetstappen. Soek ek die Here?
Het lied van Randall Wicomb komt in flarden naar boven: ‘… waar bly jou se God? Hier neffens my, hier neffens my sit God.’
Hier naast me is God. Hier naast me. Loopt Hij met me mee? Sinds ik het boek ‘Jezus, onze niet zo lieve Heer’ gelezen heb (waarvan de titel iets anders doet vermoeden), kan ik me beter voorstellen dat Jezus naast me is, zit of loopt in het geval van de wandeling in de Karoo.
Wat zou Hij zeggen? Wat vraag ik aan Hem? En dan heb ik een soort van gesprek.
Terug bij onze B&B zoek ik het lied op. Het is een Griekwa-psalm, psalm 42 in de woorden en gedachten. Griekwa zijn nakomelingen van de Bosjesmannen en Afrikaners. Hun taal is uniek, ontegenzeggelijk mooi en zangerig.
Randall Wicomb heeft dit zo treffend woorden met muziek kunnen geven.
Hier neffens my sit God (link om te luisteren)
Soos bokketjies vir die water soek, soos bokketjies vir die water soek,
soek soek ek die Jirre (Here) wat hulle sê dis God.
In die kerk sing ek: ‘die Here is groot, die Here die Here is groot’
Ma trane die worre nou elkere dag my brood.
Want die vyand die vrâ: ‘nou wa bly jou se God’
Ek sit hyl oppe Grootdyn en my siel kreen,
Dit smaak my die onse Jirre los my wee alleen,
Ma dan sien ek, nee, hie neffens my sit God.
Ek wil nou vi U kom sê: My Klip, het U my gevegjeet?
U slag hard mettie winde ennie droogtese solat ek weet: ek moet nou wee ’n niewe liedjie beginte sing vi my God,
want Hy is mos Jirre, wat nou somme onse ongelik, as Hy so beslyt, kan lat omdraai innie groterder gelik!
Springbok-sporen
Eigen vertaling:
Zoals bokjes naar water zoeken, zoek ik de Heer -waarvan zij zeggen ‘dit is God’.
In de kerk zing ik: ‘de Here is groot’.
Mijn tranen maken zich elke dag zorgen om mijn brood.
Want de vijand zegt: ‘waar is nu jouw God?’
(Refrein)
Ik zit op het grootduin en mijn ziel kreunt,
Het ‘smaakt’ (het doet me voorkomen) dat onze Here mij weer alleen laat,
Maar dan zie ik: ‘nee, hier naast mij zit God.’
Ik wil nou voor/bij U komen en zeggen: ‘Mijn Rots, heeft U mij vergeten?’
U slaat hard met de winden en droogtes, zodat ik weet: ‘ik moet beginnen om weer een nieuw lied te zingen voor mijn God’
Want Hij is immers Here, wat zomaar ons ongeluk, -als Hij zo besluit-
kan laten omdraaien in een groter geluk!
Het zoeken naar God, het zingen over Hem, en het gesprek met Hem.
Het lied raakt me.
U slaat hard met winde en droogtes… zodát ik weet: ik moet nou weer een nieuw lied beginnen te zingen voor mijn God.
Want Híj is immers Heer wat zomaar ons ongeluk, als Hij zo besluit, kan laten omdraaien in nog groter geluk!
Ons verblijf in mijn geboorteland is zo anders gelopen dan ik vermoed had. Sjoerd die flink ziek is geweest. De kliniek voor testen en medicijnen. Flinke aanslag op onze krachten en vooral Sjoerd heeft die nog echt niet terug, er is tijd nodig om verder aan te sterken. De vele bewolking en regen. Er wordt een soort op de rem getrapt en flink ook. Niets is maakbaar. Veel dingen lopen zo anders dan gedacht of gehoopt; juist dát moet reden zijn om een nieuw lied te zingen.
--- Dit schreef ik een ongeveer na 1,5 week van ons verblijf in Zuid-Afrika. Dat er daarna nog meer 'winde en droogtes' kwamen, wist ik nog niet. Onze auto (wat ook ons huisje is) ging kapot en stond een week bij de garage en nog wat dingen. Dit verblijf van een maand was in heel veel opzichten eh... anders.---
Je kunt het zien als tegenslagen.
Of als levenslessen.
Je kunt het ook zien als redenen om een nieuw lied te zingen!
Tijd voor deel 2 van ons verblijf in Zuid-Afrika! Zin om weer 'online mee te reizen'? Want na onze tijd van ziek-zijn, bij de zee, met de buren op pad…
Ze stapt uit haar auto en als we elkaar ontmoeten, en zegt enthousiast: ‘Je hebt een bloem in je haar!’ Dat heb ik inderdaad regelmatig, maar word wel…