Melk of koninklijk meergangendiner

Ik ga iets gevaarlijks (en een beetje generaliserends) zeggen: in veel kerken wordt de boodschap van geloof en bekering in elke preek verkondigd en het liefst komen de drie stappen ellende, verlossing en dankbaarheid duidelijk en evenwichtig naar voren. En dat is op zich een goede zaak, begrijp me goed. Maar als een preek ‘klopt’ volgens onze dogma’s, is ie dan goed!?

En áls mensen dan tot geloof komen, is dan het doel bereikt? Dan ‘zijn’ we er? Dan kunnen we een ✅ zetten en leren we hier en daar nog een beetje bij, bijbelstudies over interessante onderwerpen (we hebben er allemaal wel een gehad over openbaring waarbij we flink aan t puzzelen zijn geslagen over welk beeld nu wat in deze tijd zou zijn enz) En zo zijn er meer van die onderwerpen die iedere kerkganger weleens op een bijbelstudie heeft besproken. Ook daarin weer: op zich is daar niets mis mee. 

Maar lieve mensen, jouw bekering,  jouw omkeer naar je Schepper en Levengever, is t begin van het echte leven!! Door die nauwe poort gaan, dán begínt de reis pas. Als de Heilige Geest in je woont - want dan gebeurt als je tot geloof komt - dan gaat het echte avontuur pas beginnen! Dan heb jij het niet meer, maar Hij t voor t zeggen in je leven. Dat klinkt sommigen misschien nog wat ‘meester en slaaf’ in de oren; daar kom ik straks nog op terug, beloofd. Het leven met die grote God is ongelofelijk avontuurlijk! 
Ik zou bijna zeggen: ‘fasten your seatbelts’. 

Want we geloven dat als God in ons werkt, als Hij ons laat zien wie Hij is en wie wij zijn. Ik weet nog goed dat iemand tegen mij zei: ‘Ga Hem maar vragen of Hij wil laten zien wie jij en ik zijn.’ En het gesprek erop zei hij: ‘Vraag maar of God wil laten zien wie Hijzelf is.’ En de keer daarop: ‘En vraag nu maar of je mag zien wie Jezus is.’ Dan mogen we een stap dichterbij doen, en dan zien we dat het voorhangsel van boven naar beneden gescheurd is: de scheiding is weg!

[Even een sidenote: ik gebruik expres diverse bijbelvertalingen in een blog als deze: zodat het voor bijbelkenners herkenbaar en voor niet bijbel-kenners ook begrijpelijk is!]

“Hij was in de wereld en de wereld heeft Hem niet gekend. Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben Hem niet aangenomen. Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in zijn naam geloven." (Johannes 1:11, 12)

Dát is overigens echt kerst hè. Dit.
Met Hem aan tafel als Zijn kind.

Dan ben je namelijk geen slaaf meer. Maar een kind van de Vader. En die grote Abba, Vader, Papa die weet als beste de weg, Hij kent je door en door. Hij gaat jou helpen, laten oefenen, op pad sturen, opvangen als het lastig is en je aanmoedigen om door te gaan! Net als jouw vader dat misschien wel doet/deed.
Als kind en erfgenaam ontvang je vergeving van zonde en eeuwig leven. En dan zegt de bijbel, dat we die erfenis kunnen ontvangen als we volwassen zijn. Een mooie ene-opener vond ik, luister maar:

In Galaten 4 staat: “Ik bedoel dit: zolang de erfgenaam onmondig is, verschilt hij in niets van een slaaf, al is hij ook eigenaar van alles; maar hij staat onder voogdij en toezicht tot op het tijdstip, dat door zijn vader tevoren bepaald was. En, dat gij zonen zijt – God heeft de Geest zijns Zoons uitgezonden in onze harten, die roept: Abba, Vader. Gij zijt dus niet meer slaaf, doch zoon; indien gij zoon zijt, dan zijt gij ook erfgenaam door God.”

“Want jullie hebben geen geest gekregen die bange slaven van jullie maakt. Maar jullie hebben Gods Geest gekregen. Hij maakt jullie tot kinderen van God. Door Gods Geest noemen we Hem [vol vertrouwen]: “Abba Vader!" Gods Geest die in ons is, laat onze eigen geest weten dat we kinderen van God zijn. En omdat we Gods kinderen zijn, erven we ook. We erven hetzelfde van God als Jezus Christus. Net als Jezus moeten we veel lijden. Daarom geeft God ons ook dezelfde heerlijke hemelse dingen als Hij Jezus gegeven heeft. En ik weet zeker dat de heerlijke dingen die God ons geeft, alles goedmaken wat we nu moeten lijden.” (Romeinen 8: 14-18)

Dit maakt me steeds opnieuw nietig, klein en stil. We zijn niet alleen kinderen van een aardse vader en moeder, maar we mogen zelfs een kind van God zelf zijn. Over dat ‘erfgenaam zijn’ heb ik ook een hoofdstuk in mijn boek ‘Scherven en genadegoud’ geschreven.
We mogen, moeten volwassen worden om die erfenis te ontvangen. 

Bij volwassen worden horen dingen als: verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, weten we onszelf te voeden met gezond voedsel, weten we relaties te onderhouden, worden we niet heen en weer geslingerd door allerlei wind van leer en laten we ons niet snel misleiden. 

Kleine kinderen kun je van alles wijs maken, zelfs dat Sinterklaas echt is. Kinderen in het geloof kun je ook van alles wijs maken. Als je gegroeid bent, heb je geleerd om de dingen die je hoort en leest te toetsen of ze waar zijn. 

Tot geloof komen is één; groeien in het geloof, volwassen worden, een logisch gevolg als het goed is. Even beetje gechargeerd gezegd: als je altijd melk blijft drinken, als je elke zondag naar eenzelfde soort preek luistert en dat is het en het daar de hele week mee moet doen… dan blijf je een baby. 

Of wil je al een van de voorgerechten proeven? Een gerecht die anders smaakt als wat je tot nu toe met je melk gewend bent? Dat is even wennen… God heeft een veel-gangen-menu voor ons leven, elke keer een nieuwe smaakexplosie. Hij is de MasterChef Himself! Smaak, en zie dat de Heer goed is. (Ps 34:9)

Hoe zit dat bij jou? Ben je nog aan t zoeken hoe jij en God bij elkaar komen?
Mag je, door genade, al weten een kind van Hem te zijn?
Geniet je van het drinken van melk, de geborgenheid en afhankelijk van het baby zijn?
Ben je inmiddels al op zoek naar vast voedsel? 
Of heb je al spierpijn van het kauwen op die stevige maaltijd die voor je staat?
Alle stadia zijn goed! 

God is een Vader en kijkt liefdevol naar ons. Zoals in t aardse leven, klappen we en moedigen we de baby/peuter aan om nog meer stapjes te doen. Het is niet anders met de Vader naar ons. Maar ‘blijven hangen’ en tevreden zijn met waar je nu bent… is jammer. Want er is zo zoveel meer!! Onze Abba, Vader heeft een overvloed voor ons, spijtig als je tevreden bent met 1 druppeltje toch? Hij wil ons hélemaal vúllen!

Ik moet denken aan de oude zendingsvrouw, Ank Cappon, ze is inmiddels 93 jaar en heeft haar hele leven in o.a. Azië geëvangeliseerd. Ze studeert nog elke dag in de bijbel en zei tegen mij: en nog steeds leer ik élke dag iets nieuws over Hem! Een soort onuitputtelijke bron, een schatkamer met steeds nieuwe verrassingen, een menu met steeds nieuwe smaken…

“Dan zullen jullie samen met alle andere gelovigen gaan zien hoe breed en hoe lang, hoe hoog en hoe diep de liefde van Christus is. En dan zullen jullie gaan zien dat die liefde te groot is om te begrijpen.” (Efeze 3: 18,19)

Ik heb onlangs nog tegen iemand gezegd: het lijkt wel of er de laatste jaren steeds een deur op een kier gaat voor me en er een hele schatkamer achter verborgen ligt. Dan mag je naar binnen en voel ik me een kind in de snoepwinkel. Zoveel, zo mooi, zoveel rijkdom en lessen liggen er in onderwerpen als: ‘ken en herken je de stem van je Herder?’ En als je die stem beter leert verstaan, dóe je dan ook wat Hij je ingeeft? En geloof me, Hij hupt je regelmatig uit je comfortzone, want dáár groei je van.

Snoeien laat je ook groeien. En snoeien kan soms best zeer doen he?
Schuren geeft glans. Het zijn allemaal mooie spreekwoorden die in de praktijk van het leven echte betekenis krijgen.

De wereld heeft JOU nodig, als groeiende of volwassen gelovige. De wereld kreunt als in barensnood.
Er is een enorme chaos op eigenlijk alle vlakken van ons leven. We hebben mensen nodig, volwassen zonen en dochters die het karakter van Jezus uitdragen.