Ons korte leven hier als een refrein

Daar zaten we met de laatste dozen van mama's erfenis. Zes jaar geleden was het echt teveel en hadden we al veel verdeeld en opgeruimd, maar een paar dozen stonden nog steeds op zolder. Na zes jaar tijd haalden we de dozen tevoorschijn. 

Brieven, diploma's, schrijfsels, foto's, geboorte- en trouw- en rouwkaartjes, een heel leven in een paar papieren.

Een leven dat spreekt van passie, van een prachtige jonge vrouw, van verliefdheden, van vriendschappen, van avonturen (naar Zuid-Afrika emigreren), van kinderen krijgen, van zoektochten, van zoveel. 

En nu gaan de overgebleven spullen en guldens door onze handen: niets van het alles kan iemand meenemen naar het leven hierna. 

'Hij ziet dat hun in 't sterven niets kan baten, maar dat zij 't al aan anderen overlaten' schoot er door me heen. (psalm 49)

* Ons leven is opkomen, blinken en verzinken.
* Ons leven is als een bloem op het veld, hij bloeit, verdwijnt zodra de wind hem verzengt en de plek aar hij stond, kent hem niet meer. (Ps 103)

En verzamelen wij op onze beurt niet papieren, diploma's, geld en goed en hopelijk een beetje levenservaring?  Wat geven wij straks weer door aan onze erfgenamen? Welk refein wordt door generaties heen gezongen? 

Ik heb het weleens een beetje cynisch gezegd: moeten onze kinderen ook leren fietsen, veters strikken, tafels uit hun hoofd kennen, examens doen, rijbewijs halen, en met schade en schande leren wat het leven ten diepste in houdt.. zoals wij - en onze ouders - het ook hebben gedaan?

Toch ben ik ervan overtuigd dat we hier niet voor niets op deze aarde zijn. Je bent met een doel hier. Om jouw unieke missie in dit grote geheel te vervullen. Maar vooral om de ultieme vervulling van je hart te vinden: God zelf.

Ik werd gewezen op dit mooie rake lied: Sterren tellen van Diggy Dex gezongen door Stef Bos. Het raakte me.
 
Ik werd vanochtend wakker door mijn dochter
Ze vraagt: "Papa, waar slaapt de wind als hij niet waait?"
Ik zeg: "Ik denk boven in de wolken in een tent"
En ze lacht
En opeens het besef dat ik gelukkig ben
En ik weet niet waar ik dit aan te danken heb
Ik, ik doe mijn best om op te voeden
Maar weet dat je nooit alles in handen hebt
Nooit zo goed gegaan als nu, mijn leven op orde
Maar een kind maakt het vergankelijk
Een les voor mij, ik zeg jou eerlijk
Is meer in mijn kleine wereld dan het hebben van geld op de bank
En wat ook je plan, het is allemaal relatief
Maar effe eerlijk met je, ja, waar draait het echt om?
Waar denk je aan als je ligt op je sterfbed, zo?
Denk je aan het geld dat je allemaal hebt verdiend? Nee!
Of denk je aan die vrouwen die je allemaal hebt gewiept? Nee!

Leef het leven. God geeft een ongelofelijke hoeveelheid vrijheid in wie je bent en wat je kunt 'spelen en leven' hier en oceanen vol genade en liefde. 

Geniet van het goede wat God je geeft, maar besef dat je niets mee kunt nemen van geld en goed. Wie je bent, en wat je met en in God bent, wél!

Een dikke vette aanrader in dit thema is 'De dag dag Mr. Goldman stierf'. Een ijzersterke parabel die je anders naar je eigen leven zal laten kijken. Ik liet het mijn vriendin lezen, die met tranen in haar ogen zei: dit... moeten mijn kinderen ook lezen. Echt een aanrader.

Beste bloglezer, dank voor je tijd om dit te lezen. Ik wens je een vol vrij en dankbaar leven.