Rug recht, hoofd omhoog!

We hebben nu het stadium bereikt dat veel volwassenen het besluit hebben genomen wel of niet, of nog niet in de rij staan voor een pleister op je bovenarm. Ik zie reacties als 'nu kunnen we weer op vakantie' of 'forever save' of 'yes, weer dansen met jansen'. Ik hoop echt dat al deze mensen het weloverwogen hebben gedaan en niet alleen naar de korte termijn kijken. Je weet dat het een wereldwijd experiment is? In 2023/24 weten we pas echt of het save is. De bijwerkingen worden her en der in de doofpot gestopt, maar er zijn echt hele hele schrijnende verhalen. Heb je je echt verdiept en onderzoek gedaan of doe je het 'omdat iedereen het doet, of je baas het van je vraagt'?

Vervolgens mag je toch weer in de rij staan voor een test die gebruikt wordt op een manier waar die niet voor gemaakt is en we scheve statistieken - en nieuwe lockdowns  - van krijgen.

Nu gaan de pijlen op jongeren, nee pubers, nee kinderen. Nog even en we gaan door naar kleuters, peuters en baby's. Ik krijg hier dus echt letterlijk buikpijn van als ik hierover nadenk. Kinderen in de familie, van vrienden, van mensen om me heen. Kinderen. Kunnen zij echt weloverwogen de keus maken als een deel van de informatie hen niet verteld wordt? Vertel je eerlijk dat niemand, níemand nog weet wat de gevolgen op lange termijn zijn? Kinderen kunnen niet die beslissing maken, daar zijn wij, volwassen, 100% voor verantwoordelijk!! Je neemt een besluit met een levenslang lot van je kind. Het is wel degelijk anders dan een dtp-prik. Het is een voor een vaccin een heel nieuwe methode, het ís niet te vergelijken.

'Mensen kiezen voor vaccinatie uit angst. Mensen weigeren vaccinatie door kennis.' Deze las ik onlangs en al gaat dit echt niet 100% van de tijd op, ik merk wel dat mensen die er niet teveel over willen lezen en nadenken en graag weer 'gewoon willen' t vaak wel doen, en mensen die het niet doen daar meerdere redenen voor hebben omdat ze zich echt verdiept hebben. Ik wil geen mensen in een hoek zetten, maar aansporen om dingen echt weloverwogen te doen! (en 'gemak' is mijns inziens te gemakkelijk, haha)

Het is dus niet meer de ouderen en kwetsbaren. Het is allemaal. En zo vrijblijvend is het allemaal niet meer. De sancties sijpelen hier en daar al door. De landen om ons heen experimenteren al met een groene pas. En wie wil nu elke 24 uur zo'n stok in je hoofd, dus als je daarvanaf wil zijn is de prik makkelijker. In Indonesie kost het je een maandsalaris als je niet in de rij wil staan. Er zijn landen waar je opgepakt kunt worden, als je het niet wilt. Zonder 'groen licht' geen restaurant of andere uitgaansgelegenheden.
Nooit directe of indirecte dwang, zei onze regering. Ik ben benieuwd.
Ik denk af en toe nog weleens aan de blog die ik vorig jaar juni schreef. Een soort nog steeds actueel, gek genoeg.

Tegelijkertijd merk ik dat er wat veranderd is bij mij. Ik lees nog steeds veel, ik voel me steeds meer ontnuchterd én bemoedigd. De wereld waar we in leven is verrotter dan verrot. Veel verrotter dan ik dacht (en ik wilde het ook steeds niet weten!!), maar juist omdat het zo verrot is, is er een omkeer in mijn denken. Want het is tijd om de balans op te maken en op een ándere manier verder te leven. Er is bij mij echt een andere focus gekomen. Duidelijker, en dat is goed.  Want het normaal waar we allemaal misschien heel erg naar verlangen, gaat (voorlopig) niet meer komen. Dat voelde ik vorig jaar al toen ik deze blog schreef: tot wanneer gaan we dan dingen uitstellen?

Ik denk dat iedereen, inclusief mijzelf (!), dolgraag weer terug wil naar hoe het was. Gewoon ongestoord onze vakantie plannen, werken zonder stress van testen, een verjaardag vieren zonder restricties en nog veel meer van dat. Maar geloof me, met een vierde revolutie die nu gaande is, gaan we niet meer terug naar hoe het was.

Gerdien Blom schreef er glashelder een blog over: hoe de pandemie gebruikt wordt als 'window of opportunity'.  Zeer lezenswaardig stuk!

Met dat je vragen gaat stellen, of in elk geval denkt: hé, dit is toch wel gek? Of: waarom beloven ze ons dit en gebeurt het tegenovergestelde? - is het goed om verder te kijken. Verder te kijken dan alleen de getallen die elk uur op het nieuws komen. Tegelijkertijd ben ik erachter gekomen dat als je op zoek gaat naar de dingen achter de dingen, je sterk moet zijn. Heel kort door de bocht? Je wereldbeeld gaat in diggelen. Dat wat jij en ik voor veilig, voor vrede, voor oke achten, is het niet (meer). Er speelt zoveel meer, er is zo'n gevecht op de achtergrond gaande tussen waarheid en leugen... en dan is het niet meer zo veilig, zo vredig.

De tijd van 'lang leve het leven, lang leve de lol', is voor mij voorbij. Het is tijd om kleur te bekennen, om te gaan staan.
Om te beseffen dat keuzes gevolgen hebben.
En die gevolgen kunnen weleens ongemakkelijker zijn en worden dan we ons ooit voor mogelijk gehouden hebben.
Tijd om te laten zien aan de mensen om je heen waar je voor staat, welke god/God je dient, daar openlijk voor uit te komen.
De dingen die je wel of niet doet, daarop te baseren.

Dúrven we nog een Daniel te zijn die drie keer per dag bad tot zijn God, ook al was dat verboden? Dúrven we nog een Esther te zijn, die opstaat tegen onrecht, kiest voor haar God en volk en zegt: kom ik om, dan kom ik om?
Zijn we bereid dingen los te laten voor waarheid? Hebben we het lef om tegen onrecht en onrechtmatige dingen te zeggen: ho, stop, tot hier en niet verder?
Er gingen in Frankrijk 120.000 mensen de straat op: nee, we willen zonder groene pas naar restaurant en winkels - het is daardoor voorlopig opgeschort!

Of.... blijf je liever zitten waar je zit? Gewoon lekker veilig in je eigen huis. Wachten tot de storm geluwd is. Niet teveel opvallen. Je koest houden, anders krijg je zoveel discussies? De lieve vrede bewaren, want dat geeft het minste gedoe?

Keus vraagt passie. 
Passie vraagt actie.

Iemand die vol passie ergens voor is, zijn hobby, voetbal, werk, luiert niet met z'n armen achterover op de bank.
Opstaan.
Keus is soms tegen de stroom in, het toch wel of niet doen.

Rug recht is mensen verliezen omdat ze het -of jou en mij- wel 'erg hard' vinden.
Maar ook: hoofd omhoog!
Níet omdat het van jou afhangt, maar omdat we een wedloop mogen lopen - voor en met de Overwinnaar.
Niemand heeft gezegd dat de wedloop makkelijk zal zijn, het zal inspanning, bloed, zweet en tranen kosten.

We zien vandaag de dag dat we allemaal voor steeds meer keuzes gesteld worden, waar we niet om gevraagd hebben.   
Maar niet kiezen, is ook een keus.

Opstaan voor waarheid, voor gerechtigheid, is niet de makkelijkste weg. 
Het is er een van je kop boven het maaiveld uitsteken, het is er een van anders zijn dan de rest, het is er een van vechten tegen de bierkaai.
Het is soms linksaf gaan, al gaat bijna iedereen rechts.
Niet omdat het nu zo leuk is, of een fijn gevoel, maar omdat God het van je kan vragen.

Weet je, Gods waarheid is niet lievig. Niet zoetsappig. Niet zachtaardig. Gods waarheid is levend, krachtig,  een tweesnijdend scherp zwaard.
Het verwondt én geneest. Jezus zegt het zelf: ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.

Gods waarheid snijdt: 'Deze rede is hard, wie kan haar horen?' vroegen de discipelen zich af.

We hebben niet te worstelen tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van duisternis, tegen boze geesten in de hemelse gewesten. En weet je, God zelf weet ’t het beste hoe het hier is; en daarom geeft Hij ons iets heel moois in die worsteling, in die strijd. We mogen Zijn wapenrusting aantrekken. We mogen zijn manschap zijn, met Zíjn waarheid als licht, Zijn geloof als mijn bescherming, Zijn liefde is mijn geweer. Luister maar eens naar het zuidafrikaanse kinderliedje: ek is 'n klein sterk soldaatjie.

Lieve mensen, ik wil je bemoedigen. Vanuit datzelfde soms scherpe Woord van God. Want ook al begrijpt weinigen je wellicht meer: Als God voor ons is, wie zal er tegen ons zijn? 
Er staat verschillende keren in de bijbel: maar wie volharden zal tot het einde, zal zalig zijn. Juist ook met het oog op de eindtijd wordt het diverse keren als een refrein herhaald. Het zal niet makkelijk worden, maar hou vol.

En dat kan alleen omdat Híj de held is die voor ons strijdt.
Híj baant de weg van overwinning.
Elke vijand vlucht, ieder bolwerk valt neer.
Naam boven alle namen, Hoogste Heer.


Heb goede moed, Hij heeft de wereld -
ja met alles wat er nu ook speelt, overwonnen!
Hij laat jou niet los.

Moge God ons zegenen met boosheid over onrechtvaardigheid, uitbuiting en onderdrukking. Zodat we mogen werken voor rechtvaardigheid, vrijheid en vrede. Moge God ons zegenen met voldoende dwaasheid om te geloven dat we verschil kunnen maken in deze wereld waarvan anderen zeggen dat het ónmogelijk is. En moge God ons zegenen met honger en dorst naar Christus zelf, zodat we niet zullen rusten totdat we onze rust gevonden hebben in Hem alleen.

Maak ons hart onrustig, God,
dat het ontevreden klopt
als we mooie leugens horen
en gemakkelijke woorden!
Maak ons hart onrustig, God.

Stort in ons uw tranen uit.
Mensen worden uitgebuit,
weggeschopt en opgesloten.
Zegen hen als wij hen troosten.
Stort in ons uw tranen uit.
Steek in ons uw woede aan
om het onrecht te weerstaan!

Geef ons moed om op te treden.
Laat ons vechten voor de vrede.
Steek in ons uw woede aan.
Laat ons dwaas en koppig zijn.
Laat ons doorgaan tot het eind.
Gaat het onze kracht te boven,
laat ons dan in U geloven.
Laat ons dwaas en koppig zijn.

Want het is uw koninkrijk
tot in alle eeuwigheid.