Vier je mijlpalen!

Mijlpalen mag je vieren. Móet je vieren misschien wel. Want misschien ben je nog niet waar je zou willen zijn, terugkijkend heb je al best veel stappen gezet. En dat hebben de mensen van Karurama gedaan: hun mijlpalen gevierd met een culturele dag. Na jaren en jaren, soms na decennia, voor het eerst weer een keer feest! (voor sommigen het eerste echte feest wat ze vieren)

Al voor dag en dauw waren ze bezig om alles klaar te zetten en wij kregen een belletje: 'alles is klaar, jullie mogen komen!' Bij dit gebouw (een school in aanbouw) was het feest!

De ZOA-staff die daar werkt vertelde: het feit dat ze in groepen iets gaan doen vandaag, of een dans of een act, heeft in de voorbereiding al zoveel gebracht: samenwerken, samen iets bedenken, oefenen, voorpret is al zo heerlijk! Ook de staff van de ZOA was feestelijk gekleed: een blouse van hetzelfde materiaal.De kleine voordrachtjes, acts en voordrachten moeten erg grappig geweest zijn afgaande op het gejuich en gelach van de toehoorders. Wat dat betreft wel jammer dat ik geen Kirundi spreek ;-)... 't is ook maar net of de grap snapt he? ;-) Dit vind ik dan mooi he... zo'n jochie wat een soort verlegen achter een pilaar alles bekijkt.  Met z'n zelfgemaakte feestmuts op: GEWELDIG toch? Dit gaat ook gewoon door. Dit was zo mooi: verschillende mensen vertelden hun verhaal. Een man zei: 'ik was een oude man, zonder hoop. Maar door de hulp van ZOA, de PIP en hoe het nu gaat, ben ik weer helemaal jong geworden!'

En deze vrouw, - haar verhaal kun je in de vorige blog ook lezen - stond hier en vertelde. Nee, getúigde: 'twintig jaar woonde ik in Tanzania, mijn leven was voorbij toen ik terug in Burundi kwam. Ik was een oude vrouw, zonder uitzicht en wist echt niet hoe het goed moest komen. Maar dankbij PIP, maakt en verkoop ik nu sigaretten. Inmiddels verdien ik m'n eigen geld en kan ik zelfs af en toe een biertje kopen! [hilariteit alom!]' Zie het filmpje ook waar ze dit zegt!En dan begint het te regenen... die dreigende lucht s morgens nog op de achtergrond heeft ons ingehaald. Het regent en régent. ... maar niemand laat zich hierdoor van de wijs brengen en ze dansen gewoon door en er wordt een quiz gespeeld."Life is not waiting for the storm to pass, it's learning to dance in the rain." Dit schoot in mijn gedachten en dat heb ik ook met hen gedeeld. Dit is wat ze de afgelopen jaren gedaan hebben... en vandaag extra.Dan gaan we met z'n allen naar het dichtbij gelegen verharde sportveldje. En het gekke nederlandse ZOA-team heeft ook wat spellen bedacht. Kijk, we doen het eerst even voor.... ... en dan mogen zij! Het ei-lepel-race spel. Wij hadden netjes pingpong-balletjes gekocht, (ipv om het met eten te doen ;-)) maar het waaide te hard en waren blij dat de ZOA-Burundi-staf goed had meegedacht en met de eieren aankwam! Kruiwagen-race, hilarisch vonden ze dit! (t werd snel droger, dus konden we de spellen grotendeels zonder nattigheid uit de lucht doen) Zo fijn om deze mensen even een dag zo 'zonder zorgen' te zien, van harte te zien lachen en genieten.Drie-been-race kunnen de vrouwen ook.  Touwtrekken. En niks dik touw he, gewoon een eenvoudig touw wordt hier gebruikt. Bij het gejuich na het touwtrekken, begon het weer te regenen... dus spel-tijd voorbij! En weer terug naar 'de school'. Daar wordt de sessie afgerond met nog 2 acts. Elk gezin krijgt een pan als aanmoedigingscadeau en alle aanwezigen worden getrakteerd op een broodje en flesje drinken. Echt feest dus. Maar... omdat foto's maar de helft vertellen, en het geluid en de beweging echt ONMISBAAR is om een iets beter beeld te krijgen van deze dag heb ik een 2-minuten filmpje gemaakt en ik hoop dat je hier nog meer van geniet!