Wat... als jij er niet meer bent?

Een gekke vraag he? En de kans is groot dat je daar liever niet over nadenkt. Als jij er niet meer bent... wat laat jij achter? wie weet dan jouw pincode? wat moet er met jouw bezittingen gebeuren? mogen je organen wel of niet ter beschikking gesteld worden?

Een veelgehoord antwoord is: dat beslissen mijn nabestaanden maar. Ik ben er dan toch niet meer. Dat antwoord getuigt ervan dat je geen idee hebt wat er allemaal na een overlijden geregeld moet worden.

Een begrafenis of crematie op zich is al 'veel werk'. En dan heb je nog meer een deel gehad. Want wat denk je van alle abonnementen die opgezegd moeten worden? Spullen die verdeeld en opgeruimd? In 2016 schreef ik (n.a.v. het overlijden van mijn moeder) de blog: Dood, gewoon bespreekbaar. Het was voor mijn vader aanleiding om dingen echt meer op te gaan schrijven, waar we met zijn overlijden echt veel discussies konden vermijden en vragen beantwoord werden.

Soms komt zo'n onderwerp ter sprake en ik verbaas me erover hoeveel mensen 'niets geregeld of opgeschreven hebben'. Of je hebt een megagroot portie vertrouwen in de eerlijkheid en veerkracht van je nabestaanden om alles te beslissen (!) en te regelen. Of je bent bang.  Bang om zo'n onderwerp even dichtbij te laten komen. Maar laat ik het vast zeggen: als je het allemaal 1x goed hebt opgeschreven/vastgelegd is dat een onwijze opluchting! Als je niets regelt, zadel je je nabestaanden met een ongelofelijke last en berg werk op. Zie je ze al zoeken, overleggen en ráden … ? – wat zou de wens geweest zijn over rouwkaart of begrafenis (teksten, muziek, sprekers, locaties) – maar ook wie moeten er aanwezig zijn of in elk geval op de hoogte gesteld worden – is er iemand verantwoordelijk om dingen te regelen (is er een executeur aangewezen) – stel dat je door een ongeluk om het leven komt en er wordt gevraagd of organen gebruikt mogen worden, wat moet geantwoord worden? – waar ligt het paspoort, rijbewijs enz. – wie heeft er nog meer een sleutel van ’t huis – wat voor soort verzekeringen en abonnementen zijn er afgesloten – wat is er financieel geregeld voor de nabestaanden – kan je vrouw/man/gezin uberhaupt in het huis blijven wonen – weet iemand pincodes en belangrijke wachtwoorden – welke dingen zijn geleend en moeten weer teruggegeven worden aan de eigenaar – in geval van een eigen bedrijf hebben: wie licht klanten in en waar zijn die gegevens te vinden (zeker als je een eigen bedrijf hebt, komt er nog wel een hoofdstukje bij) Kortom: genoeg zaken om bij stil te staan én ze te regelen.

Onlangs hadden wij een begrafenis, en zittend in de kerk dacht ik na over 'wat als ik dit was geweest...' Niet lang erna heb ik mijn/onze wilsbeschikking/nalatenschap nog eens goed doorgelezen en op diverse punten aangepast. [want ja, dingen/wensen/meningen/wachtwoorden/situaties veranderen nog wel eens.]

PS Weet je dat er veel fotografen zijn die zich gespecialiseerd hebben in afscheidsfotografie? https://www.gonniehelfrich.nl/ of  https://www.afscheidsfotografen.nl/

Een paar tips op een rijtje: 1. Leef en heb lief. 'Droom asof jy vir ewig gaan lewe, leef asof dit jou laaste dag is.' 2. Spreek je liefde en waardering uit, voor het te laat is. Kijk deze docu maar, dan snap je waarom: https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2019/mei/nu-of-nooit-meer.html 3. Schrijf de praktische zaken op voor je nabestaanden. 4. Wees nú voorbereid op je eigen einde: met jezelf, met anderen en met God. (want wie zegt dat je tijd krijgt om afscheid te nemen?) 5.  Draag zorg voor mooie beelden van jezelf, elkaar. [om de paar jaar vernieuwen] Ze kunnen meer waarde krijgen dat je ooit voor mogelijk had gehouden. Een van de eerste dingen waar mensen naar op zoek gaan als iemand is overleden, is foto's. Foto's waar hij of zij goed op staat. Want dat geeft houvast en houden herinneringen levend.