Wilco en Marjella - Leiden -

Als je goed naar het gebouw kijkt, zie je op welke kamer de bruid woont. Ze houdt van deze plek en wil graag vanuit haar lievelingshuis trouwen. Het studentenhuis waar ze zoveel heeft gedeeld.

En dan binnen een paar minuten van jurk pakken tot droombruid zijn.

Ha pap, hier ben ik, uw meisje!

'Met een lach en een traan, laten wij ons bruidje gaan.' Met diezelfde lach en traan draait Marjella voor de laatste keer haar bordje in 'Maison de la Plume' om. Haar zus neemt haar plaats in op haar kamer.

Maar als er een hele mooie kerel voor de deur staat om jou op te halen om zijn vrouw te worden, is dat natuurlijk ontzettend mooi!

We maken foto's in de binnenstad van Leiden.

En oh wat is het mooi en wat heb je veel mogelijkheden daar.

Hilarisch toch? Die mannen zaten al zo, het bruidspaar ging er alleen tussenin zitten...

'Ik dacht dat dat nooit echt was die wapperende sluiers', zei Wilco. Nou af en toe zeker wel! De wind waaide best flink en dan gaat een sluier vanzelf ;-)

En af en toe helpen we even. Ik vind deze foto gewoon ook grappig.

Wat een prachtig stadhuis! Lijkt toch wel of je ergens in Italië bent?

:-). (soms moet je gewoon lef hebben voor een foto en vragen of je de etalage mag gebruiken)

Na de stad ook graag nog foto's in de natuur. En wat is het mooi daar bij de Kaag. Foto's met molen, koeien, boten, water - Hollandser kan het bijna niet.

En speciaal voor dit deel van de fotoshoot (het buitengebied ;-)) heeft Marjella andere schoenen, oftewel laarsjes gekocht.

Tijd voor lieve woorden en fijne cadeautjes.

En dan gooien we de trossen los, hup... het huwelijksbootje in!

A run-away-bride...

... nou ja, gelukkig vinden ze elkaar weer en gaan we lunchen!

Samen met een paar vrienden lunchen we heerlijk aan het water bij 'Lot en de Walvis'.

Om de hoek staat het Poortgebouw: een prachtige oude stadspoort en jawel.. daar bovenin trouwen ze!

Donkere, maar sfeervolle trouwzaal.

Een deel van de speech nemen een vriend van de bruidegom en vriendin van de bruid over. Zo wordt het extra persoonlijk!

Van alle aanwezigen zijn opa en oma het langst getrouwd: 58 jaar! Daarom mogen zij de ringen geven.

Just married!

Bruidstaart aansnijden doen ze niet aan. Maar wel genieten van heerlijke baksels. (Marjella heeft jaren op zaterdag bij een bakker gewerkt!) Het is fantastisch weer, de zon schijnt met een verkoelend windje.

Marjella's schouders voelen dat de zon schijnt, dus felicitaties en cadeaus nemen ze binnen in ontvangst. Ook maken we nog groepsfoto's, maar vanwege een overvloed aan foto's laat ik dat op de blog achterwege.

Een grote verrassing voor de daggasten: we gaan met de boot naar de diner-locatie varen!

Onder het varen wordt er een spel gespeeld hoe goed de gasten het bruidspaar kennen.

Dit is ontzettend leuk en volgens mij heeft iedereen er mega van genoten.

Vanaf de boot lopen we naar Het Prentenkabinet, ook in Leiden.

Mooie, lieve woorden en een proost op dit stralende bruidspaar!

Chavelly helpt mij met het fotograferen van de ringen.

De koks zijn druk bezig om hun kunstwerkjes te maken.

Genieten van een overheerlijk diner!

'Een stukje van de familie' waar het bruidspaar 'eigenlijk niet zo'n zin in had', was van beide kanten superleuk en gaaf gedaan. Het hoeft niet saai en ellenlang te zijn!

Na het diner gaan bij diverse dames 'de makkelijke schoenen' aan om vervolgens een klein kwartiertje naar de Marekerk te lopen.

Blijft een bijzonder moment waar zoveel emoties bij komen kijken.

Een volle kerk!

God zegent jullie, ga met Hem.

Ik kan zo genieten van al die prachtige details in zo'n historisch gebouw. Hoeveel woorden hebben het plafond en de kroonluchter al gehoord? Hoeveel trouw-en rouwdiensten zijn hier al gehouden? Hoeveel liederen zijn hier al opgestegen?

En dan zit het er voor mij op. Moe, maar reuze-voldaan neem ik afscheid van het bruidspaar.

'Sing like no one is listening, love like you never been hurt, dance like no one is watching and work like you don't need money.'