Zuid-Afrika avonturen
- 24 februari 2025 · Geen reacties ·
Zuid-Afrika: nooit saai, altijd avonturen! Zoals de bloglezers wel weten, beginnen wij ons jaar vaak in mijn geboorteland. En omdat veel mensen onwijs meegenieten via mijn insta tijdens de reis, denk ik dat jullie het ook leuk vinden om nog mee te gaan naar alle avonturen die we beleefd hebben. En ik kan alvast verklappen: dit keer was ons verblijf in dit mooie land anders. Anders dan anders. En dat was ook wel even wennen, slikken, en vroeg omdenken ;-)
Ga je mee op avontuur?
Dat we allebei snipverkouden zijn, wisten we. Dat Sjoerd er ook nog dagen hoge koorts bij kreeg toen we in Zuid-Afrika aankwamen, was minder fijn. Eerst nog naar een natuurarts, maar het bleek dat we het dit keer niet zonder anti-biotica zouden redden. Dus naar een prive-kliniek waar Sjoerd goed geholpen werd (covid en malaria-test beide negatief) dus was het waarschijnlijk toch een holte-ontsteking en tegen long-ontsteking aan. Gelukkig werkte dit zwikkie pillen goed en was de ergste koorts en pijn redelijk snel verleden tijd.
Maar opknappen van zo flink ziek zijn, is een ander verhaal; dat duurt lang! Gelukkig konden we bij vrienden zijn, in een fijn bed met eigen kamer liggen. Terwijl Sjoerd langzaam maar zeker opknapt, ben ik intussen nog even bij een andere vriendin geweest: met haar kan ik kletsen, kletsen, kletsen - dus we hebben echt even tijd nodig ;-)
Ik heb besloten om dit jaar 1000 km te lopen, buiten m'n dagelijkse dingen om. Gelijk maar werk van gemaakt samen met m'n vriendin. In je eentje lopen in Zuid-Afrika is op veel plekken te gevaarlijk, samen is veiliger. Oh ja, en je kunt goed zien hier dat het nogal ... nat was. Veel en vaak regen in de eerste week.
Toen Sjoerd na een paar dagen weer beetje opgeknapt was, kwam hij me halen en reden we door naar onze Afrikaanse 'ouders'. Daar kunnen we ook gewoon nog niet fit zijn, voelen we ons thuis, hebben een kamer... kortom: prima om nog even verder aan te sterken hier. Inderdaad, potje Catan ontbreekt niet in dit huis ;-)
Na een paar dagen (we zijn dan inmiddels al ruim 1,5 week in Zuid-Afrika) gaan we dan eindelijk op weg naar het zuiden, naar de zee. Zo'n 1200 km wat we in twee dagen rijden. Sjoerd zag het nog niet zitten om te kamperen, dus sliepen we in een B&B.
We sliepen net na Colesberg, in de karoo: een groot deel in het midden van Zuid-Afrika is karoo. Half woestijn. Plekken waar je tot 40-50 en soms wel 60 km verderop de bergen kunt zien liggen. Ik hou onwijs van de karoo: het niksige, de stilte, de rode grond, - de wereld van overlevers.-
Tijdens mijn wandeling maakte ik foto's, werd ik geraakt door een lied wat in mijn hoofd op kwam: God was heel dichtbij. Ik schreef er een blog over: lees hier.
Onderweg kom je regelmatig een 'padstal' tegen: een weg-winkel. De een nog creatiever dan de andere. Heerlijk om even hier te 'loeren'. En mooie spreuk he: 'Behandel mensen alsof ze al zijn wat ze horen te zijn en jij zal ze helpen om te worden wat ze kunnen zijn.'
Die lange rit is de moeite waard, want deze plek wacht op ons... Dit prive-dorpje langs de Tsitsikamma-kust is voor mij paradijs. Eerste dagen ook hier zelfs nog wolken en regen, maar al snel ook dit weer!
Uren en uren en uren kan ik hier zitten en zijn. Kijken naar de golven die breken - en elke golf breekt anders en uniek - alleen dat al is voor mij zo intens mooi! En... bij de zee ging mijn snotkop ook al snel weer echt over.
Dramatisch mooi...
De zee stopt nooit, staat nooit stil, altijd in beweging, - eindeloos.
Zodra het even kon, was ik in het water. M'n iPhone in een goed onderwaterhoesje en lekker spelen. Ik voel me dan weer kind, zo vrij, zo gelouterd ook!
Deze rotsen zijn wel 15 meter hoog... kun je je misschien een beetje voorstellen hoe dit druist en dreunt! Gigantische klappen.
Dezelfde rotsen als vorige foto: andere dag, ander tijdstip, andere wind(sterkte), ander soort golven. Nooit één dag hetzelfde!
Ook mijn vriendjes lieten zich regelmatig zien: zodra ik ze in de verte zag, pakte ik mijn camera met telelens, rende naar de rotsen (hijg hijg, puf puf) om ze van dichterbij te zien, en te fotograferen. Of de zon schijnt of niet, het tijdstip van de dag: het maakt een groot verschil voor de beelden.
Na een paar dagen is Sjoerd sterk genoeg om verder te gaan. Het plan was namelijk om te kamperen en mooie wandelingen te maken langs de bizar mooie kust.
Realiteit: De Elefender had problemen, we reden van garage naar garage, en moesten 'm uiteindelijk achterlaten. De dieselpomp moest vervangen worden: moet uit Kaapstad komen, duurt even, reparatie duurt even en... het is Afrika: alles gaat anders.
Al moeten we erbij zeggen dat we echt super zijn geholpen door Landy World in George!
Besef: die auto is ons huisje daar: van slaapplek tot keukentje tot stoelen tot kleren.
We huurden een Polo en konden gelukkig slapen bij Maartje. Misschien heb je de leuke gezinsshoot al gezien die ik van dat gezin maakte.
Na bijna 22 jaar hebben we Bossie en Karen nog ontmoet: zij hebben ons in 2000 ontzettend gastvrij ontvangen in de Kaap toen we in onze verkeringstijd daar heengingen. Mede dankzij hen zijn we op een fantastische plek (Tietiesbaai - aan de westkust) verloofd! Een paar jaar later waren ze weer zo gastvrij om ons, met onze reisgenoten van Go4Africa, te ontvangen. We moesten toen wachten op verscheping van onze auto's, mochten met een oud volkswagenbusje van hen rijden en hebben een goede tijd gehad.
Twee jaar geleden kregen we bericht dat hun zoon en schoondochter door Europa toerden: zij zijn uiteindelijk een heel poosje weer bij ons geweest om te zeilen, fietsen, motorrijden enz.
Gastvrijheid is iets bijzonders: geven en ontvangen - het maakt van twee kanten rijker! En Zuid-Afrikanen zijn over het algemeen heeel gastvrij!
Lang verhaal kort: avond en nacht met deze mensen was weer leuk, gezellig, veel oude verhalen, en de wandeling met hen ging niet door... want na dit verblijf ging de Elefender dus naar de garage.
Toch hebben we nog wel een mooie kortere wandeling kunnen maken naar Lionshead, - net buiten Sedgefield -. Heb er maar EXTRA van genoten ;-)
Dan heeft onze vakantie een -van te voren geplande ;-)- onderbreking: Sjoerd vliegt naar Kaapsta waar een drietal van onze buren uit Nederland ook heen vliegen. Een weekje zal Sjoerd met deze drie mannen optrekken en door de Kaap en tuinroete rijden. Aan het eind van de week ontmoeten we elkaar dan in de buurt van het dorpje waar ik die hele week vertoef.
Mijn jaarthema is: 'Als het spannend of eng is, ga ik het tóch doen'. Niet onverantwoord, maar wel flinke stappen zetten buiten m'n comfortzone: want daar ligt groei, weet je.
Ik reed dus ruim 300 km alleen terug naar Oubos. En toen de Landrover klaar was, haalde ik 'm: ruim 300 km heen en weer terug.
Nu lijkt dat normaal.
Maar Sjoerd rijdt bijna altijd als we daar zijn.
En in je eentje als vrouw ben je daar toch nog een tikkie kwetsbaarder.
Ik vond het eng.
Maar deed het toch.
In m'n eentje op die prachtige plek zijn (in huis van vrienden, in een privedorpje achter hekken)... ik vind het heerlijk. Ik geef mezelf de uitdaging om een aantal beelden van mezelf te maken...
Kijk, dit is de douche daar... Dat is toch subliem? En als je geluk hebt, zwemmen de dolfijnen nog voorbij. Het is dat ik geen alcohol meer drink, maar een glaasje rode wijn past goed op dat hoekpaaltje ;-)
En ja, de dolfijnen kwamen zeker weer langs. Dolfijnen zijn snel, ze ziet niet altijd wat ze gaan doen, welke kant ze op gaan, of ze wel of niet gaan springen, dus... het kost veeeeeel foto's om een beeld als deze te krijgen!
Als ik niet kon slapen, vond ik dat niet erg. Uren en uren kon ik naar buiten kijken, de sterren, het geluid van de oceaan... stille verwondering, en intussen staat dat koppie niet stil ;-)
In het kort de buurmannen-week ;-) Laatste dag hebben we hen het mooie paradijs-plekje kunnen laten zien: visvangen in de rivier, bbq met het mooiste uitzicht, dolfijnen zien en nog veel meer. Hiervandaan vertrekken de buurmannen weer om naar huis te gaan, Sjoerd gaat met mij weer op pad.
Idee wat dit is?
Ooit een olifant geaaid, eten gegeven, knuffel van gekregen? Ik ook niet, tot deze dag.
Deze drie olifanten zijn als wees opgevangen bij Buffelsdrift, lopen gewoon los over dat prive-wildpark en komen regelmatig op een plek waar ze mensen kunnen knuffelen. Nee, eigenlijk hou ik hier niet van. En ja, het was TE GEK om mijn reuze-lievelingsdieren van ZO dichtbij te zien.
Wij gaan richting het noorden en vanaf nu kunnen we eindelijk... eindelijk kamperen. Extra feestje! Over die cheetah... en meer, vertel ik een volgende keer!
This thread has been closed from taking new comments.
Feest bij Vlastuin Auto
Feest bij Vlastuin Auto in Scherpenzeel! Willem is 25 jaar eigenaar en collega Job werkt er 15 jaar. Tijd voor een mooi feest! Ik weet nog dat het bedrijf…
ZOA Zalm-actie weer van start
Elk jaar staat ons erf in december op z'n kop: een hele rij met rookkasten, een paar koelkarren, stellages waar je u tegen zegt en een wir-war aan vrijwilligers…