Zuid-Afrika: Kruger en Drakensbergen

We zijn alweer even terug. Met beide voeten letterlijk op witte koude grond. Maar wat wás het heerlijk! Jullie vinden het vast niet erg als ik iets vertel over onze stilte-natuur-hike-zee-kampeer-trip van de afgelopen weken. Het voelt al een beetje als ons tweede thuis. Eén nacht vliegen en dan staat onze auto daar, en kunnen we weer een stukje wereld ontdekken. De eerste dagen hebben we aan onze auto geklust (O.a. een cruise-controle ingebouwd, heel prettig op de vele lange stukken) en beskuit gebakken voor de komende weken, gewinkeld met een vriendin en omdat we niet een vast plan hadden, zijn we met kerst ook bij deze vrienden gebleven.

Maar dan gaat het te erg kriebelen... We willen gáán, en besluiten eerst maar eens op zoek te gaan naar leeuwen in de Kruger Wildtuin. We hebben er niet op gerekend dat t daar zo vol is (geen éen kamppeerplek tot 4 januari) en daarom brengen we er twee keer een 'losse' dag door. En vernachten elders, buiten de Wildtuin. Ondanks de hitte zien we toch redelijk wat dieren: al liggen de meeste te puffen in de schaduw. Olifanten, giraffen, buffels, arend, veel soorten bokken, hyena's, wilde honden, en twee neushoornkarkassen: beide slachtoffer van 'poaching'. Wat een afschuwelijke daad blijft dit toch: een neushoorn z'n mooie hoorn afsnijden voor het geld. Omdat de Kruger zo vol en warm is, besluiten we verder te gaan. We kijken wat op de kaart en besluiten dat we richting de noordelijke Drakensbergen gaan. De volgende stop is de 'blyde river canyon', waarvandaan we een aantal hike-tochtjes maken. Zweten, maar práchtig! Dit zijn de 'Drie Rondawels'.

Omdat we gehoord hebben van het dorpje Pelgrimsrus, en er nu in de buurt zijn, gaan we een kijkje nemen. Het is een soort 'openluchtmuseum' van ren mijndorp. Misschien wel net zo 'cute' als ons openluchtmuseum in Arnhem of Enkhuizen, maar dan op zn Afrikaans.

Het heerlijke van geen vastomlijnd plan hebben, is dat je zo 'vrij' kunt reizen, "we zien wel hoever we komen, wat we tegen komen en waar we overnachten." Reizen is fijn. Het is loskomen, letterlijk. Het is een prettige onrust en nieuwsgierigheid naar het volgende. Er zijn ook nadelen aan 'op de bonnefooi' reizen. Je hoopt dat je op tijd een camping vindt, en dat gebeurt niet altijd. Zo is dorp na dorp de 'gemeentecamping' of te gevaarlijk of te vervallen en verlaten. Steeds rijden we verder en verder en verder. En als het al donker is, zoeken we op internet naar een slaapplek in t volgende dorp Bethlehem. Geen camping maar een B&B.... En zo is er toch nog plek voor twee vermoeide hongerige reizigers in de herberg ... Het is net na kerstfeest, en we zoeken naar de ster. Maar het is bewolkt..... :-)De volgende honderden kilometers rijden we door de karoo: halfwoestijn. Zo droog als kurk... Want er is serieus droogte in Zuid-Afrika, en dat merk je. (en waarvan 'men' de ernst nog niet helemaal overziet, maar El ninja heeft dit keer gróte gevolgen voor zuidelijk afrika) En weet je wat er gebeurt als dan de wolken opeenstapelen tot een dreigende donkere massa, en de dikke druppels op de dorstige grond vallen? Dan is het feest!! Wat een feest van geuren en kleuren! Ik hang met m'n hoofd uit het raam en snuif de overheerlijke geuren op tot in mijn tenen. Ik ruik en ruik en ruik... Wat is dit ongelofelijk lekker! Het landschap onderweg zorgt ervoor dat mijn hoofd leeg wordt, mijn gedachten verwaaien en vervagen en blijven hangen in n soort prettige gemoedstoestand.                       En op nieuwjaarsdag... komen we aan in 'paradijs', maar daarover in een volgende blog meer.