Actuele vragen en gedachtespinsels

'Blijf altijd vragen stellen in plaats van antwoorden zoeken'. Minke Tromp

'Ik leerde dat moed niet de afwezigheid is van angst, maar het overwinnen ervan. De dappere man is niet hij die niet bang is, maar hij die die angst overwint.' Nelson Mandela

Weet niet hoe het jullie vergaat, maar vragen, ontspanning, bezorgdheid, vrijheid en weer opnieuw vragen wisselen zich af in mij. Of het verstandig is, weet ik niet. Maar ik kan het echt niet laten. Het borrelt, bruist in me... en wil het graag toch delen. Ik hoop dat deze blog jou aanspoort om zelf na te denken over de dingen die op dit moment in de wereld gebeuren. Zelf je mening te vormen over de wereld en situatie waar we momenteel in leven en niet afhankelijk te zijn van 90% van het nieuws wat op ons af komt. (en bijvoorbeeld elke dag bijhouden hoeveel zieken en doden er zijn)

[Heel eerlijk? Ik heb al twee blogs geschreven, waarvan een paar weken geleden midden in de nacht. Alsof ik 3 weken geleden al heel duidelijk dingen zag gebeuren (veiligheid, privacy, vaccinatie, eenzijdig nieuws) Ik durfde het niet online te zetten, omdat men mij een 'complotdenker', een 'pessimist' of erger zou vinden.]

Inmiddels komen er meer berichten naar buiten en 'durf' ik misschien nu ook. Want ik voel me geen complot of doemdenker. Ikzelf denk meer realistisch ;-) Ik heb geen antwoorden. Wel veel vragen. En vragen stellen is in deze tijd zinnig, nuttig mijns inziens. En die vragen ga ik met je delen.

Oke, klaar voor een aantal gedachtespinsels en vragen? We blijven zoveel mogelijk thuis voor de 'ouderen en kwetsbaren van de samenleving'. En om de toestroom van gebruik van IC bedden 'onder controle te houden'. Maar even iets over die 'ouderen en kwetsbaren': wat te denken van al die gehandicapten die hun ouders/familie niet mogen zien? Mensen met depressies of anderen psychische nood die nu geen of niet voldoende hulp krijgen? Huisgezinnen waar incest, geweld of verwaarlozing plaatsvindt, wie komt er nu voor hen op nu het voor hen een hel is geworden? Mensen die hun dagelijkse opvang of bezigheid ontzettend missen en waar neerslachtigheid en doelloosheid op de drempel staat? En zou jij als oudere liever overlijden aan corona of  zonder kinderen/kleinkinderen/sociale contacten wegteren van eenzaamheid? Waarom kunnen ouderen niet met een kleinere groep en 2 of 3 meter afstand toch bingo spelen in de zaal, maar moeten ze op hun kamer blijven? Voor hoeveel kwetsbaren laten we nu dingen om hoeveel kwetsbare levens te verergeren? _____

Vooropgesteld: ik ontken niet de ernst van Covid19. Het is een virus met afschuwelijke symptomen. En in het ergste geval moet het in- en intriest zijn als het je treft en je een eenzaamheid liggend aan apparatuur je laatste dagen door moet brengen. Als het jou familie treft, zijn er geen woorden om te troosten. Ik bagatelliseer niet dat dit virus heftig kan zijn. En ook dodelijk, en laten we het daar even over hebben. De mensen in de zorg werken, maken de 'oorlogskant' van dit virus mee. _____

Zijn we überhaupt de realiteit van sterven kwijtgeraakt? Er is een zekerheid in dit leven, en dat is ons sterven. Het wat en hoe en wanneer, dat weten we niet. In 2019 stierven per dag meer dan 110 mensen aan hart en vaatziekten. Alleen al aan kanker sterven per dag meer dan 130 mensen.  Overlijdens als gevolg van dementie zijn minimaal 35 per dag. Wat zouden we doen of juist laten als we een elke dag een update/overzicht/lijstje zouden krijgen van het aantal mensen dat overlijdt in Nederland? Zouden we alle suiker, alcohol of sigaretten verbannen als de gevolgen op het nos-journaal elke dag gedeeld worden? Ik bedoel: wat zegt 100 doden als je geen vergelijkingsmateriaal hebt of krijgt op het nieuws? En waarom wordt er op dit moment ook niet bijgezegd: zoveel mensen zijn genezen van Corona? Hoe ga jij hiermee om?

Lees even wat Marli Huijer (filosoof en oud-denker des vaderlands) zegt in dit lezenswaardige! artikel: over overlijden in perspectief bekijken en nog meer. _____

Dit virus en deze situatie creëert angst. Je ziet mensen schichtig hun boodschappen doen, schuldig kijkend over straat fietsen. We zien elkaar als 'besmet' en hebben zelfs angst voor elkaar. Iets wat zo tegen onze natuur ingaat. Maar het gebeurt waar we bij zijn. Angst is een voedingsbodem. 'Een kat in het nauw maakt rare sprongen' luidt het spreekwoord. Dus als wij mensen bang zijn, dan worden we klaargemaakt voor veranderingen. Want we willen van die angst af. Besef je waarvoor we worden klaargemaakt? Een vaccin? En tot die tijd wachten we? En de bijwerkingen? Wie worden er rijk van dit vaccin? Zal dit vrijwillig zijn of verplicht? (verplicht gezondheidspaspoort)

Drie weken geleden schreef ik al -in mijn nooit gepubliceerde blog- over een 'waarschijnlijk' volgsysteem; afgelopen week is het aangekondigd: de corona-app. 'Omwille van de volksgezondheid' gaan we dingen doen en toestaan, waar we anders nooit nooit 'ja' op gezegd zouden hebben. Nu omwille van Corona, en straks voor een nieuw virus? Waar kan die app allemaal voor ingezet worden? (meer dan je denkt!) Wie had ooit gedacht dat er zelfs een officiele kliklijn zou komen? En ja, mensen verklikken elkaar. Doet me dat niet denken aan een periode van ongeveer 70 jaar geleden waarvan we elk jaar in mei gedenken en zeggen: 'dat nooit meer?'

En ga nog maar een heel klein stapje verder: zo'n chip in je hand? Dan zit je portemonnee, al je pasjes, je locatievoorziening, met wie je in contact bent, allemaal 'onzichtbaar' opgeborgen. Futuristisch? Nee, persoonlijk denk ik dichterbij dan we zouden willen. Makkelijk? Vast. Je mag zelf nu al nadenken over de consequenties van zoiets. Ik kan het niet laten om te denken aan om aan een van de openbaringen aan het einde van de bijbel: En het maakt, dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken en armen, en vrijen en dienstknechten, een merkteken geve aan hun rechterhand of aan hun voorhoofden; En dat niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft, of den naam van het beest, of het getal zijns naams. (lees dan ook even hoofdstuk 14 en 15 erbij want er staan ook mooie beloftes bij!) _____

Vroeger dacht ik: gelukkig is het in Nederland geen oorlog, zijn hier geen vulkanen en komen erge aardbevingen eigenlijk niet voor. Maar het gevaar is opeens dichtbij, onzichtbaar en overal. "Iedereen is verdacht, iedereen kan de onzichtbare vijand zijn."  schrijft Zoutberg. Stay safe. Waar dan? Waar ben ik veilig? Waar ben jij veilig?

(voor mij is dit antwoord steeds weer als ik erover nadenk: echt alleen bij God. Dat is echte veiligheid omdat je toekomst gewaarborgd is in Hem. Want op aarde kan ik weinig echt veilige plekken bedenken.)

(Vooropgesteld: ja, ik ben blij met de 'intelligente lockdow' en houdt me zoveel mogelijk aan de gestelde regels! Zou niet graag in de schoenen staan van regeringsleiders om besluiten te moeten nemen met zulke gevolgen.)

Ik heb er geen antwoord op, maar wat denk jij van deze vraag: De huidige maatregelen redden nu levens, maar hoeveel levens verwoesten het op langere termijn als dit langer gaat duren? Zijn we bereid alles op te geven? Onze vrijheid? Onze knuffels met dierbaren? Ons lichamelijk en geestelijk welzijn? De ontwikkeling van onze kinderen? Onze contacten en doelen in het leven? Onze bedrijven en bijdrage aan de maatschappij? En nee, ik voer met het delen van dit filmpje geen pleidooi voor rebellie, toch denk ik dat hij een aantal dingen zegt wat stof tot nadenken geeft! _____

Straks, als het weer gewoon wordt. Mmm, ja. Het wordt na een crisis nooit meer hetzelfde. Hopelijk blijven de mooie initiatieven staande. Ja, er gebeurt veel moois, dat zie ik ook. (Waarom opeens nu wel?) Hopelijk zullen we de levenslessen die we nu leren, vasthouden. Heel misschien verlangen we zelfs wel terug naar deze 'corona-stand'. We zullen vast onze keuzes meer weloverwogen maken, nu we zien wat de effecten van ons handelen op de natuur is. Denk ik. Wat denk jij en wat neem jij mee als levensles uit deze periode?

Er zijn veel vragen. Heel veel. En weinig antwoorden. We willen heel graag een verklaring, een oplossing, een duiding. Is het een oordeel of straf? Is het een test? Is het de natuur die spreekt? Over die drang naar 'deze situatie duiden' heeft Ds. Visser echt mooie woorden gesproken.

Ben je bereid om je ogen open te houden voor wat er gebeurt in het grotere plaatje? Durf je zélf na te denken en te onderzoeken ipv het nos- of corona-nieuws na te praten? Wik en weeg. Probeer dingen in perspectief te zien. Corona staat niet op zichzelf: er is veel meer gaande. Je mag bezorgd zijn (ben ik ook), en dat is iets anders dan angstig!

Neem de tijd. Voor God. Voor jezelf. Kijk je medemens eens in de ogen. Luister met je hart.

Besef dat er meer gebeurt dat momenteel zichtbaar is. Wees waakzaam. Zorg dat je bereid bent - ja zelfs om te sterven! Er wordt gevochten ja. De hemelse en aardse gewesten zijn in oorlog. Strijd jij de goede strijd?

P.S. Reageren mag... leuk zelfs! (hou het wel vriendelijk ;-))

 


Geïnspireerd geraakt door mijn blogpost? Deel hem via:

Facebook of Twitter


This thread has been closed from taking new comments.