Cederbergen, Tietiesbaai en terug richting huis - ZuidAfrika II
- 16 februari 2023 · Geen reacties ·
Zuid-Afrika heeft echt zulke bijzondere parels wat natuur betreft. Teveel voor één blog, dus ik vertel fijn verder als vervolg op de vorige blog over onze avonturen in dit mooie land. De kust is op veel plaatsen echt ongelofelijk mooi, de Drakensbergen, maar ook de Cederbergen staan - wat mij betreft - in de top tien. Nu we toch opnieuw de kans kregen om nog een keer naar Zuid-Afrika te gaan, wilde ik daar nog wel weer heen. Negen jaar geleden waren we daar ook en toen maakte ik deze blog Gods speelplek. Dus na onze route door de Karoo en deel van de westkust zijn we in de Cederbergen aangekomen. Dit gebied wat 300 km ten noorden van Kaapstad ligt, staat bekend om de bizarre rotsformaties, groei van rooibos, bushmentekeningen en... echte stilte ;-)
Het is niet zo dat het hele gebied bestaat uit zulke bijzondere bergen/rotsen, maar overal door het gebied vind je van zulke geweldige stukken.
Vrienden uit Kaapstad zijn ook hierheen gekomen en als we 's morgens om 8.00 bij de receptie staan voor 'entree' en uitleg voor die ene route zegt ze: Nee, dat kan niet meer. Dan had je voor zessen al op pad moeten zijn, vanwege de warmte. Je kunt wel 'Truitjieskraal' doen: prachtig en je kunt de route zo lang maken als je zelf wilt.
Nou, die warmte - of liever hitte - begrepen we vrij snel: het was nog geen tien uur 's morgens maar de temperatuur was al tegen de 40 graden. Dus wisselden we zon met schaduwrijke stukken af. En leuk als er vrienden zijn die willen poseren op mooie plekken ;-)
Echt, we kijken onze ogen uit: de meest vreemde vormen. En... bushmentekeningen: in vroeger tijden woonden hier de bosjesmannen en die tekenden hun boodschappen aan de volgende groep die in dat gebied zou komen.
We maken op twee dagen een wandeling op verschillende plekken en ik besef steeds weer: hoe machtig en hoe groot is onze God. Hoe klein zijn wij als mensjes... om stil van te worden.
We gaan weer aan de terugweg beginnen, terug richting Kaapstad om de motor in te leveren. Het was vet pret, maar ook weer goed om samen in de auto verder te gaan.
We rijden naar Paternoster, een eigenzinnig dorpje langs de westkus. Helaas is het mistig en dat blijft het ook even.
Als de bootjes vanaf het strand te water gelaten worden, springen deze kereltjes snel aan boord om er even later weer af te duiken. En dat doen ze bij bijna elk bootje ;-)
We hadden ons er al op verheugd, maar hier kun je dus verse kreeft kopen bij de locale bevolking. Heel simpel op de bbq; we eten de helft met avondeten en de andere helft gaat de volgende dag door salade als lunch. Lekker, zo vers!
We kamperen aan de zee, bij Tietiesbaai. Tietiesbaai dankt ze naam aan de heuveltjes met daarop puntjes van een rots. De vorm van tietjes dus. Ooit, in 2000, zijn we hier verloofd! Het is een officiële camping, maar tegelijk ook een heel groot gebied dus we hebben het gevoel er bijna alleen te staan. Fantastisch!
Als de mist even optrekt, ziet het er gelijk zoveel vriendelijker uit en we worden getrakteerd op een vet mooie zonsondergang.
En die sterren daar he... niet te vangen met je camera (nou ja, ik had niet de juiste spullen bij me) maar het lijken er zo ontiegelijk veel meer dan hier in Nederland.
De volgende morgen lopen er opeens een groepje mensen over het strandje en ze nemen de aangespoelde kelpplanten mee. Ik word nieuwsgierig dus ik ga vragen waarom. Nou inderdaad, het wordt schoongespoeld, fijngemalen en als medicijnen en kruiden gebruikt/verkocht. En deze mistige dag is prima om dit werk te doen volgens hen ipv de zomerse hitte.
Slecht bereik daar... dus Sjoerd probeert even ontvangst te versterken. Veel zitten we echter niet op onze telefoons: ik struin uren over de rotsen, geniet van het zout, de plantjes. We lezen een boek/tijdschrift en spelen elke avond spelletjes.
Sjoerd doet een poging met z'n hengel en ipv een vis, vangt hij een kreeft! Moet je zien hoe mooi z'n schutkleur is op de rotsen! Omdat ie nog een beetje klein is, mag ie weer terug naar z'n vriendjes en familie. En hoe mooi zijn die anemonen in de poelen tussen de rotsen.
Dag mist! Geen grijze maar blauwe zee. En zie je die dingen in de zee drijven? Dat is dus kelp.
Het glibbert een beetje, ze waaieren mee in het water en maakt het minder aantrekkelijk om het water in te gaan. Ik vind het ook iets minder mooi, als ik eerlijk ben. Ik zie liever heldere golven. Maar sinds ik de film 'My Octopus Teacher' heb gekeken, weet ik hoe bijzonder het onder water is. Juist tussen al die glibberige dikke 'zeeslangen'. Een filmmaker krijgt een bijzondere band met een octopus die in een Zuid-Afrikaans kelpwoud leeft en hem deelgenoot maakt van haar mysterieuze wereld. Echt, een dikke vette aanrader!
Wikipedia zegt over de kelp: 'Een kelpwoud is een wereldwijd voorkomend ecosysteem onder de zeespiegel. De naamgevende soort is de kelp. De in kelpwoud levende algen zijn overwegend bruinwieren en roodwieren. De kelpwouden kunnen gezien worden als de onderzeese tegenhanger van de regenwouden omdat ze beiden een grote soorten verscheidenheid en een verticale structuur kennen.'
En als wij echt weer richting Johannesburg moeten, wordt het mooi, heel mooi weer! Wat een pracht zo: die blauwe zee met witte huisjes! Als ik met pensioen ben, ga ik ergens bij de zee wonen, haha!
En door de grote Karoo gaan we weer terug. Droog, veel niks. En goed te zien dat als er water (irrigatie) is, is groei mogelijk!
Moedverloor. Onbekend, Zeerust, Hoopverloren, Morgenzon, Rustenburg, Arnoldistad, Oorsaak, Olifantsnek, Doornlaagte, Maanhaarrand, Vlakfontein, Broederstroom... wat hebben de Voortrekkers meegemaakt dat ze deze namen gaven aan hun nieuwe nederzettingen wat later dorpen werden?
Weet je wat er ook op die terugweg gebeurt? Dit: we vragen aan elkaar: 'en.. wat voor dingen heb je allemaal gedacht?' Doordat je zoveel door het niks rijdt, gebeurt er iets in onze koppetjes. We verwerken het afgelopen jaar, bedenken wat we wel - of juist niet meer - willen. Dat is een proces. Tussendoor delen we wel flarden. En op de terugweg rolt er zo een to-do-lijst uit: de dingen die we op ons erf willen doen/bouwen/veranderen, de persoonlijke groei-doelen, de dingen over werk... En dat is echt zo goed: alsof je weer een goede focus hebt voor dit komende jaar. Je sinaasappels benoemd: voor wie ooit een workshop bij mij gevolgd heeft, of m'n boek gelezen, snap dit ;-)
Even kort iets over onze Elefender: tien jaar geleden kochten we deze LandRover omdat we er regelmatig zijn. We hoeven dan niet steeds een auto te lenen of huren. We hebben de inrichting zelf gemaakt: eenvoudig, maar werkt lekker. Achterin hebben we een grote koelkast, met zelfs een mini-vriesvak; goud waard. Je vlees en groenten en biertje koud kunnen houden als het warm is, is puik! Aan de achterkant van de auto kun je nog een eenvoudig kraantje zien, een flesopener van Coca-Cola ;-) en een campingstekker.
Daarnaast staan zes kisten: een keukenbox, klerenbox, boeken, eten, enz. We hebben een kookstelletje wat op benzine brandt: werkt goed en benzine is overal te krijgen.
De daktent is van Howling Moon - dat was van de beste merken, tegenwoordig is hun service niet meer wat het zou moeten zijn - is 1.30 breed en is met 5-10 minuten uit en ingeklapt. Een heerlijk holletje om te slapen!
Een zijkant is ingericht als 'keuken'; daar staan boxen met kruiden, ontbijtspullen, spelletjes, muggenkaarsen/spray, aanmaakblokjes enz.
We hebben de Defender -die we zelf Elefender noemden- nu 10 jaar en meer dan 100.000 kilometer gereden door Zuid-Afrika, Botswana, Namibie, Mozambique, Swaziland en Lesotho. Een investering die z'n geld meer dan waard is geweest en veel levenservaring en -wijsheid opgeleverd heeft!
Weer terug in de Vrijstaat wacht ons regen. Majestieus, echt. En die geur als de druppels uit de hemel vallen.. ik hang maar met m'n koppie uit het raam om te voelen en te ruiken!
We besluiten naar een klein park te gaan: Mokala National Park. En voor het eerst in al die weken, besluiten we een klein huisje te boeken ivm de regen. Met de verwachte buien is kamperen niet heel fijn. Dus voor het eerst een 'echt bed' ;-) Het huisje had dit uitzicht...
... met 's avonds een schouwspel aan donder en bliksem!
We rijden de volgende dag nog een rondje door het park en we beseffen opnieuw waarom je niet te hard moet rijden... want o, wat tof: we zien een 'verkleurmannetjie' op de weg lopen! In 2004 hebben we deze beauty voor het laatst gezien. Ze zijn zo schaars nu. En ze zijn zooo leuk, zo grappig. Dus mijn dag kon niet meer stuk toen ik deze leukerd had gezien én gefotografeerd!
Groendoringboom
We brengen het weekend door bij vrienden in Johannesburg met een grote gezamenlijke 'braai' met een groot deel van onze vriendenclub daar. Heerlijk vlees op de bbq, een hollands kaasplankje, een duik in het zwembad, en veel 'stories wat vertel word'. En... 'twak gepraat' ;-) Beregezellig!
Omdat we dan nog 4 dagen hebben, rijden we toch nog naar Pilanesberg voor 1 nachtje: gewoon, omdat het kan, nog even onze 'wilde vrienden' bezoeken.
Want dit blijft mooi. Heel mooi. Indrukwekkend mooi. I love it.
Wild kijken heeft iets onverwachts: ze lopen echt niet achter elke bocht. Je moet zoeken, moeite doen, opletten... maar als ze dan dieren ziet, kunnen we daar mega van genieten. Zoals die gemsbok met jeuk, hahah!
De laatste twee dagen zijn we bij m'n zuidafrikaanse 'ouders' - oom Neels en tannie Vanda - daar waar ik in 1994 me gelijk thuisvoelde bij hen en hun gezin. Zij en mijn moeder lagen naast elkaar op de kraamafdeling toen ik geboren werd en haar tweede kind. Daar waar we al die keren ons meer dan welkom voelen. Fijn om nog twee dagen bij hen te zijn, bij te kletsen, levensadvies te krijgen, bij een vuur te zitten enzovoorts.
Bij de oude LandRovers van oom Neels maakte ik nog een paar foto's van mijn boek Scherven en genadegoud. Die scherven op de achtergrond pasten er wel bij, dacht ik. Twee pallets vol kwamen er begin maart 2022, inmiddels is er minder dan een halve pallet over. Dat betekend dat het einde in zicht komt. Dus mocht je nog een exemplaar willen, wacht dan niet te lang met bestellen. Verjaardag, moederdag, vaderdag... ;-)
Ik wil nog een kleine opmerking maken: wat ik niet wist voordat ik het boek maakte, is dat boekhandels 40% krijgen van verkoopprijs. Haal er dan de kostprijs van het boek vanaf, dan hou ik er zelf maar een enkele euro per boek aan over. Als je 'm rechtstreeks bij mij bestelt, pak ik me heel mooi voor je in, kan ik er een persoonlijk bericht in schrijven als je wil en kun je ook een pakje kaarten bestellen. Ik kreeg onlangs een mooie mail, te mooi om niet te delen:
"Hoi Jonneke,
Ik heb vanavond, en eerder, in je boek zitten lezen… ontroerend, herkenbaar en bemoedigend wat je schrijft!
Ik ga er mogelijk op een later tijdstip verder op reageren.
Voor nu; het is voor mij een mooi boek om cadeau te doen aan mijn kinderen (sommigen zullen zich er in herkennen, denk ik) en een paar vrienden, dus stuur er nog maar 10 stuks."
En dat was het dan. Drie weken, waarvan ruim een week bij en met vrienden en twee weken rondtrekken. Het land van uitersten in heel veel opzichten. Land van fruit, loadshedding (stroomuitval), veel culturen, eindeloze vlakten, drukke steden, corruptie en windpompen. Het blijft een intrigerend land.
This thread has been closed from taking new comments.
Brussenweekend in Portugal
Met het paasweekend heb ik met mijn brussen mooie herinneringen gemaakt in Portugal, Algarve. Een weekend van verbinding, genieten van de zee, mooie gesprekken,…
Gijs en Annelies - Driebergen Woudenberg -
Wat een nattigheid he, de laatste tijd. Maar ook al regent het... het mag de pret niet drukken dat Annelies met haar Gijs gaat trouwen! Al eerder maakte…