Ga je mee op digitale reis naar Zuid-Afrika?
- 14 februari 2023 · 1 reactie ·
Ouderwets fijn, zo was onze januari-trip in Zuid-Afrika. Al jaren gaan we elke januari naar mijn geboorteland: bijkomen, leeg worden en weer ons laten vullen met zon en ideeen voor de rest van het jaar. Een paar jaar is dat door de omstandigheden niet doorgegaan, nu kon het weer. We knarren met onze LandRover (die we al tien jaar daar hebben) door een deel van zuidelijke afrika en leven een paar weken een nomadenbestaan, en dat is zo fijn. Een ritme van vroeg op staan, koffie thee, een wandelingetje, ontbijten, je tentenbende weer opslaan en weer op pad... kijken wat de dag zal brengen. En dan waren leuke en uitdagende dingen, soms ook beetje tegenslag. That's life!
Ik heb begrepen dat er zoveel mensen meegenoten hebben via insta (stories) dat ik besloten heb er twee blogs van te maken, met ook wat achtergrondinfo en verhalen! Ga je mee op reis?
Een camping aan de Vaalrivier, waar honden, katten, makke bokjes, paarden, eenden, kalkoenen en nog meer vrij rondliepen. Fantastische plek, vond ik, dat snap je!
De Karoo is een groot gebied in het midden van Zuid-Afrika; een soort halfwoestijn gebied met 'baie niks'. Daar kun je echt uren en uren rijden zonder mensen tegen te komen. Saai? Ja. Tegelijkertijd ook intrigerend; want als je er stopt, vind je pareltjes ;-) Ik hou van het dat mooie gebied, waar we vaak maar 'snel doorheen rijden op weg naar de zee'. Dus nu besloten om een paar keer te overnachten in die karoo.
Via de eigenaren van bovenstaande camping kregen we een nummer van een 'boer op n karooplaas': daar zouden we vast mogen kamperen. En ja, we waren inderdaad welkom toen ik hem belde. Als we bij dat kruispunt waren, moest ik maar bellen. Ja, dat 'grondpad' op en dan na 20 kilometer krijg je aan je linkerhand een klein politiebureautje, daar ga je links en na 5 kilometer zie je een groen hek: daar wonen we. Vanaf dat hek was het nog wel 2-3 kilometer voor we bij het huis waren. De eerstvolgende buren zijn 5 en de andere kant op 20 kilometer verderop.. das pas echt 'middle of nowhere'! We zijn gelijk welkom om wat te drinken en als je goed in een keuken rondkijkt, zie je dat het leven in de karoo eenvoudig, maar waardevol is. Een half uur later is het 'melktijd'. Ze hebben een paar koeien voor de melk, die ze met de hand melken.
Die verse warme melk gaat mee naar huis...
... en wordt snel in flessen gedaan: de jonge spring en blesbokken worden daarmee grootgemaakt. Er is blijkbaar een markt voor 'makke bokken'.
Kleinkinderen die genieten van spelen 'op die plaats'. Grappig, we vermoeden dat wat er ooit op dat erf gekomen is, daar gewoon blijft, en een mooi 'oudijzerkerkhof' is.
Boer Benny wil wel een rondje rijden (wij in het bakkie achterop) over z'n land, tig hectare groot. Mooie koeien op het ene stuk en gemsbokken op het andere stuk.
Na het rondje rijden, is het 'vanzelfsprekend' dat we aanschuiven aan de keukenmaaltijd voor 'springbokvlees-stoofpot met ingemaakte rode biet en pompoen.
Ze snappen niet dat we niet binnen willen slapen, maar onze daktent verkiezen. Als we 's nachts de tent uit moeten, is het zó stil, volle maan... magisch mooi. Ik besluit vroeg op te staan die dagó
Om 5.15 ben ik wakker, ga de daktent uit, neem m'n camera mee en ga lekker rondstruinen. Het is veilig hier, ik kan alleen lopen, en zo zo zo mooi vind ik dat 'niksige'. De meestal 'stekelige' planten vertellen dat je hier sterk moet zijn om te overleven.
Als ik terugkom van m'n wandeling en stilte tijd, heeft Sjoerd er al een band af: dat langzame leeglopen, blijkt een spijker te zijn. Gelukkig kunnen we heel veel dingen zelf onderweg repareren.
We overnachten daarna nog in het megarustige dorpje Wellington, bij Annie's Inn. Een eenvoudige camping, maar het blijkt veilig genoeg te zijn om lopend naar het restaurant van haar zoon te gaan 's avonds. Even voor de duidelijkheid: in Zuid-Afrika loop je niet zomaar overal, zeker niet alleen en zeker niet 's avonds.
Daarna zetten we koers naar de westkust: een heel eigen sfeer van witte huisjes, veel vissersdorpjes en een gemoedelijke kustlijn. En kleurlingen die ook afrikaans praten met een heerlijk dialect: feestje om dat te horen. We bezoeken Lambertsbaai, Elandsbaai en plan was naar Tietiesbaai.
Omdat ik zo graag bij de golven zit, geniet ik van m'n salade en m'n 'Hunters-biertje' op de rotsen. Zoooo heerlijk, ik kan daar echt uren en uren en uren zitten.
Het plan was Tietiesbaai, maar ... dat ene geluid wat de Landrover maakt, wordt harder en harder. Zou het toch de turbo zijn die oppakt? We willen eigenlijk de stad Kaapstad vermijden, (hou niet van drukte ;-)) maar vinden een prima LandRover garage in het noorden van de stad. Het is niet de turbo - gelukkig, want dat is een dure grap - maar iets wat slijtage van uitlaatspruitstuk - ofzoiets- . Ja joh, vraag me niet wat precies ;-)
We brengen onze Elefender, en mogen een auto van hen die dag lenen wat ons in de gelegenheid stelt om toch even naar de zee te gaan ipv te wachten. Bloubergstrand is prachtig, je ziet Tafelberg heel mooi liggen, het strand heeft prachtig zand en fijne (toeristische) eetplekken. Maar beter dan wachten in een LandRover garage ;-)
Eind van de dag doet onze Elefender het weer zingend - of nou ja, zonder gekke geluiden - en kunnen we weer verder reizen. Oh ja, had ik het al gezegd dat reizen met een LandRover nogal eh... avontuurlijk is? Altijd wat met die auto's ;-) hahaha.
Tanken, betalen en ramen wassen: je kunt er voor in de auto blijven zitten in Zuid-Afrika. Alles voor de veiligheid. Terug in Nederland is dat altijd weer even wennen ;-)
Gewoon zomaar een ontmoeting bij een benzinestation. Een busje vol, er wordt gelachen en gezongen, banden voorzien van voldoende lucht en als ik hun mooie kleding zie, maak ik een praatje. Ja, onderweg naar een mooi feest en daarom traditionele kleding aan. Als ik vraag of ik wat foto's mag maken, vinden ze dat helemaal geweldig!
En overal die heerlijke humoristische teksten. Oke, nu snapt iedereen ook mijn liefde voor bordjes met spreuken - want hier thuis hangt het inmiddels ook vol! ;-)
Sjoerd huurt voor vier dagen een motor en dan gaan we op weg naar de Cederbergen: ik rij met de Elefender achter m'n motormuis aan.
We gaan via de Bains-pass: eentje met 186 (of meer) bochten, wel een asfaltweg ;-) Dus voor Sjoerd op de motor fantastisch, de Elefender heeft iets meer moeite met de steile stukken, maar niet veel later neem ik me voor om het op m'n eigen tempo te doen en te genieten van de omgeving. Want na een paar uur gaat de weg over in een 'grondpad' met nog wat meer uitdagingen... en de Cederbergen zijn onbeschrijfelijk mooi. Maar daarover in de volgende blog!
This thread has been closed from taking new comments.
Brussenweekend in Portugal
Met het paasweekend heb ik met mijn brussen mooie herinneringen gemaakt in Portugal, Algarve. Een weekend van verbinding, genieten van de zee, mooie gesprekken,…
Gijs en Annelies - Driebergen Woudenberg -
Wat een nattigheid he, de laatste tijd. Maar ook al regent het... het mag de pret niet drukken dat Annelies met haar Gijs gaat trouwen! Al eerder maakte…
Bertine van Mourik
Geplaatst: 2023-02-14 14:47:55
Geweldig Jonneke dat we op deze manier mee kunnen genieten!!
Mooi ook hoe je de “kleine” normale dingen vast hebt gelegd!
Prachtige herinneringen aan dit gave land!