De dieren van de woestijn in Kgalegadi
- 24 maart 2025 · Geen reacties ·
Tijd voor deel 2 van ons verblijf in Zuid-Afrika! Zin om weer 'online mee te reizen'? Want na onze tijd van ziek-zijn, bij de zee, met de buren op pad (zie deze blog) is het tijd om sámen, gezond, écht op pad te gaan. Richting het warme, droge noorden van dit grote land. Weer meer dan 1300 km verderop ;-) en dat betekent asfalt vreten.
Voor ons is rijden niks erg: ik lees delen uit boeken voor aan Sjoerd (hij rijdt meestal), we praten over vorig jaar en onze doelen voor dit jaar: wat ging goed, waar verlangen we naar, hoe gaan we sommige dingen wel of niet (meer) doen... Focus bepalen voor het jaar wat voorligt.
Sjoerd had een poos geleden een documentaire gezien van cheetah's in Kgalegadi: een wildpark in de woestijn op de grens met Namibie en Botswana. Een park wat alleen al door de bijzondere natuur mooi is om te zijn, dieren zijn een extraatje. Sterker nog: er leven alleen katachtigen, veel soorten bokken, wat giraffen en wat kleinere dieren, zoals mongoose, grondeekhoorns, slangen, schildpadden enzovoorts. Geen neushoorns/nijlpaarden/krokodillen/apen enz. Alleen overlevers in een gebied waar het 's zomers boven de 50 graden kan worden en 's winters zelfs kan vriezen.
We zijn drie dagen in dit park geweest en hebben erg genoten, mooie dingen gezien en daarom neem ik jullie opnieuw mee op reis!
Onderweg...
Eindelijk echt kamperen - in onze oude vertrouwde Elefender, waar we inmiddels in 12 jaar tijd al ruim 120.000 km mee gereden hebben en veel gekampeerd. Love die Landrover, ons huisje.
In Kgalegadi Transfrontier Park!
Droog
We rijden nog maar een paar uur in het park en... een luipaard! Ver weg, onder een boom.. maar hey, bingo! Al snel ging hij weer liggen en was er ongeveer weer niets te zien van deze mooie grote kat.
Want ik bedoel... je rijdt hier toch gewoon voorbij? Zie je welk dier op de foto staat?
Parmantige secretarisvogel: van top tot teen meet de secretarisvogel tussen de 130 en 140 cm, het gewicht bedraagt 2,5 tot 4,5 kg en de spanwijdte is ongeveer 2 meter.
Ook dit ja... Het is eten of gegeten worden in het dierenrijk.
Opeens trapt Sjoerd keihard op de rem,... ik vlieg zowat door de voorruit ;-) maar wat blijkt... deze mooierd stak over! Wat een goede schutkleur heeft ie en supergoed dat Sjoerd hem opmerkte!
En oh... als het geregend heeft in de woestijn.. dan gaat ie bloeien!
Velden vol met deze prachtbloemen.
En water is leven! Regenplassen op de weg is drukte. Zwermen van deze vlindertjes, echt bizar prachtig.
Mooi zichtbaar bij deze boom: de reuzen-wever-vogels bouwen hun nesten in 'trossen' aan de Afrikaanse acaciaboom. Imposant!
Wild kijken is niet heel makkelijk. Het is goed, heel goed kijken, en ook een portie geluk hebben. Eind van de middag bij een watergat gaan staan en hopen dat er dieren komen drinken.... want wie weet komt ie cheetah ;-)
We stonden er al een heel poosje toen meneer Mongoose (mangoeste) uit z'n holletje kwam, en beetje rondscharrelde. Niet veel later kwam ook de grondeekhoorn tevoorschijn. Ze waren dikke vrienden en waarschuwden elkaar als ze iets hoorden wat op gevaar kon wijzen. Heel grappig om ze van zo dichtbij te zien scharrelen en goed te kunnen fotograferen! We stonden stilletjes te genieten van deze dieren, van de vogels bij het watergat, een struisvogel die kwam kijken maar niet veel dichterbij kwam.. en die cheetah... helaas pindakaas!
Als de avond valt...
Als de woestijn bloeit... is het feest! Het landschap juicht! We hebben op zoveel plekken bloemen gezien, fantastisch.
Dit soort weggetjes, soms uren lang, heerlijk.
Een grote familie langnekken verraste ons in het vele niets... wat blijven deze dieren ook erg indrukwekkend. (zie je dat ze in een zee van gele bloemetjes staan?)
Sommigen denken dat wilde dieren op elke hoek klaar liggen om door toeristen gefotografeerd te worden. Ze zijn teleurgesteld als ze tijdens een 2-3 uur durende gamedrive maar weinig hebben gezien.
Realiteit is dat jij op bezoek bent bij hen, zij alle ruimte nemen om hun leven te leven, te gaan en staan waar ze willen en wordt het een 'spel' om ze te vinden. Dat vereist goede ogen, oplettendheid, geduld (veeeel geduld) en ook een beetje geluk!
De zon is nog maar nét boven de horizon of we zien een prachtige leeuwenfamilie: met zes vrouwtjesleeuwen met een paar kleintjes.
Mama krabt even aan de boom, doen de kleintjes dat erna ook ;-)
Een paar autos voor ons staken ze de weg over en dan verdwijnen ze al snel uit het zicht, over het duin.
We zien nog meer jonkies, zoals bij deze struisvogels.
Lekker lui, en af en toe even wat 'actie'. Een krolse leeuwin is niet per se rijp voor bevruchting. Voor zekerheid paart het mannetje daarom gedurende 3 à 4 dagen 30 tot 50 keer met haar.
We stonden al ruim een uur bij de leeuwen, en de wetenschap dat we nog 800 km moesten rijden die dag (weer terug richting Johannesburg) maakte dat we toch maar richting de uitgang van het park reden. Als we een aantal auto's op een klontje zien staan, merken we al snel een cheetah (jachtluipaard) op! Wauw, die hadden we nog niet gezien! Zo mooi duidelijk te zien! Op weg naar het water werd ie nog even 'gewaarschuwd' door een jakhals: weet niet wie er nu banger voor wie moet zijn ;-)
Dit dier is gebouwd voor snelheid en is het snelste landdier met snelheden tot 114 km/u. Deze topsnelheid kan maar zo'n 250 meter worden volgehouden, waarna de cheeta even op adem moet komen. De cheetah heeft een bouw als een windhond, maar met veel langere poten. Het heeft een groot hart, longen en neusholtes. Cheeta's wegen ongeveer 40-60 kg en zijn iets groter dan luipaarden. De cheeta klimt niet in bomen zoals de rest van de kattenfamilie, omdat ze niet-intrekbare klauwen hebben die vergelijkbaar zijn met die van een hond, wat hem een extra voordeel geeft bij het achtervolgen van zijn prooi. Hierdoor hoeft de cheeta niet als een leeuw of een luipaard in de buurt van zijn prooi te komen, maar kan hij op afstand achtervolgen.
Cheetah jaagt overdag en kan de achtervolging inzetten vanaf 100 meter van de beoogde prooi en zal binnen enkele seconden op volle snelheid racen. Met zijn lange, zware staart als stabilisator zet de cheeta de achtervolging in met een vastberaden doel, anticiperend op de bewegingen van de prooi. Wanneer de cheeta vindt dat het moment rijp is, zal hij de prooi uit balans brengen en recht op de keel afgaan. Ze doden niet zo effectief als leeuwen of luipaarden, omdat de kaken en tanden van de cheeta kleiner zijn dan de luipaard of leeuwen en het kan tot 25 minuten duren voordat de prooi sterft. Als de prooi eenmaal is gedood, moet de cheeta rusten voordat hij zijn prooi verslindt en het is dan heel vaak de leeuw, of hyena komt de prooi van de cheeta stelen. Cheetah zal normaal gesproken hun prooi opeten op de plaats van de moord.
En dan klimt ie in deze boom...
... markeert de boel. Dat je dit zo goed ziet, is zeldzaam!
Op de terugweg - net buiten het park - leven nog een aantal 'Bushman-families'. Ze verkopen zelfgemaakte sieraden en pijl en bogen enz. om o.a. in hun onderhoud te voorzien.
We kamperen nog een keer op een prachtige 'bush-camping' - fikkie stoken, grote insecten, een 'baardskeerderspinnekop' in de toilet vinden (was dood ;-))... dit is voor mij Afrika.
My voete op rooi grond en ek is tuis.
In Johannesburg bezoeken we nog vrienden, maar ik weet soms niet hoe snel ik weg moet de drukte en chaos en onveiligheid van de stad ... Nog twee nachten bij m'n Afrikaanse 'ouders' en dan... zit het er helaas weer op!
This thread has been closed from taking new comments.
Mijn vissersmanpad in Portugal
Wát een avontuur! 120 kilometer lopen langs de west- en zuidkust van Portugal, waarvan een groot deel helemaal alleen. The Fishermantrail heet het, en…
Anne-Mae is geboren
Het is het 24e 'nifje' (nichtje/neefje) van de Oskammenfamilie is half mei geboren: en ook al is het het 'zoveelste nifje' nog altijd is het zo bijzonder…