Een gezinsshoot: huilen en lachen
- 11 januari 2021 · Geen reacties · Love & Happiness
Een gezinsshoot gaat niet altijd zoals we in ons hoofd hebben, en toch - misschien juist wel dan - komt het echte verhaal. Het idee was als volgt: we beginnen in de stad (daar zijn ze dol op) en als we dan koud geworden zijn, halen we een coffee/hotchoc-to-go en dan gaan we nog naar het bos. En zo ging het, ongeveer. En toch heel anders.
Het was een grijze mistige middag als we elkaar in hartje centrum ontmoeten. We hebben elkaar alweer een paar jaar niet gezien en het gezin is 'uitgebreid en groot geworden'. Ik leg kort uit dat alles mag: spelen, knuffelen, lekker je gang gaan... en de rest komt vanzelf. De eerste vijf minuten ging het goed en maakten we deze beelden....
... maar binnen een paar minuten komt er een heel groot 'nee, ik wil dit niet'. Ik omzeil het even door foto's te maken van de anderen terwijl de ouders even praten met haar. Maar met een sterke eigen wil, beseffen we al snel: dit verandert niet heel snel. Dus schakelen we over naar deel twee van het plan: koffie, chocolademelk en taaart bij Schenkers halen.
We mogen even opwarmen, en er wordt genoten van al het lekkers en warms. Intussen worden alle opvoedkundige tools uit de kast gehaald om de knop om krijgen bij 'madameke'. Begrip, liefde, boosheid, omdenken, we hebben zo ongeveer alles geprobeerd. Uiteindelijk had ik haar zover dat ze het alleen wilde als we met z'n allen naar de woestijn gingen. Nou, dan doen we dat toch?
En de kleine man komt niets tekort: hapje taart bij zus 1 en knuffel bij zus 2. Te lief toch? En tussen de regels door zie je zoveel van een gezin. Onvoorwaardelijke liefde, ondanks alles. Heel mooi!
We rijden naar zand/bos/hei en ik heb in dat tijdje heel wat gehoopt en gebeden: niet voor mij, maar voor het gezin zelf. De deuren van de auto zwaaien open en zjoep, zjoep, zjoep er rennen veel blije gezichten uit de auto. 'De knop is om' roept mama nog over haar schouder naar me toe als ze achter haar dochters aanrent. Maar zodra jassen uitgaan, komen de waterlanders weer. Niks jas uit, ik wil m'n jas aan! Prima, dan doen we dat.
En hier hoefde ik niet veel voor te doen, behalve de ouders de opdracht geven om 'lekker gek' te doen. Dat lukte, zoals je ziet!
Niet verwacht, toch een paar heerlijke gezinsfoto's kunnen maken waar ze 'allemaal goed op staan'. Met een gezinsshoot is het niet mijn streven om twintig prachtige gestylde, perfect geposeerde foto's te krijgen. Toch mik ik wel op een paar van zulke. Is naast alle andere beelden gewoon ook heel waardevol!
Dit was gewoon de oplossing: geef haar een van mijn camera's ;-)
Ja, het was grijs, miezerig, en toch is dit zo zo zooooo mooi. Het gewone leven in beeld vangen.
Mama's reactie op deze foto: "Deze is echt zo raak, supermooi!"
Een gezinsshoot is niet altijd idyllisch en perfect en liefelijk.
Het is wel liefdevol, omgaan met wat er speelt (en we trekken gewoon echt alle registers open als het moet), authentiek.
Een reactie van de ouders over de foto's: "Práchtig hoe je de emoties en karakters weet vast te leggen. Heel erg gaaf, dankjewel."
Daar doe ik het voor. En eigenlijk niet voor minder.
Ik kijk er naar uit om ook dit jaar heel veel gezinsverhalen te mogen vertellen. Kijk hier voor de mogelijkheden (je hoeft van te voren niet te beslissen wat je doet, je begint gewoon bij pakket basis en later beslis je wat je verder doet)
Zie ik jou/jullie ook voor mijn lens? Tot ziens!
This thread has been closed from taking new comments.
Martin en Sarah - Doetinchem Ellecom -
We stonden daar op een mooi uitkijkpunt van de Posbank om foto's van Sarah en Martin te maken en dit ging even door me heen: 'de wereld staat aan alle…
Jorin en Dinelle - Werkendam Drimmelen -
Een dag met veel wind, flinke regenbuien en prachtige zonnestralen: Jorin en Dinelle zijn gisteren op een mooie datum (24.04.24) getrouwd! Er zijn van…