Liewe lewe - lief leven

Ek sal nie sommer stop nie
Want ek is sterker as wat jy dink (denkt)
My glasie (=glaasje) van geduld is vol geskink (=geschonken)
En ek is harder as die donderweer
More staan ek op probeer ek weer

Hey hey liewe lewe, liewe lewe
As jy dink jy kan my onder kry
Kom ek vertel jou net n storie van my
Ek gee nie sommer op nie

En hey liewe lewe
Jy moet weet dat ek nie stop
En as ek stop, dan kyk ek op
My krag kom van bo (=boven)
En jy sal my nie glo (=geloven)

Maar ek is sterker as wat jy dink
My glasie van geduld is vol geskink
En ek is harder as die donderweer
More staan ek op probeer ek weer

Hey hey liewe lewe, liewe lewe
Liewe lewe ek is reg vir jou
Hey hey
Gee my nog n klippie (=steentje) om te kou (= kauwen)

Hey hey
Op my kniee val en Hom (=Hem) vertrou
Hey hey liewe lewe ek is reg (=klaar) vir jou

Want ek is sterker as wat jy dink.
My glasie van geduld is vol geskink
En ek is harder as die donderweer
More staan ek op probeer ek weer

Hey hey liewe lewe, liewe lewe

Is mijn glas van geduld volgeschonken?
Ben ik sterker als het donderweer?
Komt mijn kracht van Boven?
Val ik op mijn knieën en vertrouw ik Hem?
Sta ik morgen op en probeer ik het weer?
Ben ik echt klaar voor het leven?
Hoe zit dat bij jou?

Ge my nog n klippie om te kou. (Geef me nog een steentje om op te kauwen)
Met andere woorden: geef me nog maar wat uitdagingen!

Hoe ga je om met uitdagingen van tegenslag, ziekte, dood, dingen die totaal anders lopen.
Het leven geeft je steeds weer uitdagingen, onverwachte 'klippies' om te kauwen.
 
Mijn eigen leven, maar ook het leven in en van deze gekke wereld, het leven hier op deze aardbol zeg maar.

Lief leven.
Het leven wat niet altijd zo lief is.

Soms laat ik wat woorden achter op mijn notities van mijn telefoon. Deze woorden heb ik onlangs geschreven, maar nog nooit iets mee gedaan. Tot nu.
Ik noemde mijn gedachtenspinsels: ‘Slavernij’. 

"Als ik naar de wereld om me heen kijk, bekruipt me regelmatig een ‘naar’ gevoel. Ik ga proberen er woorden aan te geven.

We leven met een klok, niet met de tijd.

We eten wat de voedingsindustrie voor ons bedenkt en voorschotelt en raken steeds meer vervreemd van puur eten.

We brengen onze tijd door met schermen en verleren het contact met de natuur.

We laten ons liever vermaken dan dat we nieuwe dingen en skills leren.

We conformeren ons aan systemen die gebaseerd zijn op geld en macht en zien de gratis vrijheid niet meer.

We houden vast aan onzin en leugens, terwijl de werkelijkheid je uitnodigt om ontdekt te worden.

We laten ons gek maken door de nieuwste mode om die buitenkant maar mooier te laten lijken (ooit over nagedacht wie bepaalt wat ‘nieuwste mode’ is?), maar weten niet meer hoe we ons lijf echt mogen voelen. (binnenkant)

We willen de nieuwste schoenen, maar verleren het lopen op blote voeten.

We hebben niet in de gaten dat een klein select gezelschap voorschrijft wat we wel en niet mogen weten, en verleren om zelf op zoek te gaan naar hoe dingen werkelijk in elkaar steken.

We bouwen de hoogste flats en grootste steden, en verliezen onszelf in een oorverdovend lawaai en drukte. Wat stilte is, is velen vreemd. Kijk maar eens naar de grote hoeveelheid ‘witte groeisels’ uit de oren van mensen die fietsen of lopen of rijden: zouden sommigen nog weten wat stilte ons biedt?

We geloven de media ook al zijn de leugens zo zichtbaar als wat als je goed kijkt: we vinden het normaal dat schandalen in de doofpot gestopt worden.

We laten iets anders de baas zijn over ons: of dat nu alcohol, koffie, sigaretten, drugs, chocola is. Het maakt niet uit wat, maar we zijn slaaf geworden van iets wat ons verdoofd voor het echte leven.

De schets is scherp.
Hoe meer je dit ziet, hoe vervreemder je je kunt voelen.
Ik wel in elk geval. 

Als je steeds dat eerste meer loslaat, en je leven meer en meer inricht naar het alternatief: dan ben je raar, op dieet, doe je moeilijk, ben je een wappie, en schudden mensen meewarig hun hoofd.

Maar zeg nu eerlijk… zijn we gemaakt om in een grote stad, met veel lawaai en onrust, duurste auto’s en kleren volgens de laatste mode, huizen en interieurs afgekeken uit magazines, fastfood, vermaak in het kwadraat en ons druk te houden/maken met alles wat eigenlijk alleen vult en niet voedt? 

Of zouden we toch beter gedijen bij puur eten, stilte, opladen in de natuur, comfortabele eenvoudige kleding, en ga zo maar door?

Ik zie zo sterk dat we onszelf slaaf hebben gemaakt: of dat nu van geld verdienen is of van elke dag toch wel alcohol drinken, of dat nu is van altijd geluid om ons heen willen of de dag niet meer zonder schermen/joint/vermaak kunnen leven… wat verdoven we onszelf!! Wat zijn we een prooi geworden om ons met van alles en nog wat bezig te houden, en het diepe kern van het leven te missen. Wat vullen we onszelf en weten we niet meer wat voeding inhoudt.

Het manœuvreren tussen de golven van deze wereld, is een ware kunst.
Ik vind het ingewikkeld.
Het leven komt zeker niet altijd als ‘lief’ over.

Voor mij een dagelijkse zoektocht in elk geval."

Tot zover mijn notitie.

En juist in deze tijd - zoals ik hierboven beschrijf- , juist nu, zijn jij en ik geplaatst. Geen toevalligheid maar bewust. God plaatste ons nu op deze aardbol: en we mogen laten zien dat er méér is! Dat inderdaad geprobeerd wordt om de mensheid te binden in slavernij, maar -God zij dank!- is er leven buiten welke gevangenis dan ook! We zijn geboren om vrij te zijn. Laat Gods goedheid op jou stralen. De wereld wacht op jou, op sterren die hoop brengen, warmte doorgeven, de weg wijzen en het licht verspreiden. Hij wil ons allemaal tot een stralende ster maken om te kunnen wijzen naar Jezus, het waarachtige licht van de wereld. Sta op, verstop je niet langer: jij bent gemaakt om gezien te worden!
Is dat niet het leven ten volle leven?

Dan weer even terug naar het liedje Lieuwe lewe.

Lief leven.
Het lijkt wel of ik het toch steeds een tikje beter besef:
heb het leven lief.
Als de stormwind gromt en als de lente komt
en verberg je niet.

Als de regen valt of de donder knalt
Zing het hoogste lied

Vlieg in vogelvlucht door de blauwe lucht
heb het leven lief

En wees niet bang.
(zingt Liesbeth List)

Het leven is moeilijk, fijn, ingewikkeld, uitdagend, vol mogelijkheden, zenuwslopend soms, genadig en vul zelf maar verder aan.

Liewe lewe is ek reg vir jou?!
Wat het ook brengt, hoe het ook zal gaan, welke uitdagingen er nog op mijn pad komen: ik ben klaar voor het leven. (Wie is er eigenlijk klaar voor het leven?)

Ik weet nu al dat ik dit liedje vaak zal luisteren, net zo lang tot ik het uit m’n hoofd ken, en vanuit m’n ziel kan (be)leven.
Ben ik klaar voor het leven van 2025?
Ben ik klaar voor alles wat in de agenda staat?
Ben ik klaar voor deze wandeluitdaging die ik momenteel loop als deze blog online komt?  (op mijn insta deel ik erover!)
Ben ik sterker dan het donderweer, en sta ik morgen weer op en probeer ik het weer?
Mooie uitdaging voor mij, al zeg ik het zelf.

Want ik ben soms echt wel bang.
Ik heb soms wel de neiging om me te verbergen. 

Het is vallen.
En weer opstaan.
Elke dag opnieuw.

Het leven doet ertoe.
Het Léven doet ertoe.
Omdat het Leven vond dat jij hier, en nu, mag leven. 
Dat is van onschatbare waarde, dat leven.
Jouw leven.

Ben jij er klaar voor
om het leven voluit te leven?
Wil jij ook het leven ten volle liefhebben?

...

En als het vandaag niet lukt,
Dan sta ik op.
En probeer ik het morgen weer
Want als ik stop, dan kijk ik op,
Mijn kracht komt van Boven!

Lief leven.
Zeg jij me dat na?

Dit afscheidslied van Laurika Rauch is ook zoooo mooi: Huis.
Ꭼn al lek die dak en die mure breek
ᗪie verf dop af in die skaduwee
ᗪie trappe kraak en die teëls is los
Ꮮiefde oorheers in hierdie huisie van ons

Want die fondasie is vas
ᗪit begin as ek sink in jou soen, sag meer
Ꭺs jy my kom genees na ‘n lang dag, rus
Ꮃaar jy is, vir my siel my bewysstuk, dis
ᕼoe ek weet dat ek nou by die huis is
Ⲛou by die huis is