Ooit woonde er in Amsterdam een bijzonder mens, in een zeer bijzonder huis, met bijzondere spullen. Een soort museum. Kijk en verwonder! Dit was de ingang.Nadat je vier trappen verder was, kwam je bij de binnendeur. 'Shoes off please'. Ze wilde geen modder en zand binnen ;-)Later kwamen daar nog wat briefjes bij met een duidelijke boodschap.Ooit waren het de badkamers, wc's en kleedhokjes geweest. Daarna haar huis. Wat steeds voller, steeds bijzonderder werd.Haar chaotische orde.Ze had humor. Dit zijn stille getuigen van wat ze deed: op heel veel manieren creatief zijn en van het leven genieten. Elk voorwerp vertelde wel een verhaal. Meestal van één van de ontdekkingstochten door Nederland of ver daar buiten. Haar lievelingsplekje. Ze had ook een buitenverblijf, waar ze in de tuin kon zitten, met de deuren open kon slapen. Een hele oude caravan. De plek is er nog. Nog wel. En toch is het voor altijd weg. Want die bijzondere vrouw op deze bijzondere plek was mijn tante. Bijna 9 maanden geleden overleed ze en schreef ik deze blog. Er staan hier 10 dozen foto's, dia's en andere spullen van haar. Met een deel van die foto's heb ik een mooi idee voor in mijn nieuwe kantoor. In ons huis staan haar planten, hangen haar gekke beestjes, en nog veel meer. Zo blijf ik veel aan haar denken. Want we missen haar!
P.S. Deze fotoserie heb ik een week na haar overlijden gemaakt, om te onthouden hoe het was, hoe uniek. En ja, voor dat boek he wat ik ooit van haar wil maken ;-)
De wereld is in rep en roer, de ene na de andere ramp en oorlog... en als we dichterbij huis blijven: ook in Nederland is het verre van rustig. Wat kun…
Een grote, diepe sprong! Op zoek naar schatten, naar wijsheid, naar het onbekende. Ik ben al een heel aantal keer begonnen met deze blog en steeds raak…