Persoonlijke terugkijk - en vooruitblik

Een persoonlijk verhaal van mijn reis door 2021. Met antwoorden op jullie insta-vragen. Over het jaar dat achter ligt, maar ook met een schuin oog kijken naar de toekomst. Ik schrijf het op, niet om mezelf op een voetstuk te plaatsen, maar wellicht heb je er iets aan. Kan het je bemoedigen of laat het je nadenken. 

2021. Het schuurde. Het straalde. Het groeide. Het ‘laagde’. Het lispelde. Het zong. Het durfde. En het won.

Steeds minder prietpraat. Steeds meer echte gesprekken, want we worden collectief gedwongen om onze diepste angsten aan te kijken en onze wonden te helen. We worden uitgedaagd om waarheid te spreken, onze stemmen te laten horen en onze harten te openen, terwijl we ook onze rug recht houden.

Insta-lezers stelden me een paar mooie vragen als leidraad voor deze blog. 

Waar ga je van stralen als je eraan terugdenkt?

Ik vind het oprecht geweldig hoeveel nieuwe en mooie dingen heb mogen meemaken: van dromen tot vet gave initiatieven en ontmoetingen.
Twintig jaar getrouwd zijn, een mooie day-in-the-life-shoot laten maken van ons en ons leven door Sander van Flexmi, het nifjesfeest wat geweldig was, de bezoeken aan m'n favoriete eiland Schiermonnikoog, voor de vierde keer winnaar zijn met de dinsdagavond-zeilwedstrijd. Maar ook het hele kleine, gewone tot de simpele berm-pracht of de verkwikking na regen verbeeld in een prachtige korte serie. Maar ook mijn zwempartijtjes in koud natuurwater (van begin april tot begin december), het zwaluwfeestje van dichtbij.

De manier van heldere dromen/visioenen en ernaar luisteren. Maak een moestuin. Wat heb ik ongelofelijk veel geleerd van het proces van zaaien tot bereiden/inmaken van de groenten.
Het beeld waar ik midden in de nacht van wakker werd: het zingen in ons weiland met Pasen. We hebben mensen uitgenodigd en daar klonk het op koude Paasmorgen: ‘daar juicht een toon daar klinkt een lied’. Sommigen tot tranen toe ontroerd. En daarna bijna elke maand hebben we hier gezongen, ontmoet. Ik ga stralen dat ik een aantal keer heb mogen (s)preken, gewoon achter in het weiland: over het zaadje, over one life, live it en het rode touw, over dapper zijn. 
Dat sterke gevoel dat ik ons Inspiratieweekend moest opgeven voor iets anders: namelijk met gezinnen kamperen in ons weiland zodat we een heel weekend dat ‘Singin-gevoel’ hebben. Het effect van dat weekend zindert nog na in de harten van jong en oud. Het was echt even hemel-op-aarde. 

Voor de ongelofelijke hoeveelheid nieuwe mensen die ik heb leren kennen: meer dan ooit in een jaar tijd. De intensiteit van de diepgang van de gesprekken die ik heb gehad, is ongekend. Ik las pas ergens: ‘vrienden werden vreemden en vreemden werden vrienden’ en dat herken ik tot op zekere hoogte wel.

Wat is de belangrijkste les die je geleerd hebt in 2021?

Dat zijn er meerdere. 

It’s better to be hated for what you are, than to be loved for what you’re not. Ja, ben opnieuw veel kwijtgeraakt afgelopen jaar, en dat doet zeer. Heb echter veel gekregen. Het is je handen legen, en lege handen laten vullen. Nieuwe bouwstenen, nieuwe contacten, nieuwe inspiratie. Het is loslaten dat je vastgehouden wil worden. Het is de weg lopen omdat je met alles wat in je is, voelt dat het de juiste weg is, ook al slaat iedereen een andere weg in. En nee dat begrijpt lang niet iedereen ;-)

Ik heb de les van ontnuchtering nog een laag dieper geleerd: de strijd van duisternis tegen het licht is niet te bevatten zo groot en sterk, zo diep doorgedrongen. En hoe tergend, vreselijk het ook is, ik wil het nu weten. Ik wil ook mensen waarschuwen, of moet ik daarmee stoppen? Kies jij liever voor het niet weten/niet zien/niet verdiepen omdat de echte waarheid te ongemakkelijk is?

Geleerd dat God een God van omwegen is. Niet van de meest comfortabele manier van reizen. Het is een smalle weg, een moeilijke begaanbare soms. En toch… de steeds meer gewenste voor mij persoonlijk.

In dit verband wil ik ook deze droom met je delen, ik had ‘m eind oktober en werd diep ontroerd wakker: 'Met man en macht zijn ze aan het werk. Er wordt gerekend, gesjouwd, gebouwd met heel veel mensen en veel machines. Staaldraden, beton, metselwerk. Het is een drukte van jewelste en gek genoeg staan er wel wat, maar geen drommen mensen te kijken. Ik wel. Ik sta erbij en observeer wat er gebeurt. Maar ik zie onderlinge knipogen, foute berekeningen, elementen die te vroeg worden weggegooid, en ik vertrouw het helemaal niet. Dan ga ik roepen en waarschuwen naar iedereen om me heen. Met tranen in mijn ogen vertel ik wat ik heb gezien. Dat die brug/viaduct niet veilig is, ik heb foto’s genomen van de ‘leugens en verkeerde berekeningen’. Niet daarover heen gaan, niet doen! Het is levensgevaarlijk!

En dan kijken de meest liefdevolle ogen die je je maar kunt bedenken mij aan. Ik krijg er weer tranen van in mijn ogen, hoe liefdevol en begrijpend ze waren. Van die ogen die je helemaal doorgronden, die snappen waar je je druk over maakt. En dan klinkt het: ‘Ik weet het, maar de brug  die hier gebouwd wordt, heb Ik nodig om Mijn plan tot de laatste punt en komma uit te voeren. Je hoeft niet over de brug, maar er zijn andere wegen. Kijk maar…’ En terwijl ik goed keek, zag ik een droge rivierbedding, rotsblokken, veel vuil overal.'
Toen werd ik wakker.

Ik kan het niet tegenhouden. De bouw van de brug. Ik kan het niet voorkomen, het móet gebeuren. Maar we hoeven er niet overheen.  Er werd niet gezegd dat ik niet mocht waarschuwen ;-) maar wel dat het moest gebeuren. En óók dat er andere mogelijkheden zijn en daar wil ik me meer op gaan richten. 

Een van de dingen waar ik al aangewerkt heb, maar nu echt als prioriteit zie, is mijn boek af schrijven en uitgeven. (daar wordt overigens met geen woord over c gerept, fijn he?) God gaf duidelijkheid over de titel (Scherven en genadegoud) en ook hoe de voorkant moest worden; het papier is besteld: januari staat 100% geblokt voor deze taak!

Wat zou je anders hebben willen doen in 2021?

Eigenlijk heb niet van heel veel dingen spijt. Behalve dat ik lichamelijk niet goed voor mezelf gezorgd heb ;-). Verder heb ik gedaan waar ik van overtuigd was dat ik het moest doen. Ik heb geluisterd naar de stemmetjes diep van binnen, en naar de fluisteringen van de Geest.
Dit neemt niet weg dat ik voorzichtig een andere weg insla. De weg van onrecht aanwijzen, waarschuwen is voor een deel voorbij. Als je je niet wilt verdiepen, als je niet wilt zien dat we met z’n allen (onbewust) een kant op gepusht worden en wat er op hoger niveau speelt, dan ga ik dat proberen los te laten. Ja, misschien heb ik weleens te bot gereageerd, dat zou spijt kunnen zijn. Hoewel soms met een bloedend hart, dat loslaten. Omdat ik mensen om me heen zo lief heb en niet overheb voor manipulatie, voor proefkonijn zijn. Ik stel je daarom serieuze, ernstige vragen: Tot hoever ga je mee? Wat is jouw grens? Prik 3 of 27? Voor jezelf of voor je kids? Vrijwilig of verplicht? Prik of chip? Verkies je comfort boven integriteit? Verkies je meegaan met de grote groep boven integriteit van jouw lichaam/leven? Vind je het fijner om zoet gehouden te worden met leugens dan de waarheid beetje voor beetje af te pellen?

En als je twijfelt, of je weet het even niet meer, ga t gesprek aan. Weet dat je hier welkom bent, voor een kop thee/koffie of een wandeling. Niet dat ik alles weet, maar samen kunnen we soms een weer een puzzelstukje leggen…
Wat ik hoop te blijven doen, is mensen bemoedigen en prikkelen om zelf na te denken. Ik wil je als het ware de puzzelstukjes aanreiken om ze goed te bekijken en ze zélf neer te leggen. Ik ga proberen het niet meer voor je te doen.

Waar ben je dankbaar voor?

Teveel om op te noemen. Voor gezondheid. Voldoende en fijn werk: ik maakte afgelopen week een overzicht van alle opdrachten van 2021 en ik stond perplex. Ondanks het gekke jaar heb ik 12 geweldige bruiloftsverhalen gefotografeerd, de liefde vastgelegd van heel wat gezinnen en families en ook steeds meer bedrijven weten me te vinden voor beelden voor website/communicatiemateriaal. Deze beelden was allemaal afgelopen jaar!

Een veilige plek om te wonen. Voor innerlijke groei. Dat is zo ontzettend veel nieuwe mensen heb mogen leren ontmoeten/kennen in het afgelopen jaar: zo bijzonder! Voor de vele ontmoetingen en singins hier bij ons thuis.. Dat ik een aantal van de heerlijke, heilige en hoopvolle singins van @Presence heb mogen meemaken. Dat we een fantastisch mooie zalm-wildzwijnbout-wijn-actie voor de ZOA hebben mogen doen in de laatste weken van 2021 met een opbrengst die 4x zoveel is als vorig jaar: maar liefst ruim € 20.000,- (precieze bedrag wordt volgende week bekend gemaakt)
Dankbaar en blij zijn emoties die echt meer overheersen dan teleurstelling en verdriet!

Wat geef je de lezer mee?

Dat is bijna meer dan ik eigenlijk hier plek voor heb. Ik ga het proberen om het krachtig te zeggen. 

Ik zie dat er veel geworsteld wordt, over verschillende issues. Met verbinding aangaan. De uitdagingen van deze tijd met en voor hun kids. Het behouden van werk. Niet over je eigen geweten heen willen gaan, maar gechanteerd worden. Het goede willen blijven doen, maar moe worden van het nadenken. Worstelen met ‘wat is nu waarheid?’ 

Ik hoop dat je zult inzien dat satan erop uit is om ALLES wat God gemaakt heeft met de schepping en bedacht als goed voor de mens en de wereld, kapot wil maken. In een tempo wat amper bij te houden is. Satan infiltreert op zoveel vlakken van ons leven dat we het bijna niet meer zien. Dus ik wens je toe dat je geestelijke ogen en oren geopend worden. Dat wens ik ook mezelf toe, want ik zie ook nog lang niet alles. 

Vergeet dat jij, ik en wij niet voor niets op dit moment, in deze tijd op aarde leven. Daar heeft God een bedoeling mee. Het is een gekke, verwarrende tijd. Het is een tijd van innerlijke groei, van dichtbij ons doel komen, van beseffen dat het leven hier een doorreis is, dat we vreemdelingen hier zijn. Maar o mensen, JUIST deze tijd kan je dichterbij Hem brengen! Want het einde van dit leven is niet hopeloos, maar er is een eindeloze hoop voor jou en mij!

Heb je een laatste afsluiter/wens?

Ja, die heb ik. Ik wens je:

Rechte rug, om stand te houden tegen tegenwind.
Knieën met veerkracht om met situaties om te gaan.
Ogen die waarheid (willen) zien. 
Hoofd omhoog, omdat God er is en zal zijn, altijd.
Hart wijd open, om mensen lief te hebben.
Oren die de komst van Jezus van verre horen.
Een mond die zal blijven zingen.
En gevouwen handen, want het gebed vermag veel. 

Hope is being able to see that ther is light despite all of the darkness!

Dat wens ik je toe.