Vrede - Amohoro

In november zijn we in Burundi geweest, dat heb je vast wel in de afgelopen op deze blog gemerkt. Ik heb al verteld over de groei van het dorp Karurama, over de verhalen van de mensen zelf, over dromen & PIP-pen, en vandaag wil ik iets laten zien over VREDE. Vrede. Dit jaar mogen we 75 jaar vrede en vrijheid herdenken. En dat is bijzonder. Want duizenden, nee miljoenen mensen op deze aarde leven zonder vrede en vrijheid: zijn op de vlucht geslagen of proberen op de puinhopen van hun leven en land weer een bestaan op te bouwen.Als je in Burundi ergens komt, groet je o.a. met 'Amahoro' wat zoveel wil zeggen als 'Ik kom in vrede'. En vrede is in Burundi ook niet altijd vanzelfsprekend (geweest).

Vandaag gaan we op bezoek bij een van de vredescommissies die de ZOA in het zuiden van Burundi heeft opgezet. De mensen uit het dorp hebben zelf mensen aangedragen die geschikt zouden zijn voor deze taak. Uit die groep is weer een selectie gemaakt voor het comité. Een vredescomité behandelt kleine en grote geschillen in de dorpsgemeenschap. Over een erfenis. Kavelgrenzen. Belangeloos, gratis: zodat iedereen een beroep kan doen op een rechtspraak. En niet alleen de mensen die geld hebben voor een hogere rechtszaak.We komen er al snel achter hoe gedreven de mensen van 'Komite Y'amahoro' zijn. Ze zijn erg dankbaar dat ze een gedegen training van de ZOA hebben gekregen hoe ze met conflicten tussen de de dorpsbewoners moeten omgaan. Toen ik vroeg of ze dit een paar jaar zouden doen en dan het stokje overdragen, reageerden ze met een glimlach: 'nee, dit werk zit in ons hart en dat blijven we doen totdat we sterven'. Neem nu deze vrouw Francine [weduwe]. Zij had een geschil met haar buurman, een gouverneur, over de erfscheiding. De gouverneur nam contact op met t vredescomité en nadat alle partijen gehoord waren, is er een uitspraak geweest. Deze weduwe werd in het gelijk gesteld en zo is het ook uitgevoerd.Ik moest gelijk aan het bijbelvers denken: 'Spreek eerlijk recht, wees goed en zorgzaam voor elkaar; onderdruk geen weduwen en wezen en ook geen vreemdelingen en armen, en wees er niet op uit om een ander kwaad te doen.' (Zacharia 7)

Want natuurlijk was deze mevrouw heel erg blij! Er is recht gedaan. Zonder een grote rechtszaak. Zonder grote schulden te hoeven maken. Hulde aan het 'komite y'amahoro'!De mensen die we geïnterviewd hebben, krijgen als bedankje een foto van henzelf. Eigenlijk had je het geluid moeten horen wat deze man maakte bij het krijgen en zien van de foto van hemzelf. Kleine vreugdekreetjes! Hahaha.Een 'klein project' met een grote impact.Na dit gesprek liepen we nog even door het dorpje. Ik vroeg om tien minuten foto-tijd, maar kreeg ruim een uur ;-) En ik geniet dan zo... het weelderige groen, de palmbomen, de rust, gemoedelijkheid... eigenlijk moet het heerlijk zijn om hier te wonen, dacht ik nog. De realiteit is er een heel dun vliesje is op gebied van veiligheid&vrede en voedselzekerheid. Want toen we er later over doorpraatten met elkaar, was dat onze conclusie: als veiligheid en voedsel stabiel zou zijn, zou het een geweldige plek zijn om te leven! Bananenbier brouwen. Als laatste bezoeken we nog een hangar. Daarover heb ik al eens geschreven: hoe fijn het is dat ze nu voedsel kunnen opslaan op een plek waar er geen beesten bij kunnen komen.  Zullen we onze vrede waarderen? Zullen we bidden om vrede daar waar het niet is? Zullen we zelf ons best doen om vrede te bewaren?



Geïnspireerd geraakt door mijn blogpost? Deel hem via:

Facebook of Twitter


This thread has been closed from taking new comments.