Even terug naar afgelopen zomer: De brug van Harlingen was dicht en we lagen te wachten: zij op hun schippie en wij ernaast op ons schippie. Zoals dat weleens vaker gaat, maakten we een praatje: waar kom je vandaan, waar ga je naar toe?
En dan gaan Sjoerd en ik begin van de avond boodschappen doen; en ik zie superleuke gebouwen, prachtige kleuren en vooral… dat licht! Het enige wat ik kon denken: 'waar is mijn bruidspaar of couple die ik hier kan fotograferen?' Nu is een bruidspaar misschien wat lastig te realiseren, maar… heel misschien zijn de bootburen wel in voor een fotoshootje. Boodschappen gingen heel snel, want ik had haast. Teruggekomen bij de boot stelde ik mijn 'gekke vraag': "de locatie is zo leuk en het licht zo mooi, mag ik aub een paar foto's van jullie maken?"
De ouders keken naar de kinderen en en andersom. Niet veel later had ik mijn camera's en stond te genieten: van de liefde, de vrolijkheid, het licht, alles. Ik kon zomaar afwisselen met drie prachtige stellen ;-)
Oke, even voor de duidelijkheid: deze mensen had ik nog nooit eerder gezien en 's middags voor het eerst kennis mee gemaakt. Is het niet heel tof dat je gewoon binnen no-time zulke fijne, mooie, speelse, blije, liefdevolle foto's kunt maken? Hoe ik dat doe? Ik stel mijn hart helemaal open voor wie ik voor de camera heb en dan doen we spelletjes, ik stel vragen, er worden herinneringen opgehaald of dromen uitgesproken.
And the magic starts!
Met een dankbaar en blij hart loop ik terug naar onze boot en zie deze magische lucht. Ik riep een van de stellen nog snel… dit is toch fantastisch mooi?
Wat een eenvoudige ontmoeting en een beetje lef (van beide kanten!) niet teweeg kunnen brengen.
Een gezinsshoot gaat niet altijd zoals we in ons hoofd hebben, en toch - misschien juist wel dan - komt het echte verhaal. Het idee was als volgt: we beginnen…
Soms komen er mensen op je pad, en gebeuren er mooie dingen. Dineke is veertien jaar lang ziek geweest, van 1992-2006. Ze bracht haar leven grotendeels…