Mooiste toiletruimte ooit!

Nou ja, misschien is de titel een klein beetje overdreven. Maar zonder teveel te zeggen is het wel een hele bijzondere toilet geworden. Het is een wc met een mini-tentoonstelling met de foto's van mijn tante Gineke.

Ze overleed eind juni vorig jaar en ik mis haar echt!Haar dozen en dozen en dozen foto's was een belangrijk deel van haar nalatenschap. Daar kon ze zich in de laatste tijd van haar leven ook 'druk om maken'. Die foto's... haar levenswerk. Ik heb beloofd dat ik er persoonlijk voor zou zorgen. Dat ze niet weggegooid gaan worden. En toen stonden er dus 12 bananendozen vol met voornamelijk zwart-wit afdrukken en allerlei formaten. Van foto's genomen op al haar omzwervingen. En nog dozen met negatieven. En film-materiaal. Een van de eerste dingen die ik wilde doen met haar foto's is dit: de wc-ruimte in ons nieuwe Atelier pimpen met haar foto's. Als eerbetoon. Want zij heeft het 'fotografie-vuurtje' in mij aangewakkerd. Dus past het om in ons nieuwe atelier een plek van herinnering te maken voor haar, zonder haar was ik nooit fotograaf geworden! Dus heb ik uren en uren, nee dagen en dagen foto's uitgezocht, gesneden, gepast, gemeten, geplakt en voor zien van 5 lagen lak.Dus... als je nog eens op bezoek komt, vergeet niet naar de wc te gaan en neem daar voldoende tijd voor! ;-) Wat was het mooi geweest als ze dit had gezien. Ze was zeker trots geweest en misschien wel verbaasd dat zij dit allemaal gemaakt heeft! Maar stiekem had ik toen ze nog leefde, nooit zo in haar foto's mogen graven. In het Atelier gebruiken we ook haar pennendoos. En hangen oude camera's te showen. En knikkeren we met haar knikkers.Ze was altijd met haar geleefde handen in de tuin aan het wroeten. Bij het opruimen van haar spullen, kreeg ik dit potje van oma. "Groenroodwrattenmonster."Uit nieuwsgierigheid heb ik natuurlijk een paar van die dingen in de grond gestopt. En uit één zo'n zaadje groeide de afgelopen weken dit! Deze twee planten heb ik ook - na haar overlijden - mee naar huis genomen. Ze waren verlept. Maar ze gingen het weer doen. En kregen kindjes. Het afgelopen jaar al ongeveer 15! Dus hebben alle familieleden nu dus zo'n geval in huis staan ;-) Ze zou het eens moeten weten dat ík nu met m'n handen in aarde zit, [maar dat gevoel van grond onder je nagels is nog steeds vreselijk] en geniet van alles wat zo groeit!      Zo leeft dit mens in onze harten verder. Maar we missen haar wel.